Powerhouse Sound Koncert zespołu

Powerhouse Sound w składzie:

• Ken Vandermark – saksofon tenorowy
• Jeff Parker – gitara i elektronika
• Nate McBride – elektryczny bass
• John Herndon - perkusja

Długo oczekiwany projekt Kena Vandermarka łączący jazz z doświadczeniami zdobytymi na chicagowskiej scenie postrockowej. W składzie obok lidera John Herndon i * Jeff Parker* – muzycy związani od lat z postrockowymi zespołami Chicago / Tortoise i Isotope 217/.

Grupa POWERHOUSE SOUND powstała latem 2005 roku. Ken Vandermark napisał kompozycje dla tego składu w oparciu o linię basu co sprawia, iż muzyka na dosyć tradycyjną, prawie rockową konstrukcję. Jak sam mówi „trzy główne idee które wpłynęły na utworzenie tego projektu i stały się inspiracją przy tworzeniu kompozycji: rytmiczne pomysły Jamesa Browna, dubowe – Lee Perry’ego oraz kolażowość muzyki Public Enemy.”

Basista Nate McBride pochodzi z Bostonu i od lat współpracuje z Kenem Vandermarkiem w ramach formacji – Spaceways Inc, Tripleplay, Bridge 61 oraz Free Music Ensemble – z dwoma ostatnimi gościł już w Polsce. Od lat nagrywa i koncertuje w duo / trio pianisty Pandelisa Karayorgisa, zespołach Mata Maneriego i Joe Morrisa. Jeff Parker jest najbardziej znanym chicagowskim gitarzystą związanym z muzyką improwizowaną. Zabłysnął na początku lat 90tych w formacji Ernesta Dawkinsa New Horizons Ensemble. Współpracuje na stałe z wieloma formacjami: Isotope 217, z Robem Mazurkiem w ramach Chicago Underground Trio/Quartet/Orchestra, Tricolor, Aesop Quartet; koncertował i nagrywał z Chadem Taylorem, Ernestem Dawkinsem i Fredem Andersonem. Od ponad 10 lat jest także filarem zespołu Tortoise. John Herndon – perkusista związany od lat z postrockową sceną Chicago, stały partner Jeffa Parkera z Tortoise i Isotope 217.

Ken Vandermark – klarnet, klarnet basowy, saksofon tenorowy, saksofon barytonowy to najwybitniejszy obecnie chicagowski saksofonista, lider szeregu zespołów, z których warto wymienić choćby DKV Trio, The Vandermark 5, FME, Territory Band, Bridge 61 czy Spaceways Incorporated; animator tamtejszej sceny jazzowej, stypendysta Fundacji McArthura (dla młodych geniuszy), zakochany na zabój w latach 60. i 70. i ówczesnej muzyce, łączący odważnie free jazz z rockową energią i uważnym podejściem do kompozycji i makroformy. Doskonale znany polskiej publiczności z licznych występów na żywo, 12-płytowego boksu dokumentującego jego pięciodniowy pobyt w krakowskiej Alchemii, czy płyty zarejestrowanej i wydanej w Polsce wraz z sekcją rytmiczną braci Oleś.
Ur. 1964-09-22, Warwick, Rhode Island (USA). Od kilku lat, jeden z najważniejszych muzyków współczesnego jazzu. Rewelacyjnie sprawny saksofonista (przede wszystkim tenorowy) i klarnecista (przede wszystkim basowy). Jego gra na obu tych instrumentach, powoduje, że znaleźć się on powinien pośród najwybitniejszych przedstawicieli obu tych instrumentów we współczesnym jazzie. Winien być jednak postrzegany także jako animator jazzowej sceny. Wielość projektów, które prowadzi doprawdy imponuje.

Wczesny okres jego twórczości, to współpraca z rockowym (czy lepiej powiedzieć avant-rockowym) w zasadzie zespołem The Flying Luttenbachers. Zresztą przez całe lata 90. aktywnie włącza się w działalność różnych zespołów awangardowej sceny rockowej, jak Gastr del Sol, czy Jima O'Rourke. Podstawową formą wypowiedzi Vandermarka pozostaje jednak jazz.

Już na początku wykluwania się jego jazzowych koncepcji, Vandermark pokazał cały jego eklektyzm, jednak z drugiej strony silnie osadzony w tradycji spod znaku Aylera czy Colemana. Okres ten prezentują nagrania Ken Vandermark Quartet, którego koncepcja przeniesiona została do The Vandermark 5, jednego z kilku najważniejszych projektów Vandermarka.

Początkowo The Vandermark 5 sięgał w równym stopniu do tradycji free jazzu, jak i muzyki rockowej, stapiając te dwa światy w jedną formułę, w stopniu chyba dotychczas nieznanym. Od płyty "Acoustic Machine", z muzyki tego zespołu wyeliminowane zostało charakterystyczne dla niej brzmienie przesterowanej gitary, które w największym stopniu odpowiadało za sonorystyczne pokrewieństwo z rockiem. Równolegle z The Vandermark 5, prowadzone jest trio DKV, w skład którego, oprócz Vandermarka, wchodzą Hamid Drake oraz Kent Kessler. Ten zespół, prezentujący akustyczne trio ściśle nawiązuje do tradycji free jazzowej, wywodzącej się z wczesnych form free, dorzucając jednak młodzieńczą witalność. Bardziej rytmiczno- rockową postacią tria jazzowego prezentowanego przez Vandermarka jest Spaceways Incorporated, zespół z udziałem Nate'a McBride'a i Hamida Drake'a, powstały by przypomnieć nagrania Sun Ra. Obecnie prezentujący już własną twórczość, jednak w dalszym ciągu słychać w nim rockową witalność wywiedzioną z "przebojów" Sun Ra.

Niezależnie od tych projektów, Vandermark uczestniczy w nagraniach NRG Ensemble, w którym zajął miejsce jego twórcy Hala Russella. Vandermark czynnie włącza się również w projekty powstałe przy współudziale muzyków amerykańskich i z kontynentu europejskiego: od kilku lat jest członkiem tentetu Petera Brötzmanna, a także współprowadzi dwa ameryka ńsko-skandynawskie projekty: School Days oraz Territory Band. Szczególnie ten ostatni prezentuje prawdziwy melanż różnych inspiracji - od jazzowych po przywodzące na myśl muzykę współczesną. Często także uczestniczy w nagraniach AALY Trio Matsa Gustafssona. Oprócz tych zespołów, Vandermark jest również aktywny w różnego rodzaju okazjonalnych projektach jak, duety (np. z Jebem Bishopem), czy tria (np. z Joe Morrisem, czy Johnem McPhee, czy Pandelisem Karayorgisem).

Gra i dotychczasow aktywność Vandermarka spotkała się w roku 1999 z uznaniem, albowiem dostał on w tym roku nagrodę MacArthura (stając się jej laureatem pośród takich luminarzy jazzu, jak Cecil Taylor, czy Anthony Braxton).

Ken Vandermark wielokrotnie koncertował w Polsce - z DKV Trio (2002), LKV Trio (2003), The Vandermark 5 (2004), które zaowocowało 12-płytowym boksem "Alchemia" i Bridge 61 (2005). W październiku ub. roku odwiedził Polskę ze swoim trio Free Music Ensemble.