Mistrzowskie Recitale-Skarby Kameralistyki

Sergei Nakariakov - flugelhorn
Otto Sauter - trąbka piccolo
Luca Benucci - waltornia
Wolfgang Strasser - puzon
Maria Meerovitch - fortepian
Program:
Luigi Otto
Koncert Es-dur
Robert Schumann
Utwory fantastyczne op.73
Paul Hindemith
Sonata na waltornię i fortepian
Daniel Muck
Koncert na puzon i fortepian
Vladimir Torchinsky
Kaprys na trąbkę i fortepian
Georg Philipp Telemann
Koncert D-dur na trąbkę i fortepian
Sergei Nakariakov reprezentuje niezwykle wysoki poziom artystyczny w trakcie każdego kolejnego koncertu i nagrania płytowego. Już gdy miał 13 lat, fińska prasa określiła go jako „Caruso trąbki”. Od lat oszałamia i zachwyca publiczność fantastycznym brzmieniem, jakie potrafi wydobyć z instrumentu, wykonując wirtuozerskie kompozycje z wielką pasją i nadzwyczajną biegłością techniczną. Podstawą jego repertuaru jest klasyczna literatura muzyczna,  jednak należy do artystów nieustanni poszukujących nowych muzycznych wyzwań, często samodzielnie dokonując transkrypcji. Współpracuje z orkiestrami na całym świecie, jest też jurorem konkursów dla dzieci i dorosłych. Zdobył wiele prestiżowych nagród i odznaczeń, w tym niemiecką ECHO K
Maria Meerovitch urodziła się w Sankt Petersburgu w rodzinie bez tradycji muzycznych. Niemniej jednak muzyka była ważną częścią życia jej rodziny, więc w wieku sześciu lat Maria Meerovitch rozpoczęła swoją edukację muzyczną. W wieku ośmiu lat wystąpiła po raz pierwszy w Filharmonii w St. Petersburgu, jej występ spotkał się z uznaniem Grigorija Sokołowa, jednego z największych muzyków naszych czasów. Występowała jako solistka z wieloma orkiestrami na całym świecie, w tym: London Philharmonic Orchestra, Stuttgart Chamber Orchestra, Taiwan National Symphony Orchestra, Schleswig-Holstein Festival Orchestra, Nordic Symphonie Orchestra, The English Chamber Orchestra, Mannheimer Philharmoniker.
Artystka kontynuowała studia w Instytucie Muzycznym Konserwatorium w St. Petersburgu w klasie M. Findling i M. Lebed, a później w klasie fortepianu prof. Anatola Ugorskiego w Państwowym Konserwatorium Rimskiego-Korsakowa w St. Petersburgu.
W 1990 roku Maria Meerovitch otrzymała stypendium „Fonds Alex de Vries” Fundacji Y. Menuhina i wyjechała do Belgii, gdzie ukończyła z wyróżnieniem Królewskie Konserwatorium w Antwerpii. Po zakończeniu studiów rozpoczęła nauczanie klas fortepianu i kameralistyki w tej samej instytucji. Pierwsze nagrody zdobyła na wielu konkursach międzynarodowych (G.B. Viotti, Włochy; Ch. Hennen, Holandia) i koncertuje na całym świecie, występując z solowymi i kameralnymi recitalami w Stanach Zjednoczonych, Japonii, Tajwanie, Brazylii, Republice Południowej Afryki, Korei Południowej, Izraelu i Europie. Najważniejsze to: Concertgebouw (Amsterdam), Bad-Kissingen Musik Festival, Schleswig-Holstein Musik Festival, Cité de la Musique (Paryż), Opera City Hall (Tokio), Musikhalle (Hamburg), Newport Music Festival (Newport), Martha Argerich’s Meeting Point (Beppu), Theatre des Champs Elysees (Paryż), National Center for the Performing Arts (Pekin), Pharos Chamber Music Festival (Cypr), Progetto Martha Argerich (Lugano), Teatro Municipal (Rio de Janeiro). Dokonała wielu nagrań z różnymi międzynarodowymi solistami muzyki kameralnej: Marthą Argerich, Philippe Hirschhorn, Saulusem Sondeckis, Vadimem Repinem, Dorą Schwarzberg, Borysem Bieriezowskim, Daishinen Kashimoto, Borisem Brovtsyn, Dmitrijem Jurowskim, Elisabeth Watts, Danielem Smithem. Ściśle współpracuje z Sergiejem Nakariakowem, z którym pojawiła się w produkcji ARTE „Ich war nie ein Wunderkind” w 2005 roku.lassik Award.
Wolfgang Strasser (Wiedeń, Austria) od 1984 do 1991 roku studiował w klasie puzonu w Wiedeńskim Konserwatorium Muzycznym w klasie Helmuta Ascherla i Herberta Mosheimer. Brał on też udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Branimira Slokara i Jacques’a Maugera. Dalsze studia pod kierunkiem Dietmarem Küblböckiem na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu dopełniły jego edukację muzyczną. Od 1991 do 2013 roku wykonywał partie solowe puzonu w Orkiestrze Symfonicznej Radia ORF w Wiedniu. Od 2013 roku jest pierwszym puzonistą Orkiestry Filharmonii Wiedeńskiej. Ponadto od października 2011 roku jest profesorem klasy puzonu na Uniwersytecie Sztuki w Graz w Austrii. Jako solista gra z orkiestrami, takimi jak Orkiestra Symfoniczna Radia ORF w Wiedniu, Orkiestry Haydna Eisenstadt, orkiestry dęte i wiele innych. Ukoronowaniem jego działań muzycznych jest wykonywanie muzyki kameralnej z Vienna Trombone Ensemble i Ensemble Philblech.
Luca Benucci rozpoczął naukę gry na rogu w wieku 9 lat, później studiował na Konserwatorium „Luigi Cherubini” we Florencji, gdzie otrzymał dyplom w 1987. W tym samym roku wyruszył do Chicago, gdzie kontynuował naukę z Dalem Clevengerem i Arnoldem Jacobsem; a później u Guelfo Nalli’. Roger Bobo, Stefan Dohr, Fergus Mc William, Radovan Vlaktovic, Frank Loyd byli równie ważni dla jego edukacji muzycznej. Wygrał wiele przesłuchań na róg solo, między innymi w Neapolu -Teatro San Carlo, Rzymie - Teatro dell'Opera, Florencji - Teatro Comunale, Wenecji - Teatro La Fenice. Został zaproszony do Israel Philarmonic Orchestra dyrygowanej przez Zubina Mehta podczas ich europejskiego tournée oraz do Deutsche Oper Berlin podczas ich włoskiego tournée pod dyrekcją Christiana Tielemanna. Ponadto od 2001 roku regularnie współpracuje z Berliner Philharmoniker jako pierwszy waltornista. Został zaproszony jako solista na wiele festiwali, tj.: Music Festival Japan, Swiss Brass Week, M.D.R. Sommer Festival (Niemcy). Jest również uznawanym członkiem jury podczas przesłuchań na całym świecie. Jest założycielem i dyrektorem artystycznym Festiwalu „Santa Fiora in Musica”. Poza karierą muzyka, Luca poświęca wiele energii na naukę, prowadzi klasy mistrzowskie we Włoszech, Niemczach i Japonii oraz współpracuje z wybitnymi instytucjami, jak: Konserwatorium L. Cherubini, Instytut O. Vecchi, Konserwatorium A. Buzzolla, Formation Courses „MIMESIS Maggio Arte”, Corsi di formazione „Musica & Muse”, Mittel Deutches Rundfunk, T.M.F. Japan, pomagając i wspierając kariery młodych muzyków.
Otto Sauter jest wiodącym solistą trąbki i trąbki piccolo. Jego talent muzyczny ujawnił się, gdy artysta był w młodym wieku – mając 4 lata pobierał pierwsze nauki, a w wieku 16 lat kontynuował naukę u Claude Rippas w Konserwatorium Winterthur, gdzie zdobył dyplom muzyka orkiestrowego i solisty w 1985 roku. Kontynuując naukę, Otto Sauter pobierał nauki u Bo Nilsson w Szwecji oraz u Pierre’a Thibaud w Paryżu. W 1994 roku ufundował Bremeńską Akademię Trąbki, gdzie pod jego kierownictwem kształcą się wybitni trębacze z całego świata. Współpracując z EMI Classics, nagrał serię płyt światowych premier „Świat baroku” z koncertami zwierającymi ponad 600 ponownie odkrytych kompozycji z okresu baroku i klasycyzmu.
W 2014 roku objął funkcję dyrektora artystycznego festiwalu Neuschwanstein, mającego miejsce w jednym z najsławniejszych zamków, zbudowanego przez Króla Ludwika II w Bawarii. Wypełnił w ten sposób swoje motto, które brzmi: „Wielka muzyka potrzebuje wspaniałych miejsc.”. Poza pracą jako solista, Otto regularnie występuje z zespołem „Ten of the Best”, który zbiera dziesięciu najwybitniejszych trębaczy razem. W sierpniu 2001 roku otworzyli ceremonię inauguracji nowego Stadionu AufSchalke przy publiczności blisko 70 tys. kibiców.