koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
CO JEST GRANE - listopad 2024 - nr 365Wrocławianka roku Gala
zmodyfikowano  12 lat temu

MARCUS MILLER Band

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 21 594 wyświetleń od 16 października 2007

Warszawa » Pl. Defilad 1 » NA MAPIE

  • 13 listopada 2007, wtorek
    » 20:00

Era Jazzu

Magiczny i porywający Marcus Miller - żywa legenda muzyki jazzowej i funky - pojawi się na galowym koncercie Ery Jazzu ( i jedynym koncercie w Polsce!) wraz z nowym zespołem i premierowym albumem. Marcus Miller, obok równie popularnego Richarda Bony, jest niewątpliwie najbardziej znanym i uwielbianym przez publiczność, basistą jazzu. Jego koncerty to za każdym razem są wielkim muzyczny show i wspaniałe artystyczne emocji. Znany ze współpracy z gigantami sceny jazzowej, potocznie określany jest jako wychowanek Milesa Davisa, u boku którego zaczął swoją wielką karierę.

Popularność i uznanie zyskał przede wszystkim jako artysta-solista i lider licznych, własnych formacji. Szczególne aktywny jest także jako muzyk studyjny, zapraszany do nagrań innych artystów. Jego niepokorny bas słychać na ponad 400 albumach, m.in. w nagraniach Milesa Davisa, Arethy Franklin, Luthera Vandrossa, Davida Sanborna, Ala Jarreau, Mariah Carey, Eltona Johna, Briana Ferry’ego czy Franka Sinatry. Dał się poznać także jako wybitny producent muzyczny i kompozytor muzyki do wielu filmów:”Boomerang” (z udziałem Eddy’ego Murphy’ego i Halle Berry), „ House Party” (z Martinem Lawrencem), „ Ladies’ Man „ (z Timem Meadowsem) czy „ Deliver Us From Eva ( z LL Cool J ). To jego autorstwa jest przebój „ Da Butt ” z filmu Spike’a Lee „ School Daze ”.

Marcus Miller – laureat Grammy Award z najlepszy album jazzowy w 2001 roku, amerykański muzyk, kompozytor, aranżer i multiinstrumentalista, grający przede wszystkim na gitarze basowej, swą profesjonalną karierę rozpoczął, jako nastolatek w soulowej grupie Harlem River Driver w nowojorskiej dzielnicy Jamaica. Wychowany w muzykalnej rodzinie ( ojciec był lokalnym muzykiem jazzowym oraz organistą i szefem kościelnego chóru ), gdzie wśród domowników przewijali się wybitni muzycy jazzowi „czarnego Nowego Jorku”. Pierwszych lekcji udzielał mu sam Wynton Kelly, pianista z zespołu Milesa Davisa. Nastolatek poznawał tajniki gry na klarnecie, pianinie, gitarze basowej. Już jako piętnastolatek rozpoczął regularne grania w klubach jazzowych Nowego Jorku wzbudzając sensacje i zachwyt starszych muzyków. Jako basista pojawiał się ( 1997) w grupach flecisty Bobbie’go Humpreya, perkusisty Lenny’ego White’a i legendarnego klawiszowa Lonnie Listona Smitha. Prawdziwą szkołą okazały się dla zdolnego basisty lata spędzone w studiach nagraniowych i współpraca z popularnymi i uznanymi gwiazdami jazzu i estrady: od Boba Jamesa, Davida Sanborna i Groovera Washingtona po wokalistki: Arethę Franklin i Robertę Flack.

W 1980 roku do nowego zespołu zaprosił go Miles Davis, doceniając młodego basistę głównie jako elokwentnego instrumentalistę i ciekawego aranżera. Dwuletnia współpraca z Davisem okazała się dla Millera prawdziwą szkołą jazzu. Realizując nagrania z Milesem ( np. ” The Man With The Horn”, ” We Want Miles”, ), współpracował jednocześnie z Davidem Sanbornem ( np. album „Voyeur” i nagrodzony Grammy Award „ Inside ” ),pracował wytrwale nad własnymi projektami. Coraz częściej grał na instrumentach klawiszowych, perkusyjnych, śpiewał, sporo aranżował. Wybitną realizacją Marcusa Millera okazała się płyta „ Tutu ” Milesa Davisa z 1986 roku. Ale równie ważne były nagrania i albumy realizowane z legendarnym wokalistą rhythm ’ n ‘ bluesowym Lutherem Vandrossem. To właśnie Marcus Miller jest współtwórcą przebojów „ Till My Baby Comes Home”, „ It’s Over Now ” czy nagrodzonego Grammy Award „The Power of Love” – najlepszego przeboju rhythm ‘n bluesa w 1991 roku.

Okres ten jest także czasem współpracy Millera z najważniejszymi muzykami: od zespołów The Crusaders i Take 6 po saksofonistów Wayne Shortera, Kenny Garretta oraz wokalistów Ala Jarreau i Chakę Khan. To wtedy jego charakterystyczny styl przyczynił się do spopularyzowania tzw. slapping'u, polegającego na uderzaniu za pomocą kciuka o struny bezprogowej gitary basowej i uzyskiwaniu, poprzez drganie tych strun, charakterystycznego, perkusyjnego dźwięku. bądź odtwarzanego utworu.

Dopiero w 1992 roku Marcus Miller, po lata spędzonych w innych zespołach i produkcji dla innych muzyków, zdecydował się na własną, solowa karierę. Album „ The Sun Don’t Lie” stał się wielkim wydarzeniem artystycznym i natychmiast ugruntował niepodważalną pozycję basisty i kompozytora na jazzowym firmamencie. Niezbyt rozległa autorska dyskografia artysty jest jednak na tyle znacząca,że każdy nowy album Millera staje się wydarzeniem muzycznym na światową skalę. I to zarówno, gdy nagradzany Grammy Award album „ M 2” nobilituje młodego twórcę, jak i w przypadku wielkim komercyjnych sukcesów płyty „ Silver Rain” i kultowego albumu koncertowego „ The Ozell Tapes”.

„Najnowszy studyjny album „ Free” - rekomenduje koncert i płytę Dionizy Piatkowski – szef Ery Jazzu - to dziesięć wspaniałych kompozycji, w tym impresje na temat znanych motywów Milesa Davisa czy Stevie’ego Wondera oraz sugestywny „ cove r” piosenki „ Free ” Denice Williams – wykonany przez Millera wraz z charyzmatyczną wokalistką Coranne Bailey Rae. Koncert w Warszawie jest polską premierą albumu i częścią europejskiej trasy koncertowej promującej nowy album giganta jazzowej gitary basowej – Marcusa Millera”.

Wybrana dyskografia:

Voyeur (1980; z Davidem Sanbornem) ;The Man With The Horn (1981; z Milesem Davisem); We Want Miles (1981; z M. Davisem); Backstreet (1982; D. Sanbornem); Mobo I (1984; z Kazumim Watanabe) ; It's About Time (1985; z McCoy Tynerem) ; Tutu (1986; z M. Davisem) ; Siesta (1987); The Sun Don't Lie (1993); Live '88 (1993 z Kennym Garrettem); Tales (1995); Live And More (1997); M 2 (2001);The Ozell Tapes (2003); Silver Rain (2005); Free ( 2007)

skład zespołu:

  • Marcus Miller - bass
  • Poogie Bell - drums,
  • Patches Stewart - trumpet,
  • Keith Anderson - sax,
  • Bobby Sparks - keyboards,
  • Gregoire Maret - harmonica

bilety:

160,- VIP ; 120,- amfiteatr ; 80, – dostawki I balkony

zmodyfikowano  12 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ