ECHA CELTYCKIE

THE IRISH CONNECTION, DUDY JULIANA

THE IRISH CONNECTION: Justyna Kosmulska - vocal, gitara 12-strunowa Łukasz Talarek - darabuka, drumla Cezary Waśniewski - vocal, gitara akustyczna Jarek Żeliński - flety, tin whistles, darabuka

Historia zespołu do dziś...

Początki

Zespół został założony w Warszawie przez Cezarego Waśniewskiego - miłośnika i znawcę irlandzkiej muzyki folkowej i Mateusza Stryjeckiego - artystę grafika i muzyka. W końcu 1999 roku po powrocie Mateusza z 9-letniego pobytu w Kanadzie, duet rozpoczął próby z kilkunastoma piosenkami z repertuaru The Dubliners. W lutym 2000 roku po zaimprowizowanym występie w nowootwartym salonie multimedialnym Extrapole w Jankach k/Warszawy do duetu dołączył grający na tabli Wojtek Mazurkiewicz - muzyk związany przede wszystkim z klasyczną muzyką Indii. W takim składzie, pod nazwą The Irish Connection zespół wystąpił publicznie po raz pierwszy w lutym 2000 roku na estradzie SDK w Warszawie, w autorskim programie klubowym Tadeusza Woźniaka.

Jako trio Mazurkiewicz/Stryjecki/Waśniewski zespół wypracował charakterystyczne brzmienie, na które składały się dwa wokale, często prowadzone w dwugłosie, akustyczna gitara rytmiczna, oraz druga gitara, tin whistles lub mandolina na tle gęstego akompaniamentu tabli. Repertuar zespołu wyraźnie ciążył w strone pubowych brzmień The Dubliners, The Clancys oraz nastrojowych ballad Planxty i Bothy Band. Przez cały rok 2000 zespół często występował na estradach klubowych Warszawy, a szczególnie w Natolińskim Ośrodku Kultury oraz Ośrodku Kultury ARSUS w Ursusie. Wtedy również nawiązał bliskie kontakty z czołówką warszawskich zespołów celt-folkowych: Dudami Juliana, Slainte i muzykami przyszłego zespołu Rimead.

Pierwsze zmiany

Na wiosnę 2001 Wojtka Mazurkiewicza zastąpił grający na perkusji i kongach znany muzyk jazzowy, Przemek Cioch. Zmiana w zespole nie wpłynęła znacząco na jego repertuar i brzmienie. Obecność Przemka dodała jednak zdecydowanej rytmicznej dyscypliny. Fani zespołu do dziś wspominają jego porywające solówki z końcowych utworów ówczesnych koncertów. W połowie 2001 roku rozpoczęła się współpraca zespołu ze skrzypkiem Dud Juliana, Tomkiem Zygmontem, która zaowocowała również wieloma wspólnymi występami obydwu zespołów w warszawskich pubach Morgan’s i Cork.

1. • czas przyśpiesza

Początek 2002 roku przynosi następne zmiany. Mateusz Stryjecki tylko okazjonalnie występuje z zespołem, zajmując się przygotowaniem materiału do płyt z muzyką elektroniczną, wydanych wkrótce potem przez wytwórnię Anymusic. Stały skład zespołu wzbogaca się o grającego na gitarze basowej Filipa Jurczyszyna, ściągniętego przez Przemka z Chołody Blues Trio. Tomek Zygmont zasila również skład zespołu w czasie większych imprez. Brzmienie zespołu nieuchronnie zmierza w stronę folk-rocka. Ważnym punktem w historii zespołu są występy w Klubie Festiwalowym Nowa Tradycja w dniach 11-14.04.2002. The Irish Connection w składzie Cioch, Jurczyszyn, Waśniewski wystąpił z Mateuszem Stryjeckim i Tomkiem Zygmontem. Przez dwa wieczory z zespołem śpiewała również gościnnie Justyna Grabska (Kosmulska). Nazajutrz po zakończeniu Festiwalu zespół wszedł do wołomińskiego studia Krzysztofa Maszoty rozpoczynając nagrania do płyty Echa Celtyckie.

Echa Celtyckie

Projekt Echa Celtyckie to wspólny pomysł Cezarego Waśniewskiego i Piotra Dygasiewicza, właściciela wytwórni Anymusic. Wydawnictwo kierowane do masowego odbiorcy miało jednocześnie stanowić przegląd dokonań polskich zespołów grających celt-folka. Ostatecznie do nagrań udało się namówić (poza The Irish Connection) warszawskie Dudy Juliana i Ulę Kapałę z zespołem z Wrocławia. Nagrania ruszyły pod koniec kwietnia 2002 r., jednocześnie w studiach w Warszawie i Wrocławiu.

The Irish Connection dokonała nagrań w składzie: Przemek Cioch - konga Filip Jurczyszyn - gitara basowa Mateusz Stryjecki - gitara akustyczna, mandolina, tin whistle, back vocal Cezary Waśniewski - vocal, gitara akustyczna Gościnnie wystąpili: Małgorzata Waśniewska (14-letnia córka Czarka) - flet, instr. klawiszowe, back vocal Piotr Dygasiewicz - instr. klawiszowe Krzystof Maszota - gitara akustyczna Tomasz Zygmont - skrzypce

Siedem utworów zagranych przez The Irish Connection w klimacie folk-rockowym to podsumowanie i jednocześnie zamknięcie pierwszego okresu działalności zespołu. Płyta Echa Celtyckie osiągnie również znaczny sukces komercyjny - 4000 sprzedanych płyt w ciągu pierwszego roku, drugie wydanie planowane jest na maj 2003 r.

Dowspuda 2002

Dość niespodziewanie muzycy TIC biorący udział w nagraniach Ech Celtyckich po ich zakończeniu nie zdradzali szczególnej ochoty do wspólnego muzykowania. Wobec zbliżającego się najważniejszego wydarzenia sezonu - Festiwalu Celtyckiego w Dowspudzie Cezary Waśniewski rozpoczął gorączkowe poszukiwania muzyków do nowego składu zespołu. Ostatecznie, na 6 tygodni przed występem w Dowspudzie próby rozpoczął nowy skład The Irish Connection z Justyną Grabską (vocal, gitara 12-strunowa), znaną wcześniej ze śpiewania we wszystkich znanych i nieznanych językach świata i Jarkiem Ethnotransem Żelińskim (flety, tin whistles, darabuka) znanym z występów z Goścmi z Nizin i Meltradem. Występ TIC otwierający festiwal w Dowspudzie był sporym zaskoczeniem dla fanów zespołu, również ze względu na odnowiony repertuar zawierający wiele mniej znanych utworów pochodzących ze Szkocji.

Sezon 2002/2003

Po udanym występie w Dowspudzie zespół postanowił w tym składzie rozwijać nowy repertuar i pracować nad nowym brzmieniem, nie zaniedbując występów na estradach klubowych. Często dawał się spotkać w Ośrodku Kultury ARSUS w Ursusie, wziął udział w imprezie wąskotorowej Ziutka Vlepkarza w Piasecznie i rozpoczął cykl imprez Echa Celtyckie w warszawskim klubie Kopalnia. The Irish Connection będąc gospodarzem imprezy zapraszał swoich muzycznych przyjaciół do wspólnego grania. Gromadzące tłumy fanów imprezy w Kopalni gościly w grudniu 2002 zespół Rimead, a w styczniu 2003 - Ulę Kapałę z zespołem. W styczniu 2003 zespół zasilił Łukasz Talarek grający na darabuce i drumli.

DUDY JULIANA Gdzie jest Julian?, czyli nazwa i muzyka

Na początek spróbujemy odpowiedzieć na najczęściej chyba zadawane nam pytanie: dlaczego "dudy juliana"? Nie mamy wśród nas żadnego Juliana, nie mamy też dud. Skąd zatem dudy? Odpowiedź jest prosta choć zawiła. Dudy irlandzkie to po angielsku uillean pipes (czytaj mniej więcej julin paip), od tego już blisko do julianowych dud, a że zawsze chcieliśmy mieć w zespole ten instrument to postanowiliśmy mieć go chociaż w nazwie. Od początku chcieliśmy grać muzykę podobną do tej jaką można usłyszeć w irlandzkich i szkockich pubach. Początkowo największą inspiracją były proste, surowe wręcz, ale zniewalające autentyzmem i radosnym nastrojem nagrania zespołu The Dubliners. W Polsce podobnej muzyki można było posłuchać na koncertach szantowych. Raziło nas jednak że, piosenki te, śpiewane przez polskich szantymenów były często nie tłumaczone, a po prostu przerabiane na pieśni o morzu czy wielorybie (oczywiście nie wszystkie bo były również bardzo dobre tłumaczenia). Dlatego my, dudowi tłumacze: Tomek Zygmont i Artur Rutkowski, jednym z celów istnienia zespołu uczyniliśmy przybliżenie polskiej publiczności pięknej, pełnej życia i humoru poezji tych piosenek. Staramy się, by wszystkie piosenki, które śpiewamy po polsku możliwie jak najwierniej oddawały nastrój i treść oryginałów. Czy to się nam udaje, oceńcie sami. Potem, z czasem zaczęliśmy odkrywać także urok melodii i tańców - dziś mamy ich coraz więcej w repertuarze. Nie zmieniło się jedno, nadal najważniejszy w graniu dud juliana jest prosty, szczery przekaz i radosny nastrój zabawy.

Skąd te Dudy? czyli krótka historia

Dudy juliana założyliśmy w 1996 roku. Wcześniej przy Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie grały już kapele bluesowe i countrowe (Little Band, potem Rulonersi) w których m.in. grał Tomek Zygmont (skrzypce i śpiew) i Krzyś Janeczko (gitara). Dołączył do nich Artur Rutkowski (śpiew i gitara), a potem Ania Trauman, dziś Kozakiewicz (flety i śpiew) - jedyna "nie- leśniczka" w kapeli. To był pierwszy skład dud juliana. Wkrótce zaprosiliśmy do wspólnego muzykowania kolejnego leśnika Piotra Prądzyńskiego (akordeon). W tym składzie pierwszy publiczny występ jesienią 1996 roku odbył się podczas Mikołajek Folkowych w Lublinie. Graliśmy też na kilku przeglądach piosenki studenckiej odróżniając się od smutnych dziewczyn w przydługich czarnych swetrach (zwykle dominujących na takich imprezach) za co zostaliśmy kilkakrotnie nagrodzeni. Potem były bardzo fajne i ważne dla nas festiwale: Krotoszyn (VII 97) i I Festiwal Celtycki w Dowspudzie (VII 97). Na tym drugim zostaliśmy wyróżnieni (obok Shamrocka z Suwałk). Graliśmy też w wielu warszawskich pubach i klubach studenckich. Po 9 miesiącach wspólnego grania zawiesiliśmy działalność dud. Przerwa trwała blisko dwa lata, choć wiosną 98 spotkaliśmy się jeszcze na chwilkę by nagrać, jak nam się wtedy wydawało, pamiątkowy materiał, który wykorzystaliśmy do wydania kasety pt. Siedem pijanych nocy. W nagraniu wziął udział także zawsze pomocny nam Mirek Kozak z Open Folk. Podczas dwuletniej przerwy niektórzy z nas nie próżnowali, Tomek z Piotrem 'Fire'm' Iwańczukiem (przyszłym muzykiem dud) stworzyli duet Powała, grali też w zespole Meltrad. Odnowione dudy juliana grają od września 1999. Odszedł Krzyś Janeczko, a zastąpił go Piotr "Fire" Iwańczuk (gitara i śpiew). Najważniejsze koncerty w roku 2000 to m.in. na Festiwalu Celtyckim w Dowspudzie i festiwalu Celt w Poznaniu (niezapomniana noc sesyjna z bretońskim zespołem Deskomp). W 2001 podjęliśmy współpracę z dwoma wspaniałymi, naprawdę irlandzkimi pubami w Warszawie: Cork i Morgan's. Jesienią 2001 Piotra Fire Iwańczuka zastąpił nowy gitarzysta - Bartek Kubielski. W kwietniu 2002 wzięliśmy udział, wspólnie z Ulą Kapałą i The Irish Connection w nagraniu pyty-składanki pt. Echa Celtyckie, rejestrując pięć utworów. Płyta została wydana w czerwcu 2002 roku.

www.dudyjuliana.art.pl