Thomas Middleton, William Rowley, reż. Kuba Kowalski

Premiera: 6 marca 2009 (Scena Malarnia)

• Przekład: Krystyna Berwińska
• Opracowanie tekstu: Kuba Kowalski, Jakub Roszkowski
• Reżyseria: Kuba Kowalski
• Scenografia: Katarzyna Stochalska
• Dramaturg: Jakub Roszkowski
• Ruch sceniczny: Filip Szatarski
• Reżyseria świateł: Damian Pawella
• Asystent reżysera: Wanda Skorny

Obsada

• Piotr Chys - Alonzo de Piracquo
• Michał Kowalski - De Flores
• Krzysztof Matuszewski - Vermandero
• Marzena Nieczuja- Urbańska - Izabela
• Karolina Piechota - Beatrice
• Wanda Skorny - Diafanta
• Marek Tynda - Alsemero
• Krystian Wieczorek - Lolio

Co posłuszna ojcu dziewczyna z dobrego domu potrafi zrobić z miłości do mężczyzny? Jak wiele on, w imię miłości, potrafi jej wybaczyć? ZWODNICA_ _oparta na słynnym elżbietańskim dramacie Thomasa Middletona i Williama Rowley'a, to historia pięknej Beatrice, ktora rozdarta między miłością a posłuszeństwem wobec ojca, decyduje się na zbrodnię. Manipulując i zwodząc, popełnia ją czyimiś rękami. Zbrodnia rodzi następne, kłamstwo - kolejne kłamstwa, spirala zła wciąga i niszczy wszystko, co piękne i czyste. Kim jest Beatrice? Niewinną ofiarą świata rządzonego przez mężczyzn? Zepsutym dzieckiem dążącym do celu za wszelką cenę? Zbrodniarką? Jak odnaleźć się w świecie, ktory odmawia prawa do szczęścia?

Spektakl jest częścią projektu Wyspa pełna krzykow, w ramach ktorego młodzi reżyserzy przedstawiają interpretacje tekstow dramatycznych epoki elżbietańskiej. ZWODNICA jest także spektaklem zerojedynkowym, w ktorym stawia się na radykalne wypowiedzi, na granie maksymalnie blisko widza, przy minimalnym udziale scenografii.

Kuba Kowalski o spektaklu: ZWODNICA_ _Middletona jest dla mnie przede wszystkim przewrotnym moralitetem o kłamstwie. O tym, jak okłamujemy siebie dla naszego własnego dobra, w imię wyższych wartości, w imię ideałow. Głowna bohaterka wkraczając w dorosłe życie stara się usatysfakcjonować wszystkich wokoł; chce być idealną corką, idealną żoną, idealną kochanką, idealną kobietą. Pozornie wydaje się być otoczona miłością i troskliwą opieką; jednak nikt nie traktuje jej poważnie, każdy używa jej do swoich własnych egoistycznych celow. Staje się przedmiotem, kartą przetargową, produktem. W świecie dorosłych potrafi tylko nieudolnie powtarzać schematy, ktore podsuwają jej otaczający ją mężczyźni. Walcząc o siebie buduje takie same relacje władzy, jak te, ktorych jest ofiarą; te same zależności, z ktorych pragnie się wydostać. Jest wspołczesną nastolatką, ktora probuje odnaleźć siebie pośrod norm dyktowanych przez rodzinę, szkołę, kościoł, popkulturę. Skoro ideały kobiecości okazują się okrutnymi, ograniczającymi kliszami, zmuszona jest zadać sobie podstawowe pytanie: kim jestem?