JAN SEBASTIAN BACH

MOTETY

utwory:

• Singet dem Herrn ein neues Lied BWV 225 na dwa chóry, instrumenty i basso continuo
• Der Geist hilft unserer Schwachheit auf BWV 226 na dwa chóry, instrumenty i basso continuo
• Komm, Jesu, komm BWV 229 na dwa chóry, instrumenty i basso continuo
• Fürchte dich nicht, ich bin bei dir BWV 228 na dwa chóry, instrumenty i basso continuo
• Jesu, meine Freude BWV 227 na chór 5 – głosowy i basso continuo
• Lobet den Herrn, alle Heiden BWV 230 na chór 4 – głosowy i basso continuo

wykonawcy:

• Polski Chór Kameralny
• Andrzej Szadejko –- pozytyw
• Stanisław Gojny – teorba
• Anna Szarek-Lisiewicz –- wiolonczela barokowa
• Grzegorz Zimak – violone
• Tomasz Wesołowski –- fagot barokowy
• Jan Łukaszewski – dyrygent

Marek Dyżewski, Bach jako miara muzyki

Nicht Bach, sondern Meer soll er heissen. Tym powiedzeniem Beethoven określił obrazowo pozycję Bacha w świecie muzyki. „Bach” po niemiecku oznacza strumyk, a „Meer” – morze. Treść powiedzenia Beethovena jest więc taka: Jego nazwisko wskazywać winno nie strumyk, lecz morze. Morze symbolizuje bezmiar, ogrom. W odniesieniu do Bacha mówić możemy o wyjątkowej wielkości jego dzieła. Lecz także o wielkości oddziaływania jego muzyki.

Oto paradoks historii: Bach, który zwrócony jest ku przeszłości, który swą muzyką zamyka, sumuje, wieńczy wielowiekową przeszłość, z niezwykłą mocą oddziałuje na „przyszłość”, na muzyczną kulturę czasów, które przyszły po nim, i w których obecnie żyjemy.

Nie mówię tu o stopniu nasycenia naszej fonosfery muzyką Bacha. Mam na myśli coś więcej. To mianowicie, że wszyscy możemy się czuć „uczniami” lipskiego kantora. Naprawdę – wszyscy. A więc: twórcy muzyki, jej odtwórcy i jej odbiorcy.

Czy jest na świecie kompozytor, który nie terminowałby u Jana Sebastiana? Który nie wgryzałby się w tajemnice jego warsztatu? Który stając wobec zjawiska, jakim jest Sztuka Fugi, nie stawiałby pytania: w jaki sposób godzą się ze sobą w muzyce – mądrość konstrukcji, ekonomia środków artystycznych, piękno i duchowa głębia?

Czy jest na świecie śpiewak, albo instrumentalista, który nie studiowałby w szkole Bacha? Który nie budowałby swej wykonawczej „dzielności” mierząc się z zadaniami, jakie przed muzykiem stawia Bach? A są jeszcze rzeczy inne, nie mniej istotne niż warsztat, takie jak umysł, wyobraźnia, wrażliwość, muzykalność. I tu jesteśmy dłużnikami Bacha. Bo on ukształtował naszą inteligencję muzyczną i nasze „serce”. Nasz sposób rozumienia i przeżywania muzyki.

Kiedyś Chopin w rozmowie z malarzem Eugene Delacroix powiedział coś, co ten wielki artysta w swym Dzienniku zapisał: La mesure c’est l’âme de la musique – Miara jest duszą muzyki. Mówiąc „miara”, Chopin przywołał jedno z kluczowych pojęć z teorii sztuki renesansu. Miara – to „umiar”, a zarazem – „właściwa proporcja”, właściwe, a więc najlepsze, jakie da się pomyśleć ustosunkowanie czynników składających się na dzieło.

Andrzej Szadejko - pozytyw

Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie organów prof. Joachima Grubicha i Hochschule für Alte Musik "Schola Cantorum Basiliensis" w klasie organów Jean-Claude Zehndera. W roku 2002 uzyskał tytuł naukowy I stopnia w Akademii Muzycznej w Łodzi.

W Schola Cantorum Basiliensis ukończył też naukę śpiewu z wyróżnieniem w klasie Richarda Levitta, oraz kurs kompozytorski u Rudolfa Lutza. Stypendysta Prezydenta Miasta Gdańska, Fundacji Kultury, Miasta Basel, Doms- Stiftung, Organ Summer Academy w Haarlem (Holandia). Uczestniczył aktywnie w ponad dwudziestu kursach mistrzowskich w Polsce, Niemczech, Holandii i Szwajcarii, prowadzonych przez wybitnych organistów europejskich.

Jest finalistą i laureatem wielu konkursów organowych w Polsce i za granicą (Rumia, Gdańsk, Warszawa, Odense-finał, Brugie - wyróżnienie).

Od roku 1993 regularnie koncertuje w Polsce i wielu krajach europejskich (Szwajcaria, Czechy, Dania, Szwecja, Włochy, Niemcy).

Oprócz organowej działalności koncertowej zajmuje się też śpiewem w repertuarze kameralnym i oratoryjno-kantatowym, a także komponowaniem. Obecnie mieszka w Gdańsku, jest adiunktem w Zakładzie Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie wykłada grę na organach i realizację Basso Continuo.

Stanisław Gojny - teorba

Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną im. Grzegorza Fitelberga w Chorzowie, a następnie katowicką Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w klasie gitary prof. Aliny Gruszki. Po jej ukończeniu rozpoczął studia w Krakowie w klasie lutni Jerzego Żaka. Po dwóch latach wyjechał do Kolonii, gdzie w tamtejszej Hochschule für Musik pod kierunkiem prof. Konrada Junghänela studiował grę na lutni oraz muzykę kameralną. Następnie studiował u prof. Hopkinsona Smitha w Schola Cantorum Basiliensis, oraz prof. Stephena Stubbsa w Hochschule für Künste Bremen. W 2002 roku założył w Kolonii zespół muzyki dawnej "Alla Polacca", wraz z którym zdobył pierwsze nagrody w wielu konkursach. Koncertuje także jako solista oraz kameralista m.in. z takimi zespołami jak Tölzer Knabenchor, Dresdner Barockorchester, Barocktrompeten Ensemble Berlin, Musikalische Compagney Berlin, Junge Philharmonie Köln, Baltic States Baroque Orchestra, Gürzenich- Orchester Köln, Camerata Silesia oraz Il Tempo.

Stanisław Gojny występował na wielu różnych festiwalach w Polsce, Niemczech, Czechach, na Litwie i Łotwie.

W 2001 roku odbył tournee z Baroque Academie D'ambronay pod dyrekcją Christopha Rosseta, a w listopadzie 2005 roku brał udział m.in. wraz z sopranistką Olgą Pasiecznik w prawykonaniu utworu Włodzimierza Kotońskiego Madrygały Polskie w Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Anna Szarek-Lisiewicz – wiolonczela barokowa

Ukończyła z wyróżnieniem oraz nagrodą dla najlepszego absolwenta gdańskie liceum muzyczne w 1993 roku. Doskonaliła umiejętności podejmując studia w klasie wiolonczeli prof. Kazimierza Michalika w akademii Muzycznej w Warszawie, prof. Andrzeja Orkisza i prof. Stanisława Firleja w Akademii Muzycznej w Łodzi. Studia ukończyła z wyróżnieniem w 1998 roku. Lekcji mistrzowskich udzielali jej m.in.: prof. Natalia Szachowska z Moskwy (absolwentka klasy Rostropowicza), prof. Tobias Kuhne z Wiednia, prof. Milos Sadlo z Pragi, prof. Angelica May z Wiednia, prof. Andrzej Bauer, prof. Tomasz Strahl. Od 2006 roku pracuje pod kierunkiem angielskiego wiolonczelisty i gambisty- Marka Caudle. Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień zdobytych w Polsce i za granicą. Występowała jako solistka i kameralistka w Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Krakowskiej, Łódzkiej, Bałtyckiej, a także jako solistka i koncertmistrz na międzynarodowych festiwalach w Polsce, Francji, Luxemburgu, Holandii, USA. Nagrywała dla Bayerische Rundfunk (Brahms, Reger) oraz dla ZPR Records (Penderecki).

Tomasz Wesołowski – fagot barokowy

Ukończył z wyróżnieniem studia na fagocie współczesnym pod kierunkiem prof. Wojciecha Orawca w Akademii Muzycznej w Gdańsku. Laureat stypendium Prezydenta Miasta Gdańska (2002/2003) oraz Fondazione Marco Fodella (2007/2008).

Jako fagocista współczesny współpracował m.in. z Filharmonią Bałtycką, Orkiestrą Kameralną „Hanseatica”, Polską Filharmonią „Sinfonia Baltica” w Słupsku, Capellą Gedanensis, udzielając się jednocześnie jako kameralista oraz organizując koncerty muzyki barokowej.

W 2004 roku podejmując studia u Donny Agrell w Królewskim Konserwatorium w Hadze, rozpoczął zgłębianie swojej pasji jaką jest muzyka dawna i fagot historyczny. Od 2007 r. studiuje również w Accademia Internazionale Della Musica w Mediolanie pod kierunkiem Alberto Grazziego. Aktywnie udziela się zarówno w zespołach kameralnych, jak i orkiestrach, koncertując w Europie, USA i Korei Południowej. Brał udział w projektach prowadzonych przez takich artystów jak: Lucy van Dael, Alfredo Bernardini, Richard Egarr czy Jacques Ogg. Współpracował między innymi z Wrocławską Orkiestrą Barokową, New Dutch Academy, Academy of the Begijnhof, Musica ad Rhenum, Concerto d’Amsterdam, Lyra Baroque Orchestra (USA), Haydn Sinfonietta Wien, The Netherlands Bach Society. Nagrywał płyty CD dla wytwórni ORF Edition Alte Musik oraz Channel Classics.

bilety:

25 zł (15 zł. ulgowe)