A miał być cud

Tekst: Halina Rowicka

Akompaniament: Mikołaj Hertel Adaptacja i reżyseria: Jan Szurmiej Scenografia i kostiumy: Andrzej Lewczuk Aranżacje muzyczne: Mikołaj Hertel Muzyka: Jacek Bąk, Janusz Bogacki, Natalia Iwanowa, Seweryn Krajewski, Jacek Mikuła, Włodzimierz Nahorny, Bułat Okudżawa, Wiktor Osiecki, Andrzej Zieliński Zdjęcia: Rafał Latoszek

występują: Halina Rowicka, Jacek Kawalec

Co się stało z naszą miłością?

Mogą siebie zapytać Anna i Franciszek – bohaterowie nowej sztuki Teatru Mazowieckiego – spektaklu poetycko-muzycznego „A miał być cud”, którego scenariusz powstał na kanwie tekstów Agnieszki Osieckiej. A ona jak nikt inny umiała pisać o miłości – nie tylko tej wielkiej, pierwszej, ale i tej dojrzałej, znudzonej rutyną dnia codziennego, tęskniącej za szaleństwem i porywami wielkich namiętności. Osiecką można nazwać mistrzynią w wynajdywaniu poezji w prozie życia, w inteligentnym łączeniu tego, co wzniosłe i poważne, z tym co niskie i zwyczajne. Może jednak, koniec końców, to właśnie ta codzienność jest czymś najważniejszym? Kiedy po latach bycia razem wydaje nam się, że życie z kimś innym byłoby lepsze i wspanialsze, nagle okazuje się, że chcemy być z tą lub z tym właśnie – w znanej, czasami nieciekawej, ale bliskiej zwyczajności. Tak właśnie jak Anna i Franciszek – już niemłodzi, znający na wylot swoje słabostki, często irytujący siebie nawzajem, drażliwi, ale mimo wszystko ze sobą, obok siebie. Czasami tylko tęsknota nas gna, coś w sercu gra, kiedy chce się lecieć, uciec i szaleć, kiedy chce się powiedzieć słowami piosenki Osieckiej – „uciekaj moje serce”.