Polowanie na osy. Historia na śmierć i życie.

Jedna z najgłośniejszych i najbardziej szokujących zbrodni lat 90. w Polsce. Brutalne morderstwo pod pozorem napadu rabunkowego. Sprawcy: troje maturzystów. Wyrok: kara dożywotniego więzienia.

W trakcie procesu odbywa się medialny spektakl, w którym dużą rolę odgrywa szwagier ofiary morderstwa. Zatrudnia jasnowidzów, udziela się w telewizji. Opinia publiczna jest rozgorączkowana faktem, że w zdarzeniu brała udział dziewczyna - Monika Osińska. Cała uwaga mediów kieruje się na nią. Monika jest opisywana jako chłodno kalkulująca manipulatorka i pomysłodawczyni napadu. Książka Wojciecha Tochmana, będąca podstawą adaptacji stawia znak zapytania czy Monika jest sprawczynią morderstwa w takim wymiarze, w jakim uznał sąd. Monika jest winna, ale czy aż tak jak przedstawiały to media? Czy jej płeć i uroda miały wpływ na proces i wyrok? Czy rzeczywiście zasłużyła na karę dożywotniego więzienia? Czy jest w stanie odkupić swoją winę?

Od czasów starożytnych rolą teatru była refleksja nad sprawiedliwością, badanie paradoksów prawa, kwestie winy oraz kary. W Polsce, w październiku, zostaną zaostrzone najcięższe kary więzienia. W ten sposób praktycznie odbiera się skazanym możliwość powrotu do społeczeństwa.

Razem z zespołem STUDIO, reżyserka i dyrektorka artystyczna Natalia Korczakowska tworzy spektakl na podstawie opowieści dokumentalnej Wojciecha Tochmana, która podważa nasze stereotypowe myślenie o osobach znienawidzonych i wyłączonych ze społeczeństwa. Opowieść o skazanej na dożywocie w latach 90. Monice Osińskiej to studium tego, jak emocje wpływają na tak poważne instytucje