Bruno Jasieński, reż. Ryszard Major

Premiera: 19 lutego 2010 (Duża Scena)

• Przekład: Anatol Stern
• Reżyseria: Ryszard Major
• Kostiumy: Ewa Krechowicz
• Dekoracje: Jakub Krechowicz
• Muzyka: Andrzej Głowiński

Obsada

• Monika Chomicka- Szymaniak - Manekin Męski III
• Ewa Jendrzejewska - Manekin Damski I 
• Anna Kociarz - Manekin Damski II
• Joanna Kreft- Baka - Solange Levasin
• Maria Mielnikow- Krawczyk - Gospodyni, Przełożona
• Marzena Nieczuja- Urbańska - Manekin w futrze
• Wanda Skorny - Angelica Arnaux
• Mirosław Baka - Paul Ribandel, Człowiek, Leader
• Krzysztof Gordon - Rozmiar 50, Pan I 
• Jerzy Gorzko - Rozmiar 48, Pan III
• Maciej Konopiński - Manekin Męski V, Komisarz Policji
• Łukasz Konopka - Manekin Męski II, Rozmiar 46, Pan IV
• Mirosław Krawczyk - Arno
• Jacek Labijak - Delegat II
• Piotr Łukawski - Manekin męski VI
• Krzysztof Matuszewski - Levasin
• Stanisław Michalski - Majordomus
• Jerzy Nowacki - Manekin Męski I 
• Ryszard Ronczewski - Rozmiar 44, Pan II
• Florian Staniewski - Devignard
• Maciej Szemiel - Manekin Męski IV, Rycerz
• Dariusz Szymaniak - Delegat I 
• Justyna Bartoszewicz - Manekin Damski III

Trwa bal. A właściwie dwa bale: na jednym bawią się politycy, biznesmeni, ludzie z wyższych sfer; drugi to zabawa manekinow - ożywionych, pozornie podległych ludziom figur. Wkrotce jednak światy te - pozornie tak od siebie odległe - zaczynają się mieszać, a cała hierarchia społeczna, wypracowany od lat system zależności, ulega zachwianiu. Jak wielka siła drzemie w manekinach? Czy też: ile słabości można odnaleźć w człowieku?

Ryszard Major o sztuce: Rzeczywistość przedstawiana w BALU MANEKINÓW to świat paroksyzmow społecznych w przededniu rewolucyjnego wrzenia. Zdemoralizowana, zakłamana, przeżarta chorobą braku jakichkolwiek wartości elita, usiłująca wciąż jeszcze stać na czele porządku społecznego w konfrontacji z rodzącą się w ogniu buntu ideą sprawiedliwości społecznej, mającą zaprowadzić wreszcie ład i powszechną szczęśliwość skazana jest na bezwarunkową kapitulację. A mowiąc bardziej konkretnie - dekapitację, czyli ścięcie głow. Oryginalność, atrakcyjność i - chce się powiedzieć - nieprzemijające nowatorstwo utworu Brunona Jasieńskiego, napisanego przecież 80 lat temu, polega na zastosowaniu rewelacyjnego pomysłu fabularnego. Krzywdzone przez ludzi manekiny znajdują lekarstwo na uzdrowienie ludzkich chorob, co sprawi rownież poprawę losu manekinow, bo uczyni z ludzi - manekinofilow. Ale okazuje się, że dogorywającego pacjenta leczy, oględnie mowiąc, niezbyt zdrowy lekarz. Manekiny i zrodzona pośrod nich idea ozdrowieńcza to nic innego jak tylko świat kierujących się wyłącznie logiką, beznamiętnych robotow, takich samych, jakimi zaludnia przyszłe społeczeństwo ten czy inny Orwell.