Od wielu lat twórczość Mariusza Dąbrowskiego jest próbą połączenia kilku środków wyrazu, języka malarskiego, multimedialnego i fotograficznego w zapisie prozaicznej codzienności. Interesuje go powszedniość rzeczy, często ich trywialność i niski status. Sięga przede wszystkim po obiekty wyjęte i wyizolowane z rzeczywistości, którym poprzez ich wyabstrahowanie z naturalnego otoczenia nadaje nową wartość. Sofa, kubek, butelka, każdy przedmiot wyrwany ze związku z innymi, zdobywa w jego pracach nowe znaczenie.

Codzienność podnosi w nich, jak niegdyś Duchamp ready mades w akcie czysto myślowym, do rangi dzieł. To „rzeczy pośród rzeczy”, które pomimo nawiązywania do rzeczywistości, żyją własnym życiem, zupełnie od niej niezależnym.

Proces powstawania obrazu jest długi, wiąże się z licznymi etapami pośrednimi, w których eliminuje elementy zakłócające klarowność i bezpośredniość jego odbioru. Robi zdjęcia witryn sklepowych, billboardów, banalnych produktów proponowanych masowo przez domy handlowe, nie wybierając jednakże przedmiotów dla ich szczególnego wyglądu, ale by wspólnie ze środkami wypowiedzi posłużyły mu w kreacji. Zdjęcia przetwarza w komputerze, poddaje licznym przeróbkom, rozpatruje w różnych wariantach barwnych i oświetleniowych. Niektóre z komputerowych szkiców przenosi na płótno. Powstają w ten sposób malarskie kompozycje budowane przy użyciu zaledwie kilku czystych, wyciskanych prosto z tubek farb i ciekawych efektów fakturalnych, śladów pędzla.

Fotografie, wydruki na foliach wprowadza jako pełnoprawne obiekty wystawiennicze, nadając im nowe funkcje kompozycyjne i estetyczne. Stanowią rodzaj notatnika umożliwiającego artyście dowolne modyfikowanie obrazu, tworzenie zapisu rożnych wariantów artystycznej refleksji nad kompozycją, przestrzenią, barwą, światłem, formą, grą figur. Autor poddaje analizie relacje zachodzące między fotografią i malarstwem w oparciu o warstwę tematyczną związaną z przedmiotem, by ostatecznie dowieść, że elementy rzeczywistości, to co potoczne i pospolite, to jedynie pretekst do zapisu tego, co uniwersalne, ponadjednostkowe i ponadczasowe. Pokazuje, że język sztuki jest wielością różnych gatunków artystycznych służącą wyrażaniu jedności idei. Jego prace są świadectwem zachodzącej w sztuce ciągłej przemiany oraz tego, że o wartości artystycznej dzieła nie decydują: ani czas powstania, ani środki techniczne, czy temat, ale przede wszystkim fakt jego działania na uczucie i intelekt. Wystawa jest zapowiedzią prowadzonych przez Mariusza Dąbrowskiego działań multimedialnych, w których zajmuje się badaniami nad przestrzenią obrazu. (Magdalena Durda-Dmitruk)

Mariusz Dąbrowski (ur. 1968) - studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Student prof. Stanisława Wieczorka, prof. Walthera Karlinga, prof. Tadeusza Dominika. Dyplom z wyróżnieniem w 1995 roku w pracowni prof. Zbigniewa Gostomskiego. Absolwent New York Institute of Art, Cape Studies w Cape Town w RPA. Członek Bundesverband Bildender Kuenstlerinner und Kuenstler - Berlin. Od 2004 roku jest wykładowcą warszawskiej ASP; kieruje Studium Fotografii na Wydziale Grafiki. W 2006 roku uzyskał doktorat w dziedzinie sztuki filmowej w PWSFTViT w Łodzi.

Malarz, reżyser filmów krótkometrażowych oraz producent filmów offowych. Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych w kraju i poza granicami; uczestnik wielu wystaw zbiorowych. Laureat prestiżowych nagród i wyróżnień m.in.: 2004 – nagrody miesięcznika Arteon, 2003 – nagrody Talensa; 2002 – Grand Prix, Ap-Art., Berlin; 2001 - nagrody Euro American na Festiwalu Malarstwa Polskiego Bielska Jesień, Bielsko-Biała. Kurator polskich i międzynarodowych przedsięwzięć artystycznych m.in.: Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej i Warszawskiego Biennale Sztuki Mediów. Redaktor naczelny pisma artystycznego MediaArt.