„Dla człowieka religijnego p r z e s t r z e ń n i e j e s t j e d n o r o d n a; są w niej rozdarcia, pęknięcia: są fragmenty przestrzeni jakościowo różne od innych. (…)

Jest więc obszar święty, a więc «mocny», ważny, i są inne obszary, nie uświęcone, a więc pozbawione struktury i konsystencji, jednym słowem amorficzne. (…) Aby ż y ć w ś w i e c i e, trzeba go u s t a n o w i ć, założyć, a żaden świat nie może się narodzić w chaosie jednorodności i względności przestrzeni świeckiej. Odkrycie lub ustalenie punktu oparcia – «środka» – jest równoznaczne ze stworzeniem świata (…)”.
Mircea Eliade, „Święty obszar i sakralizacja świata”, [w:] „Sacrum, mit, historia. Wybór esejów”, wybór M. Czerwiński, przeł. A. Tatarkiewicz, PIW, Warszawa 1974, s. 61–79.

Mama. To często pierwsze słowo, które dziecko wypowiada w życiu.
Mama. Jest pierwszym domem dziecka.
Bicie serca Matki jest pierwszym dźwiękiem, który słyszy.
Mama. To często ostatnie słowo, które człowiek wypowiada, umierając.

Kim jest MATKA w życiu córki, dojrzałej kobiety, która sama staje się matką?

Na ile naukowo udowodnione biologiczne połączenie, dzięki dzieleniu przez dziecko wspólnego środowiska komórkowego ze swoją matką i babcią, pozwala odnaleźć w sobie Eliadowski punkt oparcia – „środek”, który umożliwia powołanie do życia świata, a czasem wielu światów?

Co przynosi śmierć matki?
Co przynosi doświadczenie przyjęcia matki w sobie?
Czym wobec straty staje się proces uzdrowienia rany matki?
Jaką rolę w tym procesie pełni fotografia?

„t e M e n o s */ l a M e n t ” jest esejem scenicznym, zaproszeniem do zejścia po spirali osobistego doświadczania Matki w sobie. Jedną z inspiracji dla twórczyń performansu stanowi „Światło obrazu. Uwagi o fotografii” Rolanda Barthes’a.

• „Temenos” (gr. τέμενος) – w starożytnej Grecji oznaczał wydzielony, nietykalny obszar sakralny poświęcony bóstwu albo przeznaczony do celów kultu (np. zmarłych przodków, muz, herosów).

Koncepcja, reżyseria, przestrzeń sceniczna: Joanna Grabowiecka-Świerszcz
Scenariusz: zespół
Współpraca scenograficzna: Jagoda Valkov
Występują: Katarzyna Auli Barszczewska, Magdalena Gil, Małgorzata Marczewska
Obraz: „Wniebowstapienie”, Joanna Grabowiecka-Świerszcz