Rozmowy o malowaniu

Joanna Sendłak – „Kolor”

Rozmowa o malowaniu.

Obserwuję siebie, istotę płynącą między dniami, osadzoną w czasie, w pejzażu z koloru i światła. Delektuję się ciszą, zapachem farb. Obraz wyłania się z nicości, z intrygujących barwnych brzmień. Powstaje dzień po dniu, minuta po minucie, z kolejnych warstw, aż nasycony wewnętrznym światłem staje się bytem niezależnym. To mistyka i praca, cierpliwość i uniesienie. Szukam piękna, harmonii, wyważonej formy. Treść rozumiana jako odwzorowanie rzeczywistego świata nie interesuje mnie, dosłowność nuży, namacalność odpycha; przypomina dreptanie w płytkiej wodzie gdy przed nami rozciąga się niezbadana przestrzeń. Jednak obraz powstaje z przetworzonych wewnętrznie odniesień do pejzażu, podpatrzonej kiedyś gry światła i koloru. Chociaż daleki od rzeczywistości stanowi jej subiektywne odbicie. Rysunek znaków nawiązujących do symboliki archetypów może skusić do rozumowej wspinaczki i w tym kontekście staje się treścią obrazu. Ale nie ona jest istotna. Liczy się subtelna zabawa ze zmysłami, poruszenie emocji nadające smak sztuce i one właśnie łączą twórcę z odbiorcą. Zmaganie się z malarską materią to samotna gra, chociaż wchłonięty świat miesza się z tysiącami lat przemyśleń i działań ludzi, od czasów starożytności do chwili w której jestem gościem. Obserwuję, staram się nie zatracić ostrości widzenia, a zarazem zmieścić w swojej sztuce ład kultur, które nas stworzyły. Nie lubię mówić o własnym malarstwie – to intymny proces, rodzaj medytacji, wewnętrznego monologu; radosny, gdy wydaje się, iż można uchwycić piękno, gniewny, gdy walka z materią malarską zmusza do chwilowej kapitulacji. Czy monolog stanie się dialogiem? Moja rola kończy się gdy stawiam obraz przed drugą osobą.

Urodzona w Warszawie w 1966 roku. Studiowała na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Tadeusza Dominika i Zbigniewa Gostomskiego. Dyplom otrzymała w 1991 roku.

Wystawy w galeriach warszawskich: Galeria Studio – „Grupa 21 – rekomendacje”, 1989, Galeria Katarzyny Napiórkowskiej – wystawa zbiorowa 1991, Galeria Gamma – Dyplomy 91, Warszawskie dekady Sztuki – 1992, Sala Kolumnowa, Rembertów - 2005, ZPAP - Konfrontacje 2005, Galeria Art. Office – listopad 2005, Centrum Promocji Kultury – kwiecień 2006, Galeria Sztuki Współczesnej Art Forum – grudzień 2006.

29.06-12.07.2007r.

Galeria Schody

ul. Nowy Świat 39

00-029 Warszawa

tel./faks 022/ 828-89-43 www.galeriaschody.pl