Balladyna

Julisz Słowacki

tragedia w pięciu aktach

• reżyseria: Jarosław Kilian
• scenografia: Adam Kilian
• muzyka: Grzegorz Truanu

obsada:

• Marta Alaborska
• Zofia BawankiewiczZ
• Ewa Gołębiewska-Makomaska
• Zuzanna Lipiec
• Halina Łabonarska
• Monika Pikuła
• Małgorzata Sadowska
• Magdalena Smalara
• Agnieszka Sztuk
• Joanna Voss
• Łucja Żarnecka
• Piotr Bąk
• Piotr Brzeziński
• Grzegorz Gadziomski
• Sławomir Głazek
• Arkadiusz Głogowski
• Marcin Jędrzejewski
• Krzysztof Kumor
• Michał Lesień
• Olgierd Łukasiewicz
• Dominik Łoś
• Michał Maciejewski
• Ryszard Nawrocki
• Andrzej Pieczyński
• Bogdan Potocki
• Jakub Snochowski

Premiera: 29 lutego 2004

Czas trwania przedstawienia: 3 godz.

Słowacki nazwał “Balladynę' “niby tragedią'. Ironiczny dramat łączy w sobie grozę, cudowność, patos, groteskę, lirykę i szyderstwo. Jest jednocześnie kryminałem, melodramatem, komedią, baśnią, moralitetem i teatrem absurdu. Jednak ludzie nakreśleni przez Słowackiego mają prawdziwe serca i przeżywają emocje podobne naszym.

Jarosław Kilian w swoim przedstawieniu opartym na arcydziele Słowackiego pokazuje dziewczynę, która dążąc do społecznego awansu realizuje swe ambicje nie licząc się z innymi. Balladyna (Magdalena Smalara) pnie się do góry i żyje “jakby nie było Boga'. Przejmująco aktualna jest relacja Matki i córki - dziecka, które awansując wstydzi się swego pochodzenia. (W roli matki Halina Łabonarska). Dramat Słowackiego odczytywany w kontekście działających dziś mechanizmów rządów bez zasad, drapieżnych ludzkich zachowań doskonale opisuje otaczającą nas rzeczywistość. Historia Balladyny, która zabiła siostrę za dzbanek malin, może kojarzyć się z relacją wyczytaną we wczorajszej gazecie: o gimnazjalistce, która z zazdrości zamordowała koleżankę, o sukcesie ludzi pozbawionych skrupułów, o zepsuciu na szczytach władzy. Poetycki dramat na scenie Teatru Polskiego daleki jest jednak od reportażu. Żeby jednocześnie przedstawić cudowność i realizm zdarzeń Słowacki odwołał się do ludowej ballady. Jarosław i Adam Kilianowie w swoim spektaklu odnoszą się do świata naiwnej wyobraźni, do malarstwa Nikifora i sztuki plebejskiej. To naiwne spojrzenie na rzeczywistość, “prowincjonalne' widzenie świata pokrewne są tamtej romantycznej wizji inspirowanej poezją ludową.

Na scenie fantastyczne zdarzenia dzieją się w objazdowym cyrku, a “jak malowany' pałac Kirkora przypomina tło używane przez jarmarcznych fotografów.

Muzyka Grzegorza Turnaua grana na żywo przez zespół, w który prym wiedzie akordeon (Klaudiusz Baran), wprowadza nas w klimat podmiejskiej ballady.

Przed nami tajemnica świata nadprzyrodzonego i prawda o życiu na jednej scenie.

Halina Łabonarska za rolę Wdowy otrzymała w 2004 roku nominację do nagrody Feliksa w kategorii najlepsza drugoplanowa rola kobieca.