Beltaine, Deathcamp Project, Indukti, Letko, Oranżada, Thuoc

Zagrają:

Beltaine (melancholic folk)

Deathcamp Project (goth-rock)

Indukti (art rock/prog-metal)

Letko (avant-pop/trip-hop)

Oranżada (psychedelic rock/post-rock)

Thuoc (psycho-cold wave/post-punk)

• after party

Sinusoida squad

Beltaine

Formacja Beltaine rozpoczęła swoją działalność późnym latem 1989 r. w podwarszawskim Konstancinie z inicjatywy basisty Michała Pietrusiewicza i klawiszowca Daniela Paulinka. Pierwsze utwory instrumentalne były inspirowane z jednej strony muzyką elektroniczną (Jean Michael Jarre, Andreas Grosser) a z drugiej nastrojem (The Cure, czy Joy Division). W następnym roku do zespołu doszli: Sebastian Madejski (syntezator) oraz Paweł Drygiel (gitara). Z czasem fascynacje rozszerzać się zaczęły w kierunku Dead Can Dance, Cocteau Twins, ale także muzyki poważnej, dawnej i czysto folkowej. Głównym ogniwem utrzymującym klimat miał być pesymizm i poczucie katastrofizmu związanego ze zbliżającym się przełomem tysiącleci. Muzycy uważali, że nie przypadkowo los ich połączył w tym właśnie momencie. Po kilku miesiącach S. Madejski zaczął śpiewać i wraz z D. Paulinkiem pisać teksty. Jednocześnie rozszerzać się zaczęło instrumentarium (cytry, mandolina, flety proste, akordeon, instrumenty perkusyjne). Do czasów obecnych, mimo upływu lat i zmian w składzie, styl nie tyle zmienił się, co ukrystalizował. Muzyka tajemnicza, mroczna, ale nie ostra... mimo wielokrotnych prób przypisania do któregoś z istniejących gatunków, dziennikarzom nie udało się wepchnąć jej do żadnej szufladki. Charakterystyczną cechą Beltaine jest sposób śpiewania wokalisty. Dysponuje on nieprzeciętną skalą głosu, z łatwością przechodzi z tenorowej barwy do wysokich rejestrów osiągalnych niekiedy tylko dla sopranistek. Oprócz tekstów w języku polskim, Beltaine kreuje własny język sylabotwórczy.

Zespół jest laureatem festiwalu muzyki ekologicznej w Józefowie 2003. zwycięzca eliminacji mazowieckich do festiwalu studenckiego Fama 2003. Zdobywca nagrody dziennikarzy na festiwalu studenckim Pupa 2000. Wystąpił na festiwalu kompozytorów i aranżerów brzmienie 99. Na swoim koncie ma 5 materiałów wydanych własnym sumptem, które uzupełniają 3 wydawnictwa koncertowe.

obecny skład:

Sebastian Madejski - teksty, śpiew, cytry, cymbały, mandolina

Daniel Paulinek - syntezator, śpiew, harmonia

Maciej Cierliński - lira korbowa, ud

Claud - melodeklamacje, działania teatralne

Deathcamp Project

Tworzy muzykę osadzoną w stylistyce tradycyjnego goth-rocka z wpływami muzyki elektronicznej i industrialnej. Grupa ma na swoim koncie 4 płyty demo oraz utwory umieszczone na kilku samplerach - w tym: składance "Dark East" prezentującej ciekawe darkowe zespoły z Europy Wschodniej. Formacja otrzymała szereg pozytywnych recenzji w polskich, ale także zagranicznych magazynach i zinach muzycznych (drukowanych i internetowych) m. in. "EMPIK News", "OFF Independent Culture", "Cold", "Thrash'em All", "Metal Hammer". Muzyka zespołu była również prezentowana w licznych autorskich audycjach radiowych w kraju (m. in. w "Trójce" w audycji Minimax Piotra Kaczkowskiego), a także za granicą (rozgłośnia radiowa w Leeds - Wlk. Brytania oraz radio Hertz. w Bielefeld - Niemcy). Od połowy 2003 r. zespół przestał być projektem wyłącznie studyjnym i zaczął regularnie, a co ważniejsze "konkretnie" koncertować. Do tej pory ma za sobą kilkanaście występów w tym kilka zagranicznych (festiwal Beyond The Veil II - Wielka Brytania, Death Rock Night - Czechy oraz open-air festiwal Menuo Juodaragis VII – Litwa), na których to zaprezentował się już dla ponad 2000 osób.

skład:

Betrayal - odpowiedzialny za bas, programowanie, klawisze i produkcję całości

Void - pełniący funkcję wokalisty, gitarzysty i autora tekstów.

Indukti

Słowo indukti w jednym z języków wschodu znaczy magiel, chociaż członkowie zespołu nie są do końca tego pewni. Pewne jest natomiast to, że Indukti gra muzykę, której nie da się łatwo opisać. Jest to, jak ktoś napisał: pomieszanie czadu, transu, psychoyassu i art-rocka - jest też gotyk, metal combo, dub, rasta, mega, guru, goa kujawiak... - jednym słowem muzyczny konglomerat mający na celu pobudzanie wyobraźni przez wywołanie wyjątkowych doznań i niepowtarzalnych emocji.

W obecnym składzie Indukti gra od 3 lat. Przez ten czas zagrali kilkadziesiąt koncertów, zwyciężyli pierwszą edycję Big Star Festival, zostali laureatami Rockowych Ogródkach w Płocku oraz Festiwalu Voyage51. Utwory zespołu ukazały się na składankach: Polish Prog-Metal vol.1, Polski Art.-Rock vol. 3 oraz na nieoficjalnym wydawnictwie Myrtwa, które zostało bardzo ciepło przyjęte przez fanów. Zespół wydał debiutancką płytą S.U.S.A.R.. Nagrania zrealizowane zostały w TR Studios Tomasza Roguli. Głównym celem, jaki postawiło przed sobą Indukti podczas pracy nad płytą to zachowanie jak największej ilości spontanicznej energii i naturalności, która towarzyszy koncertom. Utwory zarejestrowane zostały na tzw. setkę. Jednocześnie zespół postanowił skorzystać z możliwości, jakie niesie ze sobą studio. Na płycie usłyszymy rozszerzone instrumentarium oraz ciekawe efekty dźwiękowe. Gościnnie zaśpiewał Mariusz Duda (Riverside), a na harfie zagrała Anna Faber. Wszystko to spowodowało, że na jesieni, do rąk słuchaczy ambitnej, niebanalnej muzyki trafił ciekawy i wyjątkowy w swoim rodzaju krążek. Płyta ukazała się we wrześniu 2004 nakładem wydawnictwa OFFMusic.

Indukujące umysły to:

Wawrzyniec Dramowicz – pulsujący motor zespołu, generator trzasków i szelestów - perkusista, absolwent studiów muzycznych na kanadyjskim Uniwersytecie McGill w Montrealu, muzyk orkiestry Sinfonia Varsovia, Filharmonii Narodowej, Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji, były muzyk Montrealskiej Orkiestry Symfonicznej.

Ewa Jabłońska – konstruktor melodii, kreacja napięcia – skrzypce, współzałożyciel zespołu, absolwentka szkoły muzycznej, doświadczenie symfoniczne, muzyk sesyjny, uczestnik takich projektów jak: Kokszoman, Robot, Halucyna oraz Vein.

Piotr Kocimski – regulator mocy, budowniczy przestrzeni dźwiękowej - gitara, instrumenty etniczne, absolwent szkoły muzycznej, psycholog, współzałożyciel zespołu. Muzyk udzielający się gościnnie w innych projektach, były członek założyciel formacji Vein.

Maciej Jaśkiewicz – riffhipnotyzer, matematyk dźwięku - gitary, muzyk spontaniczny, inżynier. Wcześniej udzielał się w projektach metalowych (m.in. Klinika Psychiatryczna).

Maciej Adamczyk – generator transu, tąpnięć, kontrapunkty basowe – gitara basowa, kontrabas, muzyk udzielający się w wielu projektach (Bajkonur, Namaste), samouk po szkole muzycznej.

Letko

Letko to ciało stałe, krystaliczne o ciepło szarym brzmieniu zatopionym w niezwykle przejrzystej cieczy podobnej do świeżej herbaty. Najprzyjemniej jest delektować się Letko w cieple, przyjemne wieczory, siedząc w miękkim fotelu i przegryzając dźwięki herbatnikiem w czekoladzie. W parne i upalne popołudnia najlepiej jest kosztować Letko z dodatkiem kostki lodu, limonki i szczypty cynamonu, posługując się przy tym słomką, najlepiej w kolorze niebieskim.

Letko pochodzi z Kielc, a tworzą go muzycy od dawna grający w różnych formacjach, mających korzenie w bardzo odmiennych trendach muzycznych. Muzyka Letko to najogólniej łagodne brzmienia z pogranicza trip hopu, ale w rzeczywistości określana jest mianem avant pop. Są to lekko transowe utwory o specyficznym niszowym brzmieniu. Utwór Amster zagościł na składance Piotra Kaczkowskiego Minimax PL vol. 2.

skład zespołu:

Monika Bożyk - vocal, seqencer

Wojtek Wójcik - bas

Grzegorz Degejda - bębny

gościnnie DJ Ojciec Karol

Oranżada

Zespół w obecnej formule gra trzy lata. Instrumentarium (gitara, bas, perkusja, wokal) przekłada się na ogólne brzmienie zespołu. Gitarowo- perkusyjne psycho-delicje oparte na mocnym transie i rozpostarte na postrockowych linach, a wszystko poprzecinane delic-noise. Oranżada zawsze grała w swoim własnym stylu i tak jest do dziś. Wszelkie fascynacje i odwołania muzyczne, które odnajdziemy w tej muzyce wychodzą przez skórę członków zespołu razem z potem, emocjami i dymem. Na koncertach kapią, lewitują i fruwają duchy takich zespołów jak Can, Gong, Sonic Youth, Velvet Undergroun, Bauhaus czy Breakout.

Oranżada zagrała dotychczas ponad 60 koncertów w całej Polsce zbierając dużo pochlebnych recenzji słuchaczy. W kwietniu 2003 roku zespół brał udział w II Festiwalu Sztuki Alternatywnej The Best OFF w klubie Żak u boku takich twórców jak: Lech Janerka, Ścianka, Marcin Dymiter, Tymon Tymański, Von Zeit, Pudelsi, Łódź Kaliska. Ma na swoim koncie nagrania radiowe i telewizyjne. W marcu 2005 odbędzie się premiera oficjalnej płyty zespołu. Na razie jedynym oficjalnym wydawnictwem, na którym znaleźć można troszkę Oranżady jest składanka Piotra Kaczkowskiego minimax.pl, która ukazała się w grudniu 2003 roku.

Oranżada gra w składzie:

Robert Derlatka – gitara basowa, wokal

Michał Krysztofiak – gitara, wokal

Piotr Fleks – perkusja

Marek Skoczek – przeszkadzajki

Thouc

Nie gramy muzyki technicznej, interesują nas tylko uczucia, które wyrażamy za pomocą dźwięków... Jesteśmy warszawską formacją określaną mianem grupy grające dość oryginalną odmianę muzyki psycho-cold wave czyli bogatą mieszankę melodyjnych, psychodelicznych, zimnych dźwięków przesiąkniętych melancholią. Nasze teksty opowiadają o zagubieniu, wyobcowaniu oraz próbie ratowania tego co jeszcze w nas żyje. Zespół zaistniał w 1997 r. i od tamtej pory zaszło wiele zmian personalnych, dzięki czemu utwory są bardzo zróżnicowane klimatycznie (punk-rock/pop- rock). Koncerty to nasza mocna strona, dlatego staramy się grać ich jak najwięcej. Nasz utwór You Never Know znalazł się na płycie Minimax PL vol. 2, która ukazała się w listopadzie 2004 r. i jak do tej pory sprzedała się w nakladzie około 11 tyś. egzemplarzy. Pod koniec 2004 ukończyliśmy pracę nad naszym debiutanckim materiałem "The Liesongs"

Obecny skład:

Jacek Borucz - wokal, gitara, klawisze

Marek Włodarczyk – bas

Witold Juda-Rembielak - perkusja

bilety: 20 zł

rezerwacja