Anioły Eugeniusza Molskiego to nie tylko postaci ze skrzydłami, oddalające poczucie osamotnienia i niosące nadzieję na wieczność. To rownież ludzie dający innym chwile radości, wytchnienia i ulgi. To kobiety, obdarzone anielskim wdziękiem, urokiem i tajemnicą. Ale choć nie zawsze towarzyszy im klasyczna uroda, z pewnością nieodłącznym ich atrybutem jest dobro i piękno wewnętrzne. Anioły te powstawały w rożnym czasie i z wielu powodow. Jedne były impresjami z egzotycznych podroży na Daleki i Bliski Wschod, wojaży afrykańskich czy mniej docenianych i rzadziej uczęszczanych szlakow europejskich, a także urzekających naszych polskich zakątkow. Inne narodziły się z fascynacji i zauroczeń sztuką i kulturą zaczerpniętą z najciekawszych źrodeł na mapie świata, z jej tradycji, historii i religii. Są i takie, ktore po prostu towarzyszą mu, w zazwyczaj samotnych wędrowkach, po ziemskich drogach, bezdrożach i w tworczych zmaganiach.