Hi-hat Loda Halama

Wykonanie - Dominika Jarosz

Muzyka i perkusja - Hubert Zemler Reżyseria - Dawid Żakowski Dramaturgia - Patrycja Babicka Choreografia - Daniela Komędera-Miśkiewicz Konsultacja ekspercka/ współpraca kostiumograficzna Atelier Konrad Bikowski Asystentka Jagoda Komorowska Reżyseria światła - Tadeusz Perkowski Produkcja - Iwa Ostrowska

Hi-hat Loda Halama to rewia na aktorkę i rytm, to minimalizm w spojrzeniu na wielką biografię Lody i rozmach rewii – gatunku nieistniejącego dziś w dawnym formacie. To dekonstrukcja i poszukiwanie nowego języka. To performatywne przetwarzanie tradycji. To artystyczny hologram, impresja ekspresji utrwalonej w pamięci po Halamie.

Dominika Jarosz i Hubert Zemler – wszechstronna performerka i wybitny perkusista na jednej scenie, w spektaklu będącym wariacją na temat twórczości Lody Halamy – artystki, która swoim talentem podbiła artystyczną Warszawę II RP.

Pomysł na spektakl wziął się z osobistej fascynacji Dominiki Jarosz postacią wybitnej tancerki, z osobistej potrzeby zderzenia (hi-hat) współczesnej performerki z dorobkiem Halamy; z połączenia tego, co w ekspresji ruchowej wysokie, z tym, co lżejsze i służące rozrywce – stąd spektakl stał się przestrzenią połączenia wymagającej choreografii z estetyką jazzową oraz piosenką popularną, propagowaną przez Halamę (A ja mam nogi, Lim-pam-pom).

W twórczości Lody ważną rolę odegrało czerpanie przez nią inspiracji artystycznych z wielu światowych kultur i przekładanie ich na własny język artystyczny, jednocześnie popularyzujący w ówczesnej Warszawie tańce latynoamerykańskie, japońskie, kaukaskie i wiele innych. Halama miała charyzmę, potrafiła zjednać sobie ludzi, dlatego otaczała się artystyczną śmietanką Warszawy, współtworząc ducha kulturalnej stolicy tamtych czasów. Życie Halamy było podporządkowane nieustannemu procesowi rozwoju artystycznego, przełamującego bariery kulturowe i szukającego nowych synkretycznych jakości. Pod wieloma względami biografia Halamy przypomina pracę, jaką podejmuje artysta performatywny, podążający w swych impresjach za wewnętrznym głosem i występujący wobec zagadnienia, które z nim szczególnie rezonuje. Świat przedstawiony spektaklu został powołany do życia za sprawą ucieleśnionych fantazmatów i ekspresji artystycznych twórców spektaklu.

● Dominika Jarosz – performerka, wokalistka, tancerka i aktorka. Ukończyła szkołę muzyczną I. stopnia w klasie fletu poprzecznego. Absolwentka wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Posiada ogromne doświadczenie w zakresie teatru fizycznego, improwizacji, śpiewu solowego i chóralnego.

● Hubert Zemler – perkusista, kompozytor i improwizator swobodnie przemieszczający się pomiędzy muzycznymi kategoriami. Ceniony interpretator muzyki nowej, perkusista jazzowy, autor albumów solowych z pogranicza awangardy, elektroniki i muzyki etnicznej oraz twórca ścieżek dźwiękowych do filmów i animacji. Aktywny członek warszawskiej sceny muzyki niezależnej skupionej wokół stowarzyszenia LADO ABC. Współtworzy zespoły Melatony, Magneto, Opla (z Piotrm Bukowskim), CEL (duet z Felixem Kubinem). Współpracuje również z zespołem muzyki współczesnej „Hashtag Ensemble” oraz grupą Mitch & Mitch.

Szczególne podziękowania dla Anny Lisieckiej, autorki książki “Loda Halama. Pierwsze nogi drugiej Rzeczypospolitej”, Melody Lee, Conrada Gołębiowskiego, Tomasza Zadróżnego i Teatru Baza.

Pokazy spektaklu realizowane w ramach projektu Repertuar Sztuki Nowej 2024, który współfinansuje m.st. Warszawa.