wspaniała kreacja Ewy Kasprzyk w monodramie na podst. tekstów Almodovara

Sala Teatralna

Bilety: 50 zł, 40 zł

[

](http://www.ticketonline.com/pl/pl/eventid/965981-PATTY+DIPHUSA/?productionid =234645) **

Ograniczenie wieku: 18 lat**

*
PATTY DIPHUSA wg. pedro almodovara *

*
* Przekład: Hanna Torrent-Piasecka
Reżyseria: marta ogrodzińska
Występuje: ewa kasprzyk
Adaptacja: Remigiusz Grzela
Kostiumy: Ewa i Piotr Krajewscy
Charakteryzacja i wizerunek sceniczny: Hubert Grabowski
*
Czas trwania spektaklu:* 60 minut (bez przerwy)

Międzynarodowa gwiazda porno, czy też międzynarodowy symbol seksu...

Tym razem na deskach dąbrowskiego PKZ.

PATTY DIPHUSA, postać stworzona przez hiszpańskiego reżysera Pedro Almodovara pierwotnie pomyślana była jako alter-ego autora. Stała się bohaterką pisanych przez niego felietonow publikowanych w latach 80 w tygodniku „LA LUNA". Nazywano ją też bardziej wulgarnym i mniej patetycznym wcieleniem Holly Golightly ze „Śniadania u Tiffany'ego". Po latach Pedro Almodovar przestał traktować Patty jako swoje alter-ego, ale nie przestał jej kochać. Dowodem tego jest warszawskie przedstawienie, w ktorym Ewa KASPRZYK wciela się w rolę drapieżnej, czasem sentymentalnej, ale zawsze prowokacyjnej gwiazdy porno. Almodovar nigdy nie godził się na wystawienie tych tekstow w teatrze. Ale Ewa Kasprzyk, ktora o zagraniu Patty marzyła, wspolnie z autorem adaptacji, Remigiuszem Grzelą, przekonała wielkiego Pedro do zrobienia wyjątku. Amatorskie w gruncie rzeczy proby pozyskania praw autorskich do zakazanego tekstu przypomniały Pedro Almodovarowi czas, kiedy wspolnie z bratem zakładał firmę produkującą filmy. Ich wytwornia początkowo mieściła się w kartonie. Po prawie dwoch latach wypierania się Patty Diphusa, Pedro Almodovar na nowo zaczął ją kochać. Ewa Kasprzyk założyła malinową perukę, i wspolnie z reżyserką Martą Ogrodzińską stworzyły postać będącą archetypem almodovarowskiej kobiety. Podczas swojego krotkiego pobytu w Polsce Pedro Almodovar spotkał się z tworcami spektaklu, wyraził wdzięczność za poświęcenie mu tak wielkiej uwagi i zapowiedział swoją obecność na jednym ze spektakli w Teatrze Polonia. Być może właśnie siedzi gdzieś na widowni...

_„Słychać głośny pisk opon hamującego opodal samochodu.

Pod drzwi teatru podjechała właśnie Patty Diphusa, ktora otulona sztucznym lamparcim futrem wchodzi prosto z podworza przy Marszałkowskiej do sali prob TR. Na prostokącie wyciętym ze sztucznej trawy stoi sofa pokryta miękkim, czerwonym suknem. W tle zasłona z plisowanej bordowej satyny. W tej scenerii Patty - ubrana w kusą elastyczną sukienkę, kabaretki, buty na plastikowych koturnach, wyposażona w rożową perukę i migotliwie turkusowy neseser z kilkoma niezbędnymi drobiazgami (np. szklanym penisem) - przez blisko godzinę opowiada o sobie(...)W końcu dowiaduje się, że jest wytworem fantazji widzow/czytelnikow, ucieleśnieniem tego, kim chcieliby być. Patty, ktorą widzimy, ma być jedynie konstruktem, figurą, w ktorą tchnął życie i pamięć demiurg-reżyser-autor, pozbawiający ją autentycznej egzystencji, korzystając z pośrednictwa nowej techniki. W relację Patty - tworca zostali wmanipulowani widzowie, ktorzy stają się rownorzędnymi uczestnikami ekscentrycznej gry, jaką jest cały spektakl. Publiczność z przyjemnością konsumuje teatralny obraz, kolorowe sypiące się zewsząd konfetti, dyskotekowy amok, w ktorym mistrzowsko pogrąża się aktorka. To Patty ponosi konsekwencje bycia sobą, ryzykownego życia, ktorego namiastkę chciałoby się czasem poczuć, ale tylko niewielu stać na to, aby zdecydować się na nie naprawdę. Patty jest więc reprezentacją dekadenckich pragnień o ucieczce w miłość, erotyzm, nieograniczoną wolność i zabawę, reprezentacją, ktora znika rownie szybko, jak się pojawiła(...)To rola z krwi i kości, o temperaturze odpowiadającej tekstowi Almodoyara. Tworcy spektaklu, zgodnie z intencjami autora, odczytali historię o Patty bezpretensjonalnie - nie popadli w banał i powierzchowność i dzięki temu spektakl jest czymś więcej niż tylko kolejną miałką interpretacją bazującą na sławie reżysera z La Manchy."_

Katarzyna Tchorz „Teatr"

„Ewa Kasprzyk jako Patty stworzyła rolę w filmie, ktorego hiszpański reżyser nigdy nie nakręcił. Kiedy wchodzi do sali z podworka, wydaje się, że zabłądziła tu z jakiegoś baru go-go albo gejowskiego klubu. W rożowej peruce wielkości wiadra i obcisłej sukience wygląda jak drag queen. Wrażenia dopełniają monstrualnie wysokie obcasy, na ktorych porusza się jak na szczudłach. Podczas godzinnego monologu Kasprzyk dokonuje psychologicznego striptizu, rozbiera swoją bohaterkę z jej najskrytszych przeżyć i intymnych przygod. W końcu z tandetnej seksbomby wyłania się samotna, zagubiona kobieta manipulowana przez mężczyzn."

Roman Pawłowski „Gazeta Wyborcza"

_

_ „Dzięki Ewie Kasprzyk żadne z intymnych, szokująco szczerych wyznań bohaterki nie zabrzmiało wulgarnie. Wspaniała jest scena przeistoczenia Patty, kiedy przyznaje się do nieodwzajemnionej miłości i ściąga z głowy kiczowatą perukę. _Spod maski łatwej panienki wygląda nieludzko zmęczona twarz zrezygnowanej kobiety. Przytłoczonej bezsennością _i osamotnieniem. Świadomością przemijania urody, ktora dotąd czyniła ją atrakcyjną dla tłumow, czyli dla nikogo." _

_ Janusz R. Kowalczyk „Rzeczpospolita"

Spektakl wystawiany był dotychczas m.in. w teatrze Le Madame.

Strona internetowa teatru polonia

bilety:

50 zł, 40 zł,