GODZINA, W KTÓREJ NIE WIEDZIELIŚMY...

PETER HANDKE

GODZINA, W KTÓREJ NIE WIEDZIELIŚMY NIC O SOBIE NAWZAJEM

Godzina, w której nie wiedzieliśmy nic o sobie nawzajem jest utworem nietypowym. Nie ma w nim dialogów. Zbudowany jest z samych didaskaliów. Stąd nazwany został dramatem milczącym. Miałem ochotę napisać sztukę, w której nikt nie otwiera ust, choć między postaciami zachodzi pewien rodzaj komunikacji. Obok języka sztucznego, wymyślonego, istnieje język ciała – podkreślał w jednym z wywiadów Peter Handke. Przez plan przechodzą ludzie, zatrzymują się, patrzą, kroczą dalej. Wracają z biura, od dentysty, z meczu. Wielu krytyków uznało Godzinę... za najważniejszy tekst napisany dla teatru w ostatnich latach, wielu porównywało go ze słynnym filmem Dym, zaś wydarzeniem teatralnym stał się on po wystawieniu w berlińskiej Schaubuhne w reżyserii Luca Bondy’ego. Spektakl warszawski, który jest suitą sceniczną opartą na ruchu i geście wyreżyserował Zbigniew Brzoza - Członek Kręgu Reżyserów Europejskich przy Unii Teatrów Europy, stażysta Petera Brooka, zdobywca wielu nagród teatralnych. W interpretacji Zbigniew Brzozy, Godzina... to sztuka, w której pojawia się kilkadziesiąt postaci, spotykających się lub mijających we wspólnej przestrzeni; przestrzeń ta jest jednocześnie przestrzenią życia, wyobraźni, mitu. Rytm przedstawienia buduje znakomita, wykonywana na żywo muzyka Pawła Mykietyna.