Jerzy Łabanowski (1932-1999). Monograficzna wystawa dorobku białostockiego artysty, dokonana z dystansu niemalże dwudziestu lat od jego śmierci. Choć dziś artysta znany jest przede wszystkim jako współautor wystroju malarskiego Pałacu Branickich, postaramy się przypomnieć jego dokonania z lat 60. i 70., kiedy jako młody awangardowy twórca przyczynił się do licznych sukcesów, odnoszonych przez środowisko plastyczne Białegostoku w skali ogólnopolskiej, a nawet międzynarodowej. Po raz pierwszy od wielu lat światło dzienne ujrzą abstrakcyjne lub metaforyczne obrazy spoczywające na co dzień w zbiorach białostockich instytucji kultury i u osób prywatnych. Jerzy Łabanowski – urodzony w Białymstoku, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, uczeń Jana Cybisa i Piotra Potworowskiego. Od 1960 r. członek Oddziału (potem Okręgu) Białostockiego Związku Polskich Artystów Plastyków. Stały uczestnik plenerów białowieskich w latach 1966-1972. Wystawiał m.in. w Galerii EL w Elblągu, na Festiwalu Malarstwa Współczesnego w Szczecinie. Wspólnie z piątką innych białostockich artystów otrzymał w 1969 r. zbiorowy złoty medal na X Międzynarodowym Salonie „Paris – Sud” w Juvisy pod Paryżem. W roku 1973, z okazji Dożynek Centralnych organizowanych w Białymstoku, zaprojektował i wykonał szereg sgraffit przy Rynku Kościuszki, ul. Sienkiewicza i Alei 1 Maja (dziś Alei Piłsudskiego). W latach 1979-1990 wraz z małżonką Dorotą Łabanowską opracował wystrój malarski głównej auli Akademii Medycznej w Pałacu Branickich. Kuratorka wystawy: Marta Pietruszko