NA DWA GŁOSY - Piosenki Wielkich Nieobecnych - Koncert II

Koncert z cyklu „Na dwa głosy -- Piosenki Wielkich Nieobecnych"

Nieobecni: Eva Cassidy, George Michael
Obecni -- Michał Bober, Monika Wiśniowska -- Basel -- wokale
Sekcja: Tomasz Basel -- piano, Michał Wilczyński -- gitara, Tomasz Garbera -- perkusja, Piotr Sypień - bas

Eva Marie Cassidy (1963 - 1996) -- amerykańska piosenkarka
Przez całe życie nie była szerzej znana poza okolicami Waszyngtonu. Po jej śmierci w wieku 33 lat, nagrania Evy Cassidy zostały wydane i okazały się znaczącym sukcesem, osiągając łączną sprzedaż ponad 4 mln egzemplarzy.
Już jako nastolatka zaczęła śpiewać i grać na gitarze w miejscowych zespołach grających w różnych klimatach. Na początku lat 90. jej kariera nabrała rumieńców. Po tym jak usłyszał ją -- nazywany ojcem chrzestnym funkowego stylu go-go -- Chuck Brown, Eva nagrała swój debiutancki krążek w jego wytwórni.
Na wydanym w 1992 roku "The Other Side" znalazły się jej przejmujące interpretacje przeróżnych klasyków, od "Fever", przez "God Bless the Child" Billie Holiday, po "Over the Rainbow" wykonywaną przez Judy Garland w "Czarnoksiężniku z Oz". Płyta okazała się jedynym studyjnym krążkiem wydanym za życia Cassidy. W styczniu 1996 roku Eva dwukrotnie stanęła na scenie legendarnego klubu Blues Alley. W maju tego samego roku na półkach pojawił się jednak album "Live at Blues Alley" z 12 numerami zarejestrowanymi w klubie i jednym studyjnym.
Krótko po tym bardzo pogorszył się stan artystki. Mimo intensywnego leczenia zmarła 2 listopada 1996 roku w wieku 33 lat na czerniaka złośliwego. Jej muzyka poszła jednak w świat. Zaczęły pojawiać się kolejne nagrania. Do grona jej fanów dołączyli artyści, których numery wykonywała, jak Sting i inni wielcy, chociażby Paul McCartney i Eric Clapton. Hołd na swoim debiucie oddała jej Katie Melua. We wspominkowym artykule w "Washington Post" pracujący z nią muzycy wspominali, że słysząc głos Evy, a nie znając jej wyglądu, można było myśleć, że jest czarnoskórą wokalistką. Powalała mocnym wokalem, śpiewając a capella, ale potrafiła też znakomicie interpretować tekst, niemal szepcząc. Była nieśmiała, ale zdeterminowana, by się rozwijać. Niestety sława przyszła dopiero po śmierci.

W 1998 wydano kompilację nagrań z trzech poprzednich albumów pod tytułem Songbird. Ten album pozostawał praktycznie nieznany przez kilka następnych lat. Dopiero kiedy prezenter muzyczny Terry Wogan z BBC Radio 2 odkrył artystkę, rozpoczęła się fala zainteresowania tą płytą. W 2001 roku zarówno album, jak i singel Fields of Gold znalazły się na pierwszych miejscach brytyjskich list przebojów (nakład łączny 1 mln egzemplarzy). Sting -- autor piosenki -- wzruszył się do łez słuchając wersji zaśpiewanej przez Evę Cassidy. Później album Songbird zyskał dużą popularność także w wielu krajach europejskich, a w USA uzyskał miano złotej płyty. Od tego czasu ukazały się dwie inne płyty-kompilacje Time After Time (2000) i Imagine (2002). W roku 2001 została wydana książka o życiu i twórczości Evy Cassidy, która powstała w oparciu o wywiady z rodziną, przyjaciółmi i współpracownikami. Wersja tej książki w twardej oprawie rozeszła się w nakładzie ponad 100 tys. egzemplarzy. W marcu 2001 w amerykańskiej stacji telewizyjnej ABC w programie „Nightline" pokazano udany film dokumentalny o Evie Cassidy, podobnie brytyjska ITV pokazała ten film w programie „Tonight with Trevor McDonald" w maju 2001. Amerykańska łyżwiarka figurowa Michelle Kwan przedstawiła muzykę Evy Cassidy (utwór Fields of Gold) publiczności podczas występów pokazowych w czasie Zimowych Igrzysk Olimpijskich w roku 2002. W 2003 American Tune stał się trzecią z kolei płytą Evy Cassidy, która dotarła do pierwszego miejsca na liście najlepiej sprzedających się albumów w Wielkiej Brytanii. Dotąd nie osiągnął tego pośmiertnie żaden inny wykonawca, nawet Elvis Presley.

George Michael, właściwie Georgios Kyriacos Panayiotou (25 czerwca 1963 - 25 grudnia 2016) brytyjski piosenkarz, producent muzyczny i kompozytor muzyki pop i soul.
Urodził się 25 czerwca 1963 w północnej części Londynu w rodzinie greckich emigrantów. Mając zaledwie 7 lat potrafił wygrać na skrzypcach ludowe melodie greckie. Marzył o tym aby zostać pilotem, ale wada wzroku uniemożliwiła to. W szkole średniej poznał Andrew Ridgeley'a z którym w 1981 założył zespół Executive. Grali muzykę do tańca i występowali na szkolnych dyskotekach. W 1983 utworzyli duet Wham, który w ciągu dwóch lat stał się najpopularniejszą grupą muzyki pop.
Ich największe przeboje to: "Wham rap" "Bad Boys" "Club Tropicana" "Wake me up before you go go". W 1984 wydał pierwszy solowy singiel "Careless whisper". Piosenkę tę napisał mając zaledwie 17 lat! W 1986 Wham wydało ostatną płytę pt "The Final" a pożegnalny koncert na Wembley oglądały na żywo 72 tysiące fanów. W 1987 roku George, jako pierwszy biały mężczyzna, zaśpiewał w duecie z wspaniałą artystką soulową, Arethą Franklin piosenkę "I Knew You Were Waiting"; Pierwszy album "Faith" z takimi przebojami jak "I Want Your Sex Faith", "Father Figure", "One More Try" czy "Monkey" ukazał się w 1987. Po otrzymaniu nagrody Grammy, spektakularnej akcji pomocy chorym na Aids i ubogim dzieciom w lecie 1992 George Michael znowu wrócił na listy przebojów hitem "Too funky". Sam wyreżyserował teledysk, a w 1989 dostał nagrodę MTV Video Awards za "wkład w rozwój sztuki filmowania muzyki". Absolutnie orginalny pomysł na wideoklip "Freedom 90", w którym sam wokalista nie pojawił się, za to super modelki Cindy Crawford, Linda Evangelista, Naomi Campbell śpiewały jego głosem. W 1990 powstala płyta "Listen without prejudice" Większość piosenek z tego albumu ma surowe brzmienie, mocno inspirowane klasyką z lat 60 oraz czarnymi rytmami i jazzowymi nastrojami. W październiku 1991 roku George Michael trafił na pierwsze strony gazet na całym świecie za sprawą procesu, który wytoczył swej firmie fonograficznej Sony Music Entertainment, a od której chciał się uwolnić, ponieważ, jego zdaniem, firma ta nie akceptowała wybranego przez niego kierunku rozwoju kariery muzycznej. Dziewięć miesięcy później sprawa zakończyła się z korzyścią dla firmy. W lipcu 1995, po wielu miesiącach negocjacji, uzgodniono, że George opuści Sony. Pierwszą płytą, jaką nagrał dla Virgin Records była "Older" i ukazała się 13 maja 1996 roku. Uzyskała status płyty multiplatynowej i/lub złotej w 34 krajach, w tym - w Wielkiej Brytanii - pięciokrotnie platynowej. W 1998 roku Epic Records wydała płytę "Ladies and Gentlemen: The Best of George Michael". Płyta ta powędrowała na szczyty list przebojów już w pierwszym tygodniu od chwili swego ukazania się 9. listopada i pozostała tam przez osiem tygodni, osiągając wynik ponad 2 milionów sprzedanych egzemplarzy. George wydał również duet z wspaniałą wokalistką bluesową Mary J Blige "AS". Pod koniec 1999 George wydał czwartą płytę pt. "Songs from the last century" na której znalazły się piosenki najlepszych autorów mijającego stulecia. Ta retrospektywna kolekcja zawiera wersje Michaela,wykonującego Roxanne Miss Sarajevo. W pierwszej połowie 2000 roku George Michael dał dwa koncerty charytatywne. 2004 rok przyniósł długo oczekiwany autorski album George'a Michaela Patience. _Płyta pełna jest bardzo osobistych piosenek, będących zapisem głębokich przeżyć i przemyśleń artysty, jak również utworów będących komentarzem do bolączek współczesnego świata. Jednocześnie Michael ogłosił, że po wydaniu następnego albumu ma zamiar wycofać się z show-businessu i publikować swoje utwory w sieci, udostępniając je swoim fanom za darmo lub za dobrowolny datek na cele charytatywne. Fani na całym świecie przyjęli płytę entuzjastycznie. W USA, głównie za sprawą wywiadu w _Oprah Winfrey Show, album został okrzyknięty wielkim comebackiem George'a Michaela. Również w swojej ojczyźnie Michael został doceniony -- w kwietniu tego roku został uhonorowany przez Akademię Radiową jako najczęściej słuchany artysta w Wielkiej Brytanii.
Zmarł 25 grudnia 2016 roku w swojej posiadłości w Goring-on-Thames w hrabstwie Oxfordshire z powodu niewydolności serca w wieku 53 lat.