Anna Achmatowa

tłumaczenie: Eugenia Siemaszkiewicz i Seweryn Pollak, muzyka: Arnold Dąbrowski, aranżacja przestrzeni i światło: Jacek Chmaj

wystepuje: Ewa Wójciak

W 'Requiem" Ewy Wójciak w całkowicie wstrząsającej harmonii splotły się życie i śmierć, kobiecość, miłość i tragedia. Tragedia ogromnego kraju poprzez tragedię silnej w swej kruchości matki.

Sądzę, że ten mono-spektakl powinni zobaczyć widzowie w Rosji. I że teraz jest po temu najwłaściwszy czas.

Jak by się to dziwne nie wydawało, Ewa Wójciak jest bardzo podobna do Anny Achmatowej (przypomina portret autorstwa Natana Altmana). Ta sama szorstkość i zadziwiająca plastyczność ruchów, ten sam niski i bardzo kobiecy głos (Achmatowa bardzo dużo paliła).

…Mamy przed sobą nie odtworzenie Requiem, lecz jego rozumienie, jego odczytanie, wielce udaną próbę nienarzucania widzowi jedynie słusznej interpretacji, lecz przepięknie zorganizowaną przez aktorkę i kompozytora możliwość, by każdy widz odczytał po swojemu, i zarazem w tym samym czasie, wielkie Requiem Anny.

(Wiktor Łoziński, konserwator dzieł sztuki, członek riazańskiego Memoriału)