NADZY

Warszawa »

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 58 285 wyświetleń od 1 stycznia 2007

Iluzjon Filmoteki Narodowej - w Bibliotece Narodowej - sala Dębego
Warszawa » Al. Niepodległości 213, wejście A » NA MAPIE
tel: 226-461-260

12 marca 2006, niedziela
» 18:00

reż. Doris Dörrie

MŁODE KINO NIEMIECKIE

9. przegląd filmowy najlepsze filmy dekady 1995 - 2005

Przeglądy młodego kina niemieckiego organizowane przez Goethe-Institut w Warszawie we współpracy z Filmoteką Narodową mają swoją kilkuletnią tradycję. Co roku prezentowane są najnowsze produkcje niemieckie, wybrane z programu Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Berlinale.

Pokazanych zostanie dwadzieścia najlepszych filmów, zdobywców Oscarów, berlińskich Złotych Niedźwiedzi, Europejskiej Nagrody Filmowej lub Niemieckiej Nagrody Filmowej. Część filmów zostanie pokazana po raz pierwszy w Polsce, niektóre obrazy są znane, ponieważ trafiły na ekrany dzięki polskim dystrybutorom.

Przegląd przedstawia czołówkę nowej generacji niemieckich twórców filmowych: m.in. Caroline Link, Toma Tykwera, Christiana Petzolda, Hansa Christiana Schmida, Fatih Akina i wielu innych. Wyjątkowy program przeglądu daje polskiemu widzowi znakomitą możliwość wniknięcia w klimat współczesnego kina niemieckiego, będącego na dobrej drodze, by konkurować z francuskim czy angielskim.

NADZY

Nackt, Niemcy 2002, 90 min.

Scenariusz (na podstawie własnej sztuki pt. Happy) i reżyseria: Doris Dörrie Zdjęcia: Frank Griebe Muzyka: Liquid Loop (Ivan Hajek) Montaż: Inez Regnier, Frank Müller Dźwięk: Chris Price Scenografia: Bernd Lepel Kostiumy: Yioshio Yabara Producenci: Norbert Preuss, Franz X. Gernstl, Fidelis Mager

Występują: Heike Makatsch (Emilia), Benno Fürmann (Felix), Alaxandra Maria Lara (Annette), Jürgen Vogel (Boris), Nina Hoss (Charlotte), Mahmet Kurtuluş (Dylan),

Nagrody i wyróżnienia:

premiera na MFF w Wenecji 2002; Doris Dörrie zyskała na tym festiwalu nominację do Złotego Lwa w kategorii – najlepszy film;
Niemieckie Nagrody Filmowe 2003: nominacja do Złotej, w rezultacie Srebrna Lola w kategorii - najlepszy film; Złota Kamera 2003 dla najlepszego aktora niemieckiego – Jürgena Vogela.

Są młodzi, piękni, dobrze ubrani, mają oryginalnie umeblowane mieszkania, są lub byli do niedawna zakochani. Przyjaźnią się od dawna i pomimo tego, że różnie im się powiodło w życiu, wciąż mają potrzebę spotykania się. Całą szóstką.

Emilia i Felix – luzacy i sportowcy, lubiący dyscypliny ekstremalne, a przynajmniej gadgety z nimi związane; Annette i Boris – yuppies średniego szczebla, raczej bezbarwni, choć z zapałem hołdujący wszelkim postmodernistycznym modom; wreszcie Charlotte i Dylan – rekiny wśród yuppies, bogacze, przestylizowani i przerafinowani, przez to sztuczni i nieautentyczni.

Tej grupce niczego właściwie nie brakuje do szczęścia. Może tylko, a raczej aż – uczucia i pełnego kontaktu z partnerem. Dlatego zaczynają głupią zabawę podczas uroczystej kolacji: czworo z nich rozbiera się do naga, pozostała para (oficjalnie zerwali) będzie sędziowała. Zakładają się, czy z zawiązanymi oczami, tylko za pomocą dotyku mężowie rozpoznają swoje żony a żony mężów. Na stole ląduje pokaźny zastaw: karty kredytowe, a nawet pierścionek zaręczynowy od Tiffany’ego. I co się okazuje? Czy Annette bezbłędnie rozpozna ciało Borisa, a Dylan Charlotty? A czy Emilia i Felix nie zechcą również poddać się testowi?

Doris Dörrie – najzdolniejsza i najbardziej przenikliwa krytyczka niemieckiej klasy średniej, piętnująca od 20 lat jej śmieszności (bo wady to chyba za dużo powiedziane), zwykle dodaje, że sama jest przedstawicielką tej klasy, a także jej publiczność.

W tak bogatym kraju jak Niemcy middle class jest rzeczywiście szeroka, stąd tak duże powodzenie filmów Dörrie. Przypomnieć wypada, że jej film 'Männer' obejrzało aż 6 milionów Niemców, następny – Ich und Er – 3,5 miliona, zaś 'Bin ich schön?' ponad 2 miliony. Można zauważyć, że popularność Dörrie wśród niemieckiej widowni maleje, choć nadal jest bardzo duża. Po umiarkowanym powodzeniu Erleuchtung garantiert, filmu z założenia kameralnego, zrealizowanego kamerą cyfrową, Nadzy będą najpoważniejszym od lat sprawdzianem już nie tylko popularności w Niemczech, ale i Europie, także w Polsce, gdzie film Dörrie po raz pierwszy trafił do kinowej dystrybucji (Best Film).

To zresztą sygnał charakteryzujący szerzej twórczość Dörrie z ostatniego okresu – staje się ona bardziej uniwersalna i czytelna dla publiczności międzynarodowej. Podczas MFF w Wenecji 2002, pierwszego pod nowym kierownictwem Moritza de Hadelna, twórcy największych triumfów Berlinale, Doris wraz z 6-osobową ekipą swoich pięknych aktorów była jedną z największych atrakcji na Lido, a Nadzy byli jednymi z kandydatów do nagrody głównej.

DORIS DÖRRIE, ur. 1955 r. w Hanowerze. Studiowała teatrologię na Uniwersytecie Pacyfiku w kalifornijskim Stockton oraz filozofię, semantykę i psychologię w The New School of Social Research w Nowym Jorku, zaś w latach 1976-80 w Państwowej Wyższej Szkole Filmowo-Telewizyjnej w Monachium, gdzi aktualnie wykłada.

Od 1976 r. zrealizowała 9 filmów dokumentalnych i dla dzieci (głównie dla telewizji). Zadebiutowała w 1983 r. pełnometrażowym filmem Mitten ins Herz, jednak dopiero późniejszy - 'Männer' (1985) - przyniósł jej sławę i niezależność.

W czasie studiów pisała recenzje do Süddeutsche Zeitung. Jest także uznaną pisarką (Die Zeit uznał ją za jedną z najlepszych), która opublikowała w Niemczech i USA już 14 książek (powieści, opowiadań, sztuk, utworów dla dzieci).

W Polsce ukazał się tom jej opowiadań pt. Mężczyzna moich marzeń.

Scenariusz Nagich oparła na swojej sztuce pt. Happy wydanej w 2001 r. (Diogenes Verlag).

Od niedawna reżyseruje też opery. Daniel Barrenboim, dyrektor berlińskiej Staatsoper, zaproponował jej w 2001 r. reżyserię Cosi fan tutte W. A. Mozarta. Na wrzesień 2003 r. zapowiadana jest na berlińskiej scenie premiera Turandot G. Pucciniego w jej interpretacji. www.dorisdoerrie.com

FILMOGRAFIA REŻYSERA