Polski Teatr Tańca - retrospektywa z okazji 40-lecia istnienia zespołu

XVII Konfrontacje Sztuki Kobiecej

POLSKI TEATR TAŃCA

Wieczór w 2 częściach

I część Fragmenty projektu XL. Polski Teatr Tańca wczoraj i dziś:

• Niebezpiecznie związki (choreografia: Ewa Wycichowska)
• Carmen (choreografia: Jerzy Makarowski)

• Święto wiosny (choreografia: Ewa Wycichowska)

                                    przerwa
  

  II część Spektakl Tango z Lady M - wersja jubileuszowa (choreografia: Ewa Wycichowska) (45 min.)

Znany na pięciu kontynentach Polski Teatr Tańca w ubiegłym roku obchodził 40-lecie istnienia. Polski Teatr Tańca – Balet Poznański powstał w 1973 roku. Stworzony został przez Conrada Drzewieckiego, a od 26 lat kieruje nim jego uczennica Ewa Wycichowska.

W ramach obchodów jubileuszu PTT przygotował specjalny wieczór retrospektywny. Widzowie będą mogli zobaczyć fragmenty legendarnych spektakli takich jak: „Carmen" (chor. Jerzy Makarowski), „Niebezpiecznie związki" (chor. Ewa Wycichowska) oraz „Święto wiosny" (chor. Ewa Wycichowska). Tego samego wieczoru zespół PTT zaprezentuje jubileuszową wersję spektaklu "Tango z Lady M" (chor. Ewa Wycichowska) do muzyki Leszka Możdżera, którego premiera odbyła się 28.01.2000 r.

Tango z Lady M.

Temat podjęty przez realizatorów sięga w swojej inspiracji nie tylko do motywów szekspirowskich, z ogniskującą postacią Lady Makbet, odwołuje się również do starożytnego mitu o Medei i zdarzeń współczesnych. Nie interesuje nas jednak historia i apoteoza zbrodni. Dramat i przewrotność ludzkich losów staje się w tym spektaklu punktem wyjścia do refleksji na temat istoty dobra i zła, jednostki i zbiorowości, odpowiedzialności za czyny i przebaczenia win, również dzisiaj. Taniec w tym spektaklu staje się nie tylko środkiem wyrazu, ale i sposobem porozumienia między bohaterami. Kluczowym jest motyw "tanga", tańca nasyconego namiętnością i ekspresją, teatrem naszej duszy, silnym splotem sacrum i profanum. "Tango z Lady M." to także propozycja rozmowy o tym, że koniec wieku nie musi oznaczać końca naszego wspólnego i indywidualnego świata. Spektakl został nagrodzony Buławą Hetmańską na XXV Zamojskim Lecie Teatralnym.