Zatopiona katedra Gerta Jonke & Mütter

wieczór literacko-muzyczny

• Godzina 18.00

(po niemiecku)

Całkowicie spontaniczny artystyczny dialog coram publico:

Kiedy Gert Jonke czyta swoje teksty, to nie tylko je czyta, ale celebruje je w niepowtarzalny, intensywny sposób, wręcz sam staje się swoim tekstem.

Bertl Mütter koresponduje z nim na puzonie, podkreśla, przekreśla, dodmuchuje w swoim bardzo indywidualnym muzyczno-mówionym języku.

• Godzina 19.30

Próba czytanej sztuki

(po polsku)

przekład:

• Małgorzata Leyko i Jan Niedziela

reżyseria:

• Ana Brzezińska

wystąpią m.in.:

• Jan Drawnel
• Piotr Głowacki
• Ewa Kasprzyk
• Andrzej Konopka
• Lech Łotocki
• Maria Maj
• Agnieszka Podsiadlik
• Aleksandra Popławska
• Agnieszka Roszkowska
• Marcin Tyrol

Miesięcznik „Dialog” planuje publikacje sztuki

**Gert Jonke w Zatopionej katedrze stworzył prostych bohaterów: parę nowożeńców demolującą pokój podczas kłótni, lekarza, rezydentów domu starców.

Stworzył też szczególny, kunsztowny język, który jako jedyny zostanie ocalony z katastrofy, w której po kolei znikają materialne przestrzenie.

Kiedy wody jeziora opadną i wynurzy się katedra - symbol piękna minionego świata, pozostaniemy z niepokojącym pytaniem o absurd świata, jego chaos, sens materii i antymaterii oraz istotę języka.

Jonke w lekki i delikatny sposób pokazuje szaleństwo świata.

Jego pełen absurdu teatr, dosłownie przestawiając rzeczywistość, pokazuje wielki chaos kryjący się za pedantycznym porządkiem.**

(Die Welt)

Lekki kawałek poezji, unoszący się między mądrością a dowcipem. Pogodna wycieczka w świat fantazji.
(Neue Zürcher Zeitung)

**Prapremierowa inscenizacja zamówionego przez wiedeński Burgtheater tekstu zakończyła się entuzjastycznym aplauzem.

W tryptyku austriackiego dramatopisarza Gerta Jonkego, atrakcyjnym nie tylko ze względu na językową finezję i dowcip, sypialnie czmychają przez dziurkę od klucza, jeziora wyparowują, a niektórzy ludzie żyją trzysta lat.

Gert Jonke, który w dwa miesiące po premierze Zatopionej katedry otrzymał renomowaną nagrodę literacką im. Kleista (jej laureatami byli między innymi Bertolt Brecht, Robert Musil czy Heiner Müller), postrzegany jest przede wszystkim jako „pisarz-muzyk": nie tylko używający tak indywidualnego języka literackiego, że przypomina muzyczne kompozycje, lecz także wplatający do swojego pisarstwa muzyczne motywy.

Tytułem nawiązująca do preludium Claude'a Debussy'ego Zatopiona katedra to poprzedzony monologiem-uwerturą tryptyk, który wywołuje na widowni salwy śmiechu.**

(Jan Niedziela, Dialog)

Gert Jonke – ur. 1946 w Klagenfurcie, obecnie mieszka w Wiedniu.

Studiował germanistykę, historię, filozofię i muzykologię na Uniwersytecie Wiedeńskim.

Przez dłuższy czas przebywał w Londynie, Argentynie, Hamburgu i Frankfurcie.

W 1977 otrzymał nagrodę im. Ingeborg-Bachmann, w 1997 nagrodę im. Franza Kafki, w 2005 nagrodę im. Kleista i nagrodę im. Arthura Schnitzlera.

Opublikował m.in.: „Geometrischer Heimatroman“ (1969), „Die Vermehrung der Leuchttürme“ (1971), „Sanftwut oder Der Ohrenmaschinist“ (1990), „Insektarium“ (2001), „Der ferne Klang“ (2002), „Redner rund um die Uhr“ (2003), “Chorphantasie.

Konzert für Dirigent auf der Suche nach dem Orchester“ (2003), „Strandkonzert mit Brandung.

Georg Friedrich Händel. Anton Webern.

Lorenzo da Ponte“ (2006); jest także autorem sztuk teatralnych m.in.: „Opus 111“ (1993), „Gegenwart der Erinnerung“ (1995), „Die versunkene Kathedrale“ (2005).

Prapremiera Zatopionej katedry w reżyserii Christiane Pohle miała miejsce w wiedeńskim Akademietheater (scena kameralna Burgtheater) we wrześniu 2005 roku.

W 2006 roku Jonke otrzymał za tę sztukę jedną z najbardziej prestiżowych nagród teatralnych obszaru niemieckojęzycznego - Nestroy-Theaterpreis.

Bertl Mütter – ur.1965 w Steyr, pracuje w Wiedniu jako puzonista, kompozytor, pisarz i improwizator.

Studiował na Uniwersytecie Sztuk (Kunstuniversität) w Grazu w klasie puzonu i na wydziale wokalnym.

Szczególnie chętnie bierze udział w projektach łączących różne rodzaje sztuk, jak np. z artystką pracującą ze światłem, Victorią Celon albo pisarzami Franzoblem, Josefem Haslingerem czy Gertem Jonke.

Najchętniej gra solo lub w małych zespołach, np. z Ericą Stucki i Jonem Sassem albo w duecie z Christophem Cechem.

Jako kompozytor otrzymał wiele stypendiów, coraz więcej młodych muzyków zamawia u niego utwory.

Uchodzi za puzonistę-indywidualistę, który potrafi wciągać publiczność w świat swojej muzyki.

Koncertuje na całym świecie, od meksykańskiej dżungli, slumsów w Dżakarcie, Sahary po największe europejskie sale koncertowe w Hamburgu, Frankfurcie i Wiedniu.

Prowadzi warsztaty muzyczne. www.muetter.at

bilety:

wstęp wolny