Cykl Pepsi Rocks

koncerty zespołów rockowych

EMIGRANCI 4 września

Zespół EMIGRANCI zrodził się pod koniec 1989 roku z inicjatywy wrocławianina Edmunda Stasiaka, który po latach spędzonych w kapeli Jana Borysewicz Lady Pank postanowił rozwinąć skrzydła i sam komponować pod szyldem własnej kapeli EMIGRANCI.

Do współpracy zaprosił byłego basistę Oddziału Zamkniętego oraz grupy Martyny Jakubowicz Roberta Jaszewskiego. Rolę pałkera panowie powierzyli znanemu z grupy Perfect Piotrowi Szkudelskiemu. Spotkanie sekcji rytmicznej czyli Roberta i Piotra nie było przypadkowe gdyż obaj występowali już razem wcześniej w grupie towarzyszącej Martynie Jakubowicz. Aby kapela mogła w pełni zacząć działać potrzebny był jeszcze wokal. Wybór padł na znanego z zespołów Hak i Aya RL Pawła Kukiza. Muzycy ci zebrali się na początku w celu zarejestrowaniu utworu "Na falochronie" w STUDIO IZABELIN w maju 1990 roku.

Do muzyki Edmunda Stasiaka słowa skreślił Paweł Kukiz i w ten oto pr osty sposób utwór opowiadający o beznadziej służby wojskowej stał się przebojem roku 1990. Gościnnie na instrumentach klawiszowych w Emigrantów wsparł Mariusz Zabrocki. O popularności utworu może świadczyć to iż na kultowej Liście Przebojów Programu 3 znalazł się aż 12 razy w pierwsze 15-stce, zaliczając aż 4 razy pozycję numer 1. Po sukcesie utworu EMIGRANCI rozpoczęli bardziej regularną działalność.

W styczniu 1992 roku na Rock For AIDS w warszawskiej Hali Gwardii zagrali pierwszy koncert. Od lutego do maja zespól zaszył się w STUDIO IZABELIN, gdzie pod okiem producenta Andrzeja Puczyńskiego rozpoczęli nagrania debiutanckiego albumu "Rosja i Ameryka". Album ukazał się w połowie roku i został wydany przez firmę Bass Records. Nowym Emigrantem który pozostawił swoje partie klawiszy na płycie był Piotr Pruski znany wcześniej z zespołu Syndia. Na płycie pojawili się także goście Igor Czerniawski w utworach "Ponad świat" i "Prosto do słońca" oraz Mariusz Zabłocki w utworze "Na falochronie".

W roku 1993 nastąpiły poważne zmiany personalne odszedł najpierw Piotr Szkudelski który dołączył do reaktywowanego na koncerty w Kanadzie Perfectu. Nowym perkusistą został Marek Surzyn znany ze współpracy m.in. z Brekaut, Kciuk&Surzyn; Band.Długo nie trzeba było czekać aby w jego ślady poszedł Paweł Kukiz powracając do swojej macierzystej formacji Piersi. Nowym wokalistą został Marek Hojda który już wcześniej grał w zespole na instrumentach klawiszowych.

W 1995 roku firma Koch International opublikowała album "Mówię do ciebie" Na płycie znalazło się 11 kompozycji Edmunda Stasiaka i Marka Hojdy, do słów Jacka Skubikowskiego, Pawła Kukiz i Marka Hojdy. Album przyniósł również cover, tym razem polskiej grupy TEST "Przygoda bez miłości& quot;. Nowy album wydłużył listę przebojów o utwory "Mogłem" i "Przejdę przez ogień". W następnych latach zespół skoncentrował się na koncertach, a w 1998 roku zawiesił działalność.

W 2003 roku Edmund Stasiak wraz z Robertem Jaszewskim podjęli decyzję o reaktywacji, zaproszono do współpracy perkusistę Valeriego Mirosznikova znanego z kapeli Zdobywcy Pewnych Oskarów. Od tego momentu rozpoczęły się poszukiwania wokalisty. Po wielu przesłuchaniach wybór padł na dobrze zapowiadającego się, młodego i żywiołowego Rafała Brzozowskiego wyróżnionego w programie "Szansa na Sukces" z zespołem T.Love. Zespół w nowym składzie zaczął koncertować z programem opartym na znanych z dwóch pierwszych płyt przebojach zespołu.

Szerszej publiczności zespół zaprezentował się podczas Gali Top Trendy 2005 gdzie wystąpił na jednej scenie z Janem Borysewiczem i Pawłem Kukiem. Jednocześnie przygotowywany był materiał na trzecią płytę Emigrantów. W trakcie wejścia do studia nastąpiła zmian składu a mianowicie pojawił się nowy perkusista Krzysztof Patocki znany z zespołu Kasi Kowalskiej oraz Bracia. Nagrania rozpoczęły się 17 lutego 2005 roku, w warszawskim studiu Sound And More. Album zatytułowany "I inne utwory".

www.emigranci.pl

KOLOROFON, HATIFNATS, GANDHARA 11 września

KOLOROFON powstał w Warszawie na początku XXI stulecia. Niestety nikt nie pamięta dokładnej daty. Jedyną osobą która niezmiennie w zespole jest to lider „P“ (Piotr Mazurek) – multiinstrumentalista, kompozytor i poeta. Piosenki od początku zyskały sobie grono wielbicieli. Wielokrotne emisje na antenie radiowej Trójki, obecność na „Minimax I – Piotr Kaczkowski przedstawia“, udział w dwóch Minimaxowych festiwalach są tego potwierdzeniem. Niestety na skutek niestabilności składu zespół przez dwa lata był w zawieszeniu.

Od czewca 2005 grupa w składzie „P“ – gitara, śpiew, syntezator; Piotrek Machałowski - bas; Tymek Kamiński – perkusja opracowuje nowy materiał. Pracują nad płytą i grają koncerty.

Muzyka zespołu balansuje pomiędzy tandetnymi refrenami o melodyce bliskiej czasami dokonaniom takich tuzów jak Boys (Jesteś szalona)[sic!], zgiełkiem gitarowych eksperymentatorów z Sonic Youth czy Dinosaur Jr., funkowych eksplozji Jamesa Browna czy Steeviego Wondera. Wśród inspiracji można też śmiało wymieniać Bee Gees, Bjork, Eruption, The Beatles, Radiohead, LaliPuna, Pixies a może i troszkę Joy Division.

Teksty „P“ z ich surrealistycznym klimatem, budową bazującą na nonsensownych zbitkach słownych, często bez konkretnego sensu, bądź mówiące delikatnie rzecz ujmując o sprawach płci, służą dopełnieniu klimatu dekadenckiej zabawy bez ambicji przekazywania jakichś głębokich treści. Mają przenosić wyobraźnię odbiorcy w bliżej nieokreślone miejsca bez potrzeby określania jedności miejsca, czasu i fabuły.

Ktoś scharaktaryzował ten zespół w ten oto sposób: „Akwarelowy pocisk skorumpowanych punkrockiem pluszowych szpaków. Alfonsi tańca, dilerzy endomorfin, słowem – Kolorofon“ i ile by w tym nie było ironii jest to charakterystyka nad wyraz trafna.

www.myspace.com/kolorofon

HATIFNATS - trio powstałe pod koniec 2006 roku na ulicy Chłodnej w Warszawie. Choć grają razem od zaledwie paru miesięcy, już teraz wyraźnie zmieniają układ sił na krajowej scenie Indie. Nagrany w marcu tego roku premierowy materiał zyskał nie tylko uznanie słuchaczy, ale także dziennikarzy muzycznych (Piotr Stelmach, Bartek Chaciński, Angelika Kucińska) zaś pierwszy koncert zespołu w stołecznej Jadłodajni Filozoficznej udowodnił zadziwiającą, zważywszy na staż, dojrzałość sceniczną. Zespół wygrał finał „Mojej Sceny Off” i zagrał na Off Festiwalu 2007 w Mysłowicach. Nagranie Hatifnats pt. „Mathematix” znalazło się również na płycie „Ofensywa 2”, która ukazała się 17 sierpnia 2007 r. nakładem Polskiego Radia.

Hatifnats to ciepłe, tajemnicze i niezwykle barwne kompozycje, o których wyjątkowości decydują przestrzenne dźwięki gitary i wysoki, melodyjny głos wokalisty Michała uzupełnione ekspresyjną grą sekcji rytmicznej: Mariusza (perkusja) i Adama (gitara basowa).

W ich twórczości słychać znamię tej samej wrażliwości i melancholii, którą epatowały nagrania twórców nurtu shoegaze (Chapterhouse, Slowdive, The Telescopes) czy szkockiej grupy Geneva. Sam zespół zaś chętnie przyznaje się do inspiracji twórczością The Cure, Cocteau Twins, Radiohead czy The Arcade Fire oraz do zamiłowania do onirycznych historii.

I wierzcie albo i nie, ale wszystko wskazuje na to, że to właśnie oni już za chwilę będą wyznaczać standardy tego, co modne, wyprzedzając o krok zapowiadaną na Wyspach reaktywację nurtu shoegaze.

CREE 18 września

Zespół CREE powstał w 1993 roku w Tychach z inicjatywy trzech niespełna 16- letnich chłopców - Sebastiana Riedla, Sylwestra Kramka i Adriana Fuchsa. Jak wspomina Kramek - aby zacząć grać trzeba było mieć nazwę, więc na zaparowanej szybie pisaliśmy palcem różne propozycje nazw dla zespołu i ostatecznie zostało CREE. Pomysłodawcą nazwy był Rysiek Riedel, ojciec Sebastiana, którego zawsze fascynowała historia i życie Indian, sam chciał w przyszłości mieć zespół o takiej nazwie. Marzenie ojca zrealizował syn i tak powstało Cree. Zespół zadebiutował w tym samym roku w Tychach, lecz przez następnych kilka lat raczej szlifował swoje umiejętności muzyczne, bez większych sukcesów. Rok 1997 okazał się dla zespołu rokiem ogólnopolskiego debiutu – wystąpił na I Festiwalu Młodej Kultury w warszawskiej „Stodole”, potem w tym samym roku zdobył Grand Prix VI Olsztyńskich Nocy B luesowych.

Następnie grupa wystąpiła na „Famie” w Świnoujściu, a koncert został zarejestrowany przez TVP. Zaraz potem w październiku zespół zagrał w Sali Kongresowej jako support Johna Mayalla. W maju 1998 roku wyjechali na festiwal w Lille we Francji, gdzie dali kilka udanych koncertów i zostali świetnie przyjęci przez francuską publiczność. Na rosnącą popularność zespołu bez wątpienia miały wpływ udane koncerty na Olsztyńskich Nocach Bluesowych, Przystanku Woodstock w Żarach i Rawie Blues w Katowicach. W grudniu 1998 roku grupa Cree ponownie pojawia się w studiu, tym razem jednak postanowili nagrać płytę we współpracy z wytwórniami: Pomaton EMI i Scena FM. W 2000 roku w plebiscycie miesięcznika „Twój Blues” w kategorii najlepszy wokalista bluesowy Sebastian Riedel zajął 2-gie miejsce. W latach 2000- 2001 nastąpiły znaczące zmiany w składzie zespołu. Powrócił na stałe do Cree Sylwester Kramek, a odszedł z zespołu Marek Gruszka i Dariusz Sarna, którego zastąpił wybitny śląski basista legendarnej grupy Krzak - Jurek „ Kawa” Kawalec. Po tak znaczących zmianach zespół zaczął pracować nad materiałem do kolejnej płyty. W lipcu 2002 roku ukazała się długo oczekiwana płyta pt. „Za tych…” bardzo klimatyczna z życiowymi niebanalnymi tekstami. Została bluesową płytą roku 2002 magazynu „Twój Blues” i została świetnie przyjęta przez fanów, a nawet zyskała nowe ich grono.

W październiku zespół nakręcił teledysk promujący film dokumentalny o Ryśku Riedlu, którego premiera odbyła się w 2004 roku. W lipcu 2004 grupa podsumowała swą 10 – letnią działalność wydając płytę „ Parę lat”, zawierającą 10 utworów z poprzednich płyt w tym jeden w nowej, niepublikowanej wersji pt. „Po co więcej mi”. T ą płytą Cree zamyka jeden okres swego muzycznego istnienia i rozpoczyna nowy – nową płytą.....

www.cree.pl

YUMMY CAKE BAND(PL) LOWE (SZWECJA) 25 września

Yummy Cake brand new info

Czy można przenieść wizję różowego pudla w stylu glamour na współczesną muzykę? Od listopada 2005 roku niezwykle skutecznie wprowadzają to w życie członkowie zespołu Yummy Cake: Patrycja (vocal), Kris (keyboard, vocal), Mullek (gitara, vocal) oraz Miko (bębny). Swoją misję realizują w klubach całej Polski (w tym legendarny Spatiff, w którym byle, kto nie występuje) oraz podczas Free Form Festival II, a nawet w Finlandii, do której zawitali w ramach swojej trasy North-East Tour. Elektro power pop, bo taki rodzaj muzyki jest wynikiem tej fuzji, to słodkie niczym, wuzetka ciastko z pobliskiej cukierni, podawane przez panią Danutę, ale zamiast widelczyka mamy rozżarzony do czerwoności pogrzebacz. Tego samego koloru stają się też sale koncertowe, do których są zapraszani. Na ich show nie ma nudy. Są za to unikalne wizualizacje, które są przygotowywane na potrzeby konkretnych miejsc oraz domagająca się bis&oac; ute;w publiczność. Wyobraźcie sobie najlepsze lata zespołu Kombi, Izabeli Trojanowskiej w połączeniu z kiczowatą estetyką Peaches a otrzymacie koktajl o zabójczym smaku!

Obecnie zespół realizując swoją wizję opanowania planety przez wściekłe, różowe pudle nagrywając w swoim studiu debiutancki materiał, który promowany jest videoclipem do utworu „Leopard”, pełnego nie tylko kynologicznych bohaterów.