koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
Wrocławianka roku GalaARTYSTA BEZ GRANIC PAFAWAGCO JEST GRANE - LISTOPAD 2024 - nr 365
zmodyfikowano  4 lata temu

Hymny I ONLINE

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 11 966 wyświetleń od 23 stycznia 2021
  • 31 stycznia 2021, niedziela
    » 23:59

Reżyseria i dramaturgia: Anna Smolar

Libretto i dramaturgia: Natalia Fiedorczuk Muzyka: Maciej Cieślak Scenografia, kostiumy, światło: Mateusz Atman Choreografia: Patrycja Grzywińska Współpraca artystyczna: Małgorzata Gorol Asystentki reżyserki: Ewa Galica, Weronika Kuśmider

występują: Małgorzata Majerska, Weronika Bochat-Piotrowska, Patrycja Grzywińska, Natalia Kujawa, Dominik Bobryk, Filip Karaś

Są sprawy, o których się nie rozmawia ani z partnerem, ani z partnerką, ani z własną matką. Nie mówi się o nich z przyjaciółmi, z lekarzem, z kimkolwiek. Czasem dlatego, że sprawy te są zbyt obślizgłe, nazbyt niedorzeczne; zbyt nieracjonalne, błoniaste i błotniste. Zaczyna się nowe życie – jest to cud. W pomieszczeniu pojawia się dziecko. Każde nowonarodzone dziecko – i różowe, i pomarszczone, i wesołe, i zabeczane – wlecze za sobą nowonarodzony cień. Cień rozpełza się po kątach, prześlizguje po twarzach pozostałych członków stada. Cień ukrywa coś, a jeszcze coś innego myli. Złośliwie wprowadza w błąd. Rani przypadkowym komentarzem. Opiekunów dziecka cień wypełnia strachem, złością, bezradnością, prymitywnym sprzeciwem. Utratą. Fałszywym wyobrażeniem. Cień przypomina o krainie, z której przyszedł, o możliwości zła. Cienia, który wlecze za sobą nowonarodzone dziecko nie da się przegnać na zawsze. Oswoiwszy wcześniej wzrok z szarością, brązem i zgniłą zielenią da się opisać go, da się go przebłagać, ułaskawić. “Możesz zostać” – wreszcie powiemy mu, kiedy już zbadamy jego gęstość, strukturę, swoistość. “Hymny” to opowieść o ciemnej stronie każdej indywidualnej i społecznej przemiany (chociaż w przypadku “Hymnów” jest to przemiana w rodzica lub opiekuna). “Hymny” – podniosłe i uroczyste pieśni pochwalne o charakterze apostroficznym towarzyszą rytuałom przejścia. Przypominając o gorszym i ciemnym uczą spostrzegać to co delikatne, piękne i nowe. Reżyserką spektaklu dyplomowego studentów aktorstwa scen muzycznych warszawskiej AT jest Anna Smolar, laureatka Paszportu Polityki, twórczyni niezwykle czuła na pęknięcia w rzeczywistości i demoniczne stany nieoczywiste. Librettem “Hymnów” zajęła się Natalia Fiedorczuk-Cieślak (również laureatka Paszportu Polityki), pisarka i dramaturżka, specjalistka od trafnych opisów międzyludzkiej i wewnętrznej niedoli. Partytura muzyczna na sześć głosów i niemowlę – jest dziełem Macieja Cieślaka, twórcy kultowego zespołu Ścianka, uznanego kompozytora i producenta. Za scenografię i kostiumy odpowiada Mateusz Atman, artysta interdyscyplinarny, autor scenariuszy, spektakli i scenografii teatralnych. Zespołowi aktorskiemu towarzyszy podczas pracy nad spektaklem Małgorzata Gorol, uznana aktorka teatralna i filmowa.

zmodyfikowano  4 lata temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ