Podstawowym medium artystycznym jakim posługuje się Irena Nawrot jest obraz fotograficzny. Głównym obszarem jej zainteresowań jest problem czasu i jego wpływ na człowieka. Autorka sięga zazwyczaj do wątków autobiograficznych, traktując swój wizerunek (lub bliskich jej osób) jako motyw podstawowy w twórczości. Własne doświadczanie ludzkiej cielesności traktowane jest jako element konstrukcyjny do refleksji uniwersalnej. W wystawie „Rosarium” po raz kolejny artystka podejmuje problem czasu i przemijania, nowym elementem jest tematyka sepulkralna. Leitmotivem wystawy jest motyw czaszki. Odwołania do kiczu w połączeniu z elementami funeralnymi stanowią rodzaj gry z estetyką i konwencją podejmującą temat vanitas. Prezentacja obejmuje prace fotograficzne o charakterze intermedialnym: wielkoformatowe barwne fotografie z wmontowanymi gotowymi elementami typu: sztuczne kwiaty, biżuteria, koraliki, lampki światła ledowego, oraz wielkoformatowe kolaże – wizerunki kobiet, ludzkiej czaszki, kwiatów róży – złożone ze zmultiplikowanych zdjęć-modułów, które zostały ręcznie zszyte. – „Ze względu na swój zapach i piękno róża należy do najczęściej spotykanych symboli roślinnych. W starożytności róża była poświęcona Afrodycie. Czerwona róża miała się zrodzić z krwi Adonisa i była symbolem miłości, płodności oraz czci dla zmarłych. Róże pojawiały się podczas uczt na cześć Dionizosa, przypisywano im chłodzące działanie. Miały przypominać pijącym, aby w upojeniu alkoholowym nie zdradzali swoich tajemnic. We wczesnym chrześcijaństwie róża była symbolem dyskrecji. Ponadto czerwona róża wskazuje na przelaną krew i rany Chrystusa, jest też symbolem mistycznego odrodzenia. W średniowieczu róża była atrybutem dziewic, również symbolem maryjnym. Czerwona róża jest symbolem Bożej miłości. W alchemii siedmiopłatkowa róża to symbol siedmiu planet. Dzisiaj czerwona róża jest niemal wyłącznie symbolem miłości” – konstatuje Irena Nawrot, nawiązując do hasła „Róża” w „Leksykonie Symboli” w opracowaniu Marianne Oesterreicher-Mollwo i tłumaczeniu Jerzego Prokopiuka.

Irena Nawrot, urodzona w 1960 roku w Jarosławiu. Absolwentka Instytutu Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, dyplom w 1983 roku w pracowni malarskiej prof. Mariana Stelmasika. Obecnie prowadzi Zakład Wiedzy Wizualnej w Instytucie Sztuk Pięknych na Wydziale Artystycznym UMCS, profesor zwyczajny sztuki filmowej. Autorka 32 wystaw indywidualnych, brała udział w 74 prezentacjach zbiorowych. Mieszka i pracuje w Lublinie. Od 1985 roku współpracuje z Galerią Biała.