Spektakl muzyczny „MARLENA"

MARLENA

Marlena Dietrich zdominowała swoją niezwykłą osobowością niemal całe minione stulecie. Urodzona w „przyzwoitej" mieszczańskiej niemieckiej rodzinie, szybko zawiodła pokładane w niej nadzieje, zaczęła marzyć o karierze scenicznej i to bynajmniej nie o takiej, do której się przygotowywała, czyli karierze skrzypaczki. Marlena marzyła o teatrze i to marzenie realizowała z podziwu godną konsekwencją. W jednym z teatrzyków wypatrzył ją wielki austriacki reżyser filmowy, Joseph von Sternberg, powierzył jej główną rolę w filmie „Błękitny Anioł", film odniósł sukces, no i tak to się zaczęło...
Sternberg otrzymał propozycję pracy w Stanach Zjednoczonych i namówił Marlenę, by mu towarzyszyła. Marlena wahała się - w Berlinie miała męża i córeczkę -- ale propozycję przyjęła. Nakręcili razem kilka filmów na wysokim poziomie artystycznym, ale nie kasowych i postanowili pójść dalej każde swoją drogą. Po kilku marnych, zrealizowanych pod batutą innych reżyserów, ale przynoszących dochody filmach, w których kontynuowała swój, stworzony przez Sternberga, wizerunek chłodnej piękności, pożeraczki męskich serc, Marlena objawiła niekłamany talent komediowy w filmie „Destry znowu w siodle", gdzie zagrała właścicielkę baru o wątpliwej reputacji. Jej gwiazda nadal świeciła pełnym blaskiem.
Sytuacja w Niemczech stawała się coraz groźniejsza. Marlenie udało się ściągnąć rodzinę do Stanów, gdzie opowiedziała się z całą stanowczością przeciw poczynaniom nazistów, odmówiła propozycji powrotu do kraju, by zagrać tam w filmie, przyjęła obywatelstwo amerykańskie, opiekowała się uchodźcami z Europy i zaangażowała się w walkę z wrogiem -- Japonią i Niemcami. Wstąpiła do zespołu, który jeździł po wszystkich frontach, śpiewała dla amerykańskich żołnierzy, dzielnie znosiła głód, zimno i wszy. Ta wielka, „luksusowa" gwiazda, która niegdyś podróżowała z kilkunastoma kuframi garderoby, sama stała się żołnierzem, za co po wojnie otrzymała rangę kapitana i liczne amerykańskie i europejskie odznaczenia. Po wojnie jej kariera nagle przygasła, pojawiły się inne gwiazdy, syta, znająca wojnę tylko z gazet i radia, Ameryka, jakby zapomniała o dzielnej Niemce. I wtedy Marlena zaczęła śpiewać. Najpierw na estradach i w klubach amerykańskich, później na całym świecie, także i w Polsce. Znowu zabłysła pełnym blaskiem.

W naszym spektaklu w roli Marleny występuje Izabella Bukowska -- Chądzyńska, aktorka Teatru Polskiego w Warszawie (nawiasem mówiąc -- poznanianka!), wspaniale śpiewająca, piękna, utalentowana i tajemnicza. Bo Marlena, znana na całym świecie, pozostała do końca swego długiego życia tajemnicą. Kochały ją tłumy mężczyzn, a kogo kochała Marlena? Nie odpowiemy na to pytanie, nie rozwiążemy wszystkich jej sprzeczności i zagadek, ale Izabella Bukowska zaśpiewa dla Państwa największe przeboje Marleny Dietrich: „Lolę", „Lili Marlene", „Ja jestem tylko po to...". „La vie en rose", „Gzie są chłopcy z tamtych lat" i wiele innych, mniej znanych, ale równie pięknych.

Wykonawcy:
Izabella Bukowska -- Chądzyńska
Adam Biedrzycki
Marcin Mazurek

*Izabella Bukowska-Chądzyńska *- polska aktorka teatralna, filmowa i głosowa (dubbing filmowy oraz role w Teatrze Polskiego Radia a także użycza głosu
w reklamach telewizyjnych i radiowych). Absolwentka PWST
w Warszawie (1996). Aktorka Teatru Polskiego w Warszawie. Popularność zyskała prowadząc telewizyjny magazyn sensacyjny „SUPERexpress TV",
na antenie Polsatu. Dysponuje doskonale wykształconym głosem. Piosenki Brella, przedwojenne przeboje, piosenki Marleny Dietrich, piosenki aktorskie
to obszar, w którym doskonale i z wielką pasją się znajduje, tworząc wspaniałe kreacje aktorskie i wokalne. Ostatni jej spektakl muzyczny „Marlena" grany jest na scenach całej Polski odnosząc wielkie sukcesy.

Adam Biedrzycki - polski aktor teatralny i telewizyjny. W 1991 roku ukończył warszawską PWST. W tym samym roku na IX Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych otrzymał nagrodę Jury za rolę Króla Ignacego w sztuce Iwona, księżniczka Burgunda. Debiutował na scenie w styczniu 1992 r. rolą Kazimierza w "Śniegu" S. Przybyszewskiego w reżyserii Zbigniewa Zapasiewicza w Teatrze Polskim w Warszawie.
Od roku 1991 aktor Teatru Polskiego w Warszawie.
Artysta bierze też udział w przedstawieniach impresaryjnych oraz spektaklach Teatru Telewizji. W 2007 wystąpił gościnnie w warszawskim Teatrze Komedia.

*Marcin Mazurek -- *pianista. Prowadzi ożywioną działalność koncertową w kraju i za granica, zarówno jako solista, jak i kameralista. Jest twórcą i wykonawcą oprawy muzycznej do niemych filmów, takich jak: Gabinet doktora Caligari, Student von Prag, Nietolerancja, Zmęczona śmierć. Wykonuje także recitale muzyki filmowej takich kompozytorów, jak: Ennio Morricone, Nino Rota, John Williams, Krzysztof Komeda czy Wojciech Kilar. Bierze udział w recitalach śpiewających aktorów (np. Magdaleny Zawadzkiej), wykonując utwory
m.in.: Agnieszki Osieckiej, Edith Piaf, Wojciecha Młynarskiego, Zygmunta Koniecznego oraz piosenki z repertuaru Kabaretu Starszych Panów. Swoje pasje muzyczne realizuje również przygotowując spektakle teatralne zarówno od strony muzycznej, jak i w nich występując. Współpracuje z większością warszawskich teatrów, m. in.: Ateneum Roma, Dramatyczny, TR Warszawa. Swoje osiągnięcia prezentuje na wielu festiwalach w Polsce i za granicą, m. in.: w Awinionie, Dublinie, Londynie, Berlinie, Jerozolimie.