reżyseria – Ewa Platt

tekst – Lars von Trier, David Pirie, Peter Asmussen opracowanie sceniczne – Vivian Nielsen przekład – Małgorzata Leyko adaptacja – Ewa Platt scenografia i kostiumy – Robert Rumas muzyka – Kamil Białaszek inspicjentka – Sandra Milošević

występują: Klara Bielawka, Arkadiusz Brykalski, Grzegorz Falkowski, Natalia Lange, Mateusz Łasowski

Spektakl dla widzów od 18. roku życia.

Wiara, szaleństwo, choroba, wyklęcie ze społeczności i osobiste wyzwolenie – w takich kategoriach najczęściej opisywana jest historia Bess przedstawiona w filmie Larsa von Triera (1996). Dojrzała kobieta, mimo sztywnych norm społecznych i religijnych, żyje według własnych dogmatów, wbrew przeciwnościom losu stara się zachować autonomię oraz kontakt z wyższym wymiarem świadomości. Kontrowersyjny, naturalistyczny obraz von Triera, nakręcony według zasad awangardowego manifestu „Dogma 95”, jest częścią tzw. „Trylogii Złotego Serca” (obok „Idiotów” i „Tańcząc w ciemnościach”).

Dla twórczyń i twórców spektaklu „Przełamując fale” to obraz człowieka, który pozbawiony narzędzi do wyjścia z patowej sytuacji nie umie i nie radzi sobie, nie wyciera kałuży wylanej tydzień temu i nie wyłącza telewizora, który powtarza kolejną powtórkę nocnych programów. Choroba, zdrowie psychiczne i lęk zostają tu wzięte pod obserwację z najbardziej intymnej i bezbronnej perspektywy, aby oddać głos bezsilności – rozczarowanej i płaczącej w kącie.

Bazując na wybranych motywach filmu, spektakl zadaje pytanie o to, czy odmowa uczestnictwa w świecie i autodestrukcja to tchórzostwo, egoizm, czy wolność znaleziona przypadkowo na śmietniku? Każda postać z „Przełamując fale” mierzy się z tym na swój sposób.

Uwaga: -> W spektaklu wykorzystywane są dźwięki niskiej częstotliwości oraz światło migające z dużą częstotliwością. Osoby wrażliwe na ten rodzaj dźwięku i oświetlenia prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności. -> Spektakl zawiera sceny zaburzeń zdrowotnych, które mogą wywołać trudne emocje.