XVII Konfrontacje Sztuki Kobiecej

"En vogue" to, w dosłownym tłumaczeniu, "mieć wzięcie", czyli "być w modzie", "być na czasie" albo jak dziś powiedzielibyśmy "być na topie". Jednak zabarwienie emocjonalne lokuje to określenie nieco wyżej - w kierunku "dobrego tonu", "elegancji"., "światowego stylu".

A "Vogue" to oczywiscie słynny francuski magazyn dla pań, którego okładka jest marzeniem wszystkich gwiazd, gwiazdeczek i w ogóle kobiet.

Taka też, prawdziwie francuska z ducha i pełna polotu jest ta komedia o singielce - nie bardzo wiadomo, z wyboru czy z konieczności, czyli po prostu dlatego, że tak a nie inaczej ułożyły się jej losy. Lekka z pozoru, "piankowa" fabuła, opowiedziana z oczywistym przymrużeniem oka - a jednak bardzo aktualna, bardzo "na czasie".

I oczywiście bardzo "kobieca" - o kobietach i dla kobiet.

Choć naturalnie i mężczyźni mogą się z niej wiele dowiedzieć... np. tego, że mimo pozorów świat wcale nie kręci się wokół nich.

Bohaterką jest młoda, inteligentna, nie pozbawiona urody kobieta, z dyplomami i mieszkaniem w dobrej dzielnicy, pogrążona jednak w obezwładniającej frustracji, którą zajada kolejnymi paczkami chipsów...

Jakie jest źrodlo tego stanu, z którego nie może jej wydobyć hurraoptymistyczna przyjacółka - i co naprawdę w życiu jest ważne?

Kim jest znaleziony pod drzwiami na wycieraczce, mlody człowiek w stanie... wskazującym na spożycie...?

A przede wszystkim, jaka okaże się w tym wszystkim rola mamy, imponującej, choć mocno dojrzałej pani "en vogue"? (Elżbieta Zającówna). Błyskotliwej, eleganckiej, zdecydowanej, po prostu - fascynującej?

Lekkie, dowcipne i pouczające.

Źródło: www.kulturalna.warszawa.pl