ONA czyli ON... Film XXY w polskich kinach od 11 stycznia!

Hermafrodyta na ekranach kin!

"Ona, czyli on. /.../tam gdzie do głosu dochodzą uczucia, pierwszorzędne cechy płciowe przestają mieć znaczenie pierwszorzędne./.../ Obraz argentyńskiej reżyserki zastawia na nas pułapkę. Opowieść o dwupłciowym dziwolągu staje się filmem o naszej ciekawości." Anita Piotrowska

"Reżyserka XXY jest świadoma całej palety niebezpiecznych, bo zahaczających o kulturowe tabu, religię, teorię gender i psychoanalizę, złożonych kwestii. Na tym polega siła oraz wartość jej prowokacji." Janusz Wróblewski, "Polityka"

"/.../ każdy z nas musi być chłopcem albo dziewczyną. Rodzaj określa się tuż po urodzeniu na podstawie przydzielonych nam przez naturę genitaliów. Cóż jednak, kiedy natura w swojej hojności postanowi obdarzyć nas cechami obu płci?" Bartosz Żurawiecki, "Film"

XXY reżyseria: Lucía Puenzo Argentyna, 2007, 91 minut

Grand Prix Tydzień Krytyki MFF Cannes 2007 nagroda dla najlepszego nowego reżysera MFF Edynburg 2007 Złota Atena za najlepszy film MFF Ateny 2007 6 nagród Argentyńskiej Akademii Filmowej (najlepszy film, reżyseria, aktor drugoplanowy, debiut reżyserski, scenariusz adoptowany i odkrycie aktorskie) argentyński kandydat do Oskara nagroda publiczności na festiwalu FILMY ŚWIATA ALE KINO! 2007

XXY opowiada o hermafrodytyzmie. Bohaterką/em jest 15 letnia/i Alex, która/y w wyniku anormalnego zespołu chromosomów jest zarówno chłopcem, jak i dziewczyną.. Film opowiada o jej/jego pierwszych seksualnych doświadczeniach oraz problemach, które będą miały wpływ na życie jej/jego samej/ego, jak i jej/ego rodziny. Alex musi podjąć decyzję czy przez resztę życia chce być kobietą, czy mężczyzną...

Już od pierwszego spojrzenia widz czuje, że Alex kryje w sobie tajemnicę. Tuż po jej/jego narodzinach, rodzice postanowili opuścić Buenos Aires i przenieść się do Urugwaju, do położonego na wydmach drewnianego domu. Para znajomych z Buenos Aires, wraz z 16-letnim synem Álvaro, przyjeżdża do nich w odwiedziny. Nieuniknione wzajemne przyciąganie się nastolatków, zmusza rodziców do stawienia czoła ukrywanemu dotychczas problemowi... Całe miasto zaczyna plotkować, a Alex uchodzi w oczach innych za dziwoląga. Zainteresowanie jej osobą przez obcych ludzi staje się niebezpieczne...

Temat hermafrodytyzmu potraktowany jest w filmie bardzo subtelnie. Reżyserka nie osądza postaw bohaterów, chociaż wyraźnie daje do zrozumienia, że chciałaby, by ludzie mieli wolność wyboru w tolerancyjnym i pełnym zrozumienia środowisku.

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że część dzieci rodzi się ze schorzeniem znanym jako niejednoznaczność tożsamości płciowej. "Nie ma nic gorszego niż bać się własnego ciała" - powiedział mi to chłopiec, któremu udało się przejść przez proces "normalizacji". Dorastał on z chirurgicznymi bliznami na ciele. Kastracja i strach przed niejednoznacznością tożsamości płciowej staje się metaforą wszystkich amputacji, które są wynikiem strachu przed byciem innym. Lucía Puenzo