WIEDEŃSKA KREW - JOHANN STRAUSS II

OPERETKA OPERY NA ZAMKU W SZCZECINIE

Sala Teatralna

Bilety; 80 zł, 70 zł, 60 zł

OPERETKA OPERY NA ZAMKU W SZCZECINIE
*
Wiedeńska krew - Johann Strauss II* - Operetka

• Przekład: Jan Brzechwa, Janusz Minkiewicz, Artur Tur
• Kierownictwo muzyczne: Jacek Kraszewski
• Reżyseria: Daniel Kustosik
• Scenografia: Waldemar Breidenbach
• Kostiumy: Lucy Kerschbaumer
• Choreografia: Przygotowanie baletu - Walerij Niekrasow
• Przygotowanie choru: Małgorzata Bornowska

Libretto - Victor Leon i Leo Stein

Streszczenie libretta:

AKT I
W pałacyku hrabiego Baldwina Zedlau, posła księstwa Oberstadt w Wiedniu, służący Jozef oczekuje swego pana. Tęsknią już za hrabią jego zwierzchnicy i jego przyjaciołka, tancerka Franzi Cagliari. Jozef wyjaśnia Franzi powod pięciodniowej nieobecności pana: oto do Wiednia przyjechała żona hrabiego, Gabriela, z ktorą Baldwin rozstał się wkrotce po ślubie. Wowczas mieszkali jeszcze w małym księstwie. Ona - prawdziwa wiedeńska dama - nie mogła pogodzić się z prowincjonalnym, nudnym stylem życia męża; uciekła od niego do rodzicow. Gdy jednak hrabia został posłem w Wiedniu, zmienił się nie do poznania - słynie z fantazji i miłosnych przygod, jego żona spogląda na niego obecnie zapewne życzliwiej. Baldwin ulokował ją w mieszkaniu w centrum Wiednia, w swym pałacyku mieszka bowiem z panną Franzi.

Franzi jest trochę zazdrosna, lecz gdy hrabia wraca i zasypuje ją czułymi słowkami - wybacza mu wszystko i przygotowuje powitalny obiad. Hrabiemu jednak nie w głowie jedzenie. Dziś rano, będąc z żoną u krawcowej, poznał tam śliczną modystkę; przy żonie nie mogł wiele zdziałać, ale teraz - dyktuje Jozefowi bilecik do dziewczyny z zaproszeniem na wieczorną zabawę w Hietzingu i biegnie, chcąc doręczyć bilet osobiście

Do Franzi natomiast przychodzi narzeczona Jozefa, modystka Pepi, z niedobrą wiadomością. Dziś na balu u hrabiego Bitowskiego Franzi miała w ułożonym przez siebie balecie księżniczek zastąpić jedną z wysoko urodzonych dam, niestety - kostiumu nie zdąży się przerobić, a ten, ktory jest, nie pasuje na Franzi. Na szczęście pasuje na Pepi i jej powierza tancerka to nagłe zastępstwo. A po występie Jozef ma zabrać Pepi na zabawę w Hietzingu; będzie tam dzisiaj szalał cały Wiedeń!

Pepi wybiega, podniecona perspektywą niespodziewanego występu w dostojnym gronie księżniczek, a pokojowka anonsuje księcia Ypsheim-Gindelbach, premiera księstwa Oberstadt. Przyszedł do hrabiego, aby osobiście pomowić na temat coraz gorszej reputacji posła, spowodowanej jego miłosnymi awanturkami. Nie dalej jak dziś rano książę widział hrabiego z jakąś kobietką. Przypuszcza, że była to baletniczka; romans hrabiego z tancerką stał się już w Wiedniu głośny. Książę nie zastał hrabiego w domu, lecz rozmawia z przybyłym do pałacyku ojcem Franzi, starym Kaglerem, właścicielem karuzeli, a potem z samą Franzi - biorąc ich niezręcznie za teścia i żonę hrabiego. Nie byłoby to tragedią, gdyby nie fakt, że nieco poźniej przychodzi prawdziwa hrabina Zedlau, ktorą książę bierze z kolei za... ową frywolną baletnicę. Ją właśnie widział dziś z Baldwinem na mieście, a teraz, oburzony tupetem rzekomej kochanki hrabiego, usiłuje natychmiast usunąć ją z pałacu. Na to qui pro quo nadchodzi wreszcie Baldwin; nie wie, jak wybrnąć z sytuacji, daje więc księciu znaki, aby ratował go i przedstawił Franzi jako swoją żonę. Zramolały książę opacznie go jednak rozumie i jako księżnę przedstawia... Gabrielę. Hrabina zachowuje przytomność umysłu i - na razie - nie wywołuje skandalu.

AKT II
Wieczorem na balu u hrabiego Bitowskiego hrabia tańczy z żoną. Gabriela domaga się wyjaśnień dzisiejszej niezwykłej sytuacji. Baldwin kręci jak może: opowiada o Franzi jako o przyjaciołce księcia, z ktorą książę chce zerwać, i w tym celu gra rolę żonatego. Korzystając z okazji, wciągnął dzisiaj Gabrielę w tę grę i przedstawił jako swoją małżonkę. Hrabina, oczywiście, nie wierzy, ale - woli nie analizować tej sprawy. Nawzajem natomiast obwiniają się o rozkład ich małżeństwa. Hrabina miała niegdyś tylko jedno mężowi do zarzucenia: brak... wiedeńskiej krwi (Wiedeńska krew); teraz - uważa, że Baldwin jest już całkiem, całkiem, a i on chyba na nowo zakochał się w swojej własnej żonie.

Na razie musi jednak kłopotać się bieżącymi problemami. Franzi rownież domaga się wyjaśnień; nie wierzy, żeby Gabriela była jego żoną, uważa, że to jego nowa kochanka. Hrabia nie ma już sił na wyplątywanie się ze wszystkich podejrzeń, pułapek, komplikacji...

Ledwo odeszła Franzi, Baldwin spotyka swoją śliczną modystkę. To Pepi. Przyszła tańczyć w zespole księżniczek. Hrabia wręcza jej bilecik, nie zdążył bowiem doręczyć go rano, a Pepi - zaskoczona, poznaje pismo swego... narzeczonego, Jozefa. Początkowo odmawia spotkania, ale potem - gdy okazuje się, że Jozef, ktory przybył tu rownież, aby odszukać hrabiego, ma podejrzanie zajęty dzisiejszy wieczor - postanawia, na złość, pojechać do Hietzingu.

Co do hrabiego, to pewien, iż Pepi ulegnie jego prośbie, odmawia pojścia do Hietzingu najpierw Gabrieli, a potem Franzi, tłumacząc się obu paniom ważną konferencją u premiera. Gabriela tymczasem widząc Pepi tańczącą w zespole baletowym, a potem w objęciach hrabiego - ją bierze za pannę, o ktorej niejedno już słyszała. Hrabina przypuszcza, że Baldwin pojedzie do Hietzingu z tą swoja tancereczką, sama zatem decyduje się pojść tam także, i to w towarzystwie premiera! Premier, naturalnie, nie ma dzisiaj żadnej konferencji, a uważając w dalszym ciągu Gabrielę za baletnicę, cieszy się, że może odbić hrabiemu choć na jeden wieczor ładną dziewczynę.

Niespodziewanie dochodzi przy księciu do spotkania wszystkich trzech pań, przy czym niemal wszystkie biorą się nawzajem za kogoś innego. Hrabia i Jozef milczą jak grob i odmawiają wyjaśnień na ten temat, kto jest kim; atmosfera niepewności unosi się w powietrzu, a wszystkich zebranych unosi... walc.

AKT III
Na zabawie w Hietzingu zbiera się ostatecznie całe towarzystwo. W przysłoniętych altankach, niewidoczni dla innych, zasiadają kolejno: książę z hrabiną (chociaż ten, gdy dowiaduje się wreszcie, że hrabina - to hrabina, a nie baletnica, zamierza natychmiast umknąć w obawie przed gniewem Baldwina), Franzi z... Jozefem (przyciągniętym tu przez nią, aby pomogł jej wyśledzić nową flamę swego pana), wreszcie - Pepi, zabrana do następnej altanki przez hrabiego. Hrabina jest przekonana, że hrabia przyjechał tu z Franzi, ktorą już rozszyfrowała, Franzi myśli, że przyjechał z hrabiną, kiedy jednak spotykają się przed altankami i widzą, że w grę wchodzi... ktoś trzeci, decydują połączyć wysiłki, by odkryć nową sympatię Baldwina.

Tę trzecią odkrywa przypadkowo Jozef. To jego narzeczona! Nie może jednak robić jej wyrzutow: przyszła tu przecież zwabiona charakterem jego pisma. Zresztą Pepi przekonała go, zgodnie z prawdą, że w altance nic między nią a hrabią nie zaszło. I na koniec - w Hietzingu godzą się wszyscy i wszystko sobie wybaczają, a zabawę opuszczają trzy zgodne pary: hrabia z hrabiną, na nowo - i może już na zawsze? - połączeni, Pepi z Jozefem i Franzi... z księciem-premierem. Co spowodowało tę ogolną zgodę, ten pogodny, wesoły nastroj? Wino i - wiedeńska krew!

Lucjan Kydryński, "Przewodnik operetkowy", PWM 1994.

źrodło: www.opera.szczecin.pl

bilety:

80 zł, 70 zł, 60 zł