Recital fortepianowy S-J Cho 23.03.2020 g. 19

Recital fortepianowy
Seong-Jin Cho - fortepian
Johannes Brahms
- 6 Klavierstücke op. 118
César Franck- Preludium, Chorał i Fuga
Przerwa [20']
Alban Berg- Sonata op. 1 (1920)
Ferenc Liszt- Sonata h-moll
Sonata h-moll Ferenca Liszta, nazwanego przez Stefana Kisielewskiego „ukrytym reżyserem przygotowującym dzień jutrzejszy w muzyce”, uważana jest przez wielu za najświetniejsze dzieło w całym jego dorobku. W panteonie wielkiego repertuaru fortepianowego utwór zajmuje jedno z najważniejszych miejsc. Jednak nie zawsze tak było, jeszcze w XIX wieku spotkała się Sonata h-moll ze skrajnymi reakcjami – od podziwu Richarda Wagnera do podejrzeń, zazdrości czy absolutnej dezaprobaty Clary Schumann.
Twórczość fortepianową Brahmsa wieńczą cztery opusowane zbiory: od 116 do 119. W dwudziestce miniaturowych arcydzieł mamy do czynienia z jednej strony z nawiązaniami do Schumanna i Chopina, z drugiej zaś z typowym dla późnego stylu kompozytora zwrotem ku muzyce przedklasycznej, realizowanym przy pomocy oryginalnej harmonii i przejrzystej formy. Utwory te stanowią zwieńczenie rozwoju muzyki fortepianowej Brahmsa, którą przeszedł od wielkiej do małej formy, od fresku do miniatury.
Cykl Preludium, chorał i fuga to arcydzieło Césara Francka, jedno z największych osiągnięć muzyki fortepianowej drugiej połowy XIX stulecia. W kompozycji zachwyca zarówno jej improwizacyjny charakter jak i mistrzostwo formy. Z początku Franck planował skomponowanie utworu w typowej dwuczęściowej formie: preludium i fugi. W późniejszym etapie powstał pomysł wprowadzenia dodatkowego odcinka – chorału. Wykorzystujący zdobycze neoromantycznej harmoniki dość nowatorski utwór zdradza inspiracje muzyką Wagnera: Parsifalem oraz Tristanem i Izoldą.
O wiele dalsze echa wagnerowskiego Tristana pobrzmiewają w młodzieńczej Sonacie Albana Berga, której język muzyczny pozostaje zupełnie przystępny dla słuchaczy. Choć kompozytor porzucił pisanie jej dalszych części (jednoczęściowy utwór trwa zaledwie 11 minut), to dzięki wstawiennictwu Arnolda Schönberga sonata została opublikowana w 1908 roku.