Koncert kameralny 25.02.2020 g. 19:00

Koncert kameralny

Trio Shaham Erez Wallfisch 
Hagai Shaham -skrzypce
Arnon Erez -fortepian
Raphael Wallfisch - wiolonczela

Ludwig van Beethoven - Wariacje G-dur op. 121a na temat pieśni Ich bin der Schneider Kakadu
Ludwig van Beethoven - Trio fortepianowe Es-dur op. 70 nr 2
Przerwa 
Ludwig van Beethoven - Trio fortepianowe B-dur op. 97 _Arcyksiążę _

Beethoven 2020

Jeden z ostatnich publicznych występów Ludwiga van Beethovena w charakterze pianisty datowany jest na 11 kwietnia 1814 roku. Tego wieczoru wykonał swoje Trio fortepianowe B-dur op. 97, nad którym pracował w latach 1810 i 1811. Beethoven poświęcił utwór jednemu ze swoich najbardziej liczących się uczniów i zarazem protektorów – księciu Rudolfowi. W dziejach muzyki ten arystokrata-pianista utrwalił się z jednej strony jako jeden z najważniejszych mecenasów, z drugiej zaś jako rekordzista, jeśli chodzi o liczbę dedykowanych mu dzieł muzycznych: m.in. Koncertu potrójnego, III i IV Koncertu fortepianowego, trzech sonat fortepianowych czy Missy Solemnis.
Nazwisko wiedeńskiego kompozytora Wenzela Müllera przywoływane jest dzisiaj chyba jedynie przy okazji wykonań tzw. Wariacji Kakadu op. 121a Ludwiga van Beethovena. Ich główny temat zaczerpnięty został z singspielu Müllera pt. Siostry z Pragi i stanowi parodię znanej powszechnie arii ptasznika Papagena z II aktu Czarodziejskiego fletu Mozarta. Dość wysoki numer opusu mógłby sugerować, że utwór powstał w ostatnich latach życia Beethovena. W rzeczywistości rękopis przeleżał parę lat w szufladzie kompozytora, który dopiero jakiś czas po wznowieniu Sióstr w 1814 roku zdecydował się zaoferować ten bezpretensjonalny utwór swojemu wydawcy.
Opus 70. Ludwiga van Beethovena, na które składają się dwa tria fortepianowe, stanowiło podarunek dla księżnej Anny Marii von Erdödy. Za sprawą jej wstawiennictwa kompozytor otrzymał stypendium, dzięki któremu mógł dalej mieszkać i pracować w Wiedniu. Skomponowane pod koniec 1808 roku tria należą do najbardziej lubianych i jednocześnie najciekawszych utworów tego gatunku. Trio nr 2 Es-dur pod pewnymi względami bliższe jest romantycznej poetyce Schuberta niż klasycznym ramom tradycjonalistycznego Haydna