Słodkiego MiłEGO Życia

Justyna Makulska

O autorce:

Po piątym roku historii sztuki, na trzecim roku grafiki. Interesuje się fotografią, animacją, sztuką wideo, sztuką kobiecą i scenografią.

O wystawie:

Początkowo niewielkie fotografie (autoportrety) miały być zanurzone w mieszaninie wody i czerwonego wina. Delikatne ulotne, czasem bardziej wyraziste, przedstawiające emocje, mimo to jednak kobiece, kobieco-delikatne autoportrety, wyrażały się także poprzez bardzo czytelny kontrast z czerwienią cieczy. Ostatecznie bezpośredniość płynu została zredukowana do prostego kształtu czerwonego, transparentnego kwadratu, powtarzającego proporcje kwadratu fotografii. Widz patrzy przez filtr transparentnej czerwieni i w takim właśnie kontekście przedstawia mu się ludzka twarz. Głowa sugerująca istnienie całej postaci, zawieszona jest w kubicznej przestrzeni akwarium, obcej i chłodnej. Przestrzeni przezroczystej, a mimo to separującej postać od innych postaci. Każda z nich tkwi w wytworzonej w podobny sposób przestrzeni zamkniętej, oddzielonej od otoczenia. Światło, jego barwa i efekt wytworzony na portrecie jest kolejnym etapem zapoczątkowanego tu myślenia...

Same portrety na pleksi były trochę zabawą fakturą, naturalnymi filtrami różnych materiałów i efektami, w jakie przekształcają nagi wizerunek. Modyfikacje tych materiałów, działanie na nie siłą, niszczenie, daje kolejne mutacje portretów. Ukazuje w celowy sposób przemijanie i ulotność wizerunku, zniekształcenie rysów.