WIELOOBRAZY 1973-2003. MALARSTWO

TADEUSZ WIKTOR

Wystawa malarstwa uznanego artysty śląskiego, laureata Grand Prix 3 Triennale Grafiki Polskiej, Katowice 1997. Urodzony w 1946 roku w Jeleniej Górze. Studia w Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1974 roku na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. A. Marczyńskiego. W latach 1982-1986 wykładał rysunek na tym samym wydziale. W roku 1987 uczył podstaw rysunku na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie. Od 1990 do 1995 roku był pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie. Od 1995 jest profesorem w Instytucie Zarządzania i Marketingu na Politechnice Częstochowskiej.

Tateusz Wiktor wystawiał swoje prace na 29 pokazach indywidualnych, brał udział wokoło 100 wystawach międzynarodowych, w ponad 80 zbiorowych wystawach krajowych oraz w ponad 22 wystawach sztuki polskiej za granicą. Uprawia malarstwo, rysunek i grafikę warsztatową (główne media), a także zajmuje się grafiką użytkową, pisze poezje, komponuje muzykę. Z działalnością artystyczną idzie w parze jego aktywność teoretyczna, której celem jest stworzenie ogólnej fenomenologicznej teorii obrazu. Autor wypowiada się o swojej teorii następująco: Moja teoria przez swą uniwersalność i interdyscyplinarne ambicje integruje świat sztuki ze światem nauki, metafizykę obrazu z naukami przyrodniczymi, malarstwo czyste z fizyką. Podstawowy model tej teorii nosi nazwę modelu unitarnego i jako taki jednolicie tłumaczy pochodzenie i fenomenologiczno-fizyczną naturę wszystkich obrazowych bytów tworzonych przez człowieka i przyrodę. Prawa wynikające z modelu unitarnego znajdują uzasadnienie w jego samouzgadnianiu się jako obrazowej fenomenologicznej całości (Panobrazu). Unitarna teoria Pola Wizualnego, która ma charakter typowo holistyczny, opisuje ogół prawidłowości, jakim podlega dynamika zjawisk i procesów zachodzących w świecie obrazów. Drogą metabadań odkrywam (formułuję, rysuję) prawa rządzące światem obrazów paralelne do praw rządzących przyrodą a nawet wszechświatem. Sądzę, że udało mi się odnaleźć zasadę jedności wielorakich przejawów ogólnej prawidłowości władającej światem, poszukiwanej dotąd przez fizyków i przedstawicieli innych nauk. W charakterystyce tej można doszukać się pokrewieństwa z powstałym w ostatnim dziesięcioleciu nurtem intelektualnym określanym jako nowa świadomość.