Promocja płyty The Time

Ogólnopolska trasa koncertowa

PREMIERA PŁYTY 26 WRZEŚNIA 2005

Promocja płyty The Time oparta jest na ogólnopolskiej trasie koncertowej.

www.thetime.outsidemusic.net

Możdżer zaprosił do studia basistę i wiolonczelistę Larsa Danielssona (Szwecja) oraz wokalistę i mistrza instrumentów perkusyjnych Zohara Fresco (Izrael). Praca w studiu była dla muzyków zwieńczeniem wspólnych spotkań koncertowych. Wirtuozerię tria można było podziwiać między innymi podczas koncertów w Sopocie (2004) czy Warszawie (2005), gdzie publiczność intensywnymi aplauzami egzekwowała kolejne bisy.

The Time to album składający się z autorskich kompozycji tria oraz aranżacji utworów zapożyczonych – Smells like teen spirit Nirvany, Svantetic Krzysztofa Komedy oraz Sortorello Anonim XIII wiek. Łącznie album zawiera 13 pozycji. Ocenę pozostawiamy słuchaczom.

Płyta została nagrana na 2 calowej taśmie magnetycznej z wykorzystaniem 24 śladowego magnetofonu analogowego, a więc w systemie raczej unikalnym, jak na panujące obecnie standardy.

RECENZJA PŁYTY

'Czas dla Leszka Możdżera!!!

"The Time" - to najbardziej adekwatny tytuł odzwierciedlający wspólną, wewnętrzną pulsację czterech artystów, którzy w precyzyjnie określonym, jednym, konkretnym czasie, znaleźli się w precyzyjnie określonym, jednym, konkretnym miejscu, studiu Paula Maltona.

Paul to jeden z tej czwórki. Łączy swoje pasje penetrowania "współzależności częstotliwości fali dźwięku będącego tercją akordu w odniesieniu do prymy jako jego podstawy". Absolwent matematyki i filozofii, matematycznie rozwiązujący strukturę muzyki. To on zafascynowany koncertem Leszka Możdżera w Carnegie Hall, zaproponował mu produkcję jego kolejnej płyty.

Trzeci gentlemanem, to Lars Danielsson, szwedzki basista, który obraca się w towarzystwie takich gigantów jak: Dave Liebman, Charles Lloyd, John Scofield czy Jack de Johnette. Komponuje zarówno dla zespołów jazzowych, jak też orkiestr symfonicznych. Był również szefem Jazz Baltica Orchesta. I wreszcie czwarty. Zohar Fresco. Wirtuoz arabskich instrumentów perkusyjnych. Ktoś kiedyś określił go "poetą bębnów".

I wtedy, w tym miejscu i w tym czasie nagrali płytę. Nagrali ją w trio, jednak końcowy efekt nie byłby taki, gdyby nie wyobraźnia muzyczna Paula Maltona, który zarejestrowanym dźwiękom nadał wymiar niezwykłej muzycznej przestrzeni.

Już pierwsze dźwięki płyty oddają ideę tego projektu muzycznego. To kompozycja Larsa Danielssona "Asta". Kontrabas na dużym pogłosie.Delikatnie przebiegające dźwięki fortepianu i w tle wokaliza, otwierają nam drzwi do świata muzycznej wizji autorów projektu.

Następny utwór "Incognitor", Leszka Możdżera jest kontynuacją myśli. Pojawia się natomiast delikatna pulsacja rytmiczna, bardzo charakterystyczny element muzyki Możdżera. Większość kompozycji wyszła spod pióra Leszka i Larsa. Są jednak utwory które swoją stylistyką pozwalają nam wędrować w czasie. Trzeci utwór na krążku to anonimowa kompozycja z XIII wieku, z charakterystyczną dla niego warstwą rytmiczną. Dyskretne akcenty rytmiczne Zohara Fresco pojawiają się wyraźnie dopiero w tym utworze.

"Tsunami" Leszka Możdżera pozwala nam powrócić do lirycznej współczesności, by w następnym utworze napisanym wspólnie przez Leszka i Zohara pojawiły się ponownie akcenty rytmizujące. Ich struktura, wywodząca się z południowych tradycji, jest ekscytującym tłem dla bardzo osobistych fraz Leszka Możdżera. Kompozycje Larsa i Leszka przeplatają się, pozwalając nam wyzwolić najgłębsze zakamarki wyobraźni.

Dopiero w siódmym utworze, a jest to kompozycja Możdżera "Easy Money" po raz pierwszy pojawiają się bogatsze, zagęszczone struktury dźwięków. To wszystko buduje dynamikę, uspokojoną znakomitym solo Larsa na kontrabasie i delikatnym króciutkim, ale jakżeż efektownym solo Zahara na "percusion".

Muzycy na chwilę pozostawiają swój świat kompozytorski. Wtapiają się w muzykę Nirvany, za sprawą kompozycji Cobain’a "Smells Like Teen Spirit", by zaraz potem własnym łaskawym okiem, po raz nie wiem już który w historii muzyki spojrzeć zupełnie inaczej na kompozycję Krzysztofa Komedy "Svantetic".

A potem powrót do własnej muzyki. Trip To Bexbach Leszka. Pojawiający się co jakiś czas motyw "Asta" Larsa, tym razem w trzeciej już odsłonie.

Na zakończenie bonus, "Suffering" Larsa, który zapewne będzie utworem bisowym na koncertach promujących płytę.

Płytę na której cztery osobowości, trzej instrumentaliści i producent Paul Malton, wywodzący się z różnych tradycji kulturowych łącząc swe doświadczenia, stworzyli płytę o jednolitej strukturze. Spotykając się w precyzyjnie określonym, jednym, konkretnym czasie ("The Time"). W jednym konkretnym, ściśle określonym miejscu. W studiu Paula Maltona. Nagranie zrealizowano metodą analogową, która pozwoliła na wyeksponowanie brzmienia idealnie korespondującego z wydobywanymi przez muzyków dźwiękami.

Jest to muzyka przestrzeni. Płynąca delikatnie jak powiew wiatru, unosząc nas na falach skojarzeń. Wciągająca nas już od pierwszych dźwięków. Do których odruchowo powracamy, natychmiast po wybrzmieniu ostatnich. Bo muzyki tej można słuchać, słuchać, słuchać. Ona płynie, zatrzymując nas w czasie ("The Time"!!!!!!!!!!)'

Antoni Krupa

“The Time' - Track List

1. Asta - Lars Danielsson 6’43’’
2. Incognitor - Leszek Możdżer 5’26’’
3. Sortorello – Anonim XIII w. 3’26’’
4. Tsunami - Leszek Możdżer 5’05’’
5. The Time - Leszek Możdżer, Zohar Fresco 2’52’’
6. Asta II - Lars Danielsson 2’59’’
7. Easy Money - Leszek Możdżer 4’01’’
8. Smells Like Teen Spirit - Kurt Cobain, Chris Novoselic, David Grohl 6’33’’
9. Svantetic - Krzysztof Komeda 4’46’’
10. Suffering - Lars Danielsson 4’51’’
11. Trip To Bexbach - Leszek Możdżer 4’20’’
12. Asta III - Lars Danielsson 4’11’’
13. Suffering ( Bonus Track)- Lars Danielsson 2’35’’

PRODUKCJA

Nagrań dokonano w studiu producenta w systemie AAD.

Producenci: Paul Malton, Leszek Możdżer

Produkcja: Sylwia Kicka

Reżyser dźwięku i mix: Rafał Paczkowski

Asystent: Wojciech Siwiecki

II Asystent: Piotr Łabuzek

Mastering: Tim Burrell, Sanctuary Studios Ltd, Londyn

Asystent: Marcin Dziuba

Dystrybucja: Arms Records www.armsrecords.pl

Wytwórnia: Outside Music www.outsidemusic.net

HARMONOGRAM TRASY 'The Time'

1. 09.- Kraków, Kino Kijów
2. 09.- Katowice, Górnośląskie Centrum Kultury.
3. 09.– Warszawa, Fabryka Trzciny.
4. 09.- Wrocław, Centrum Sztuki Impart
5. 10.– Bielsko Biała, Bielskie Centrum Kultury
6. 10.– Lublin, Filharmonia Lubelska
7. 10.- Szczecin, Zamek Książąt Pomorskich
8. 10.– Łódź, Filharmonia Łódzka

RECENZJA KONCERTU TRIA W SOPOCIE (2004)

Tomasz Rozwadowski

Po krótkiej przerwie na scenę wszedł pianista Leszek Możdżer w składzie swojego międzynarodowego tria. Jeszcze przed graniem powiedział, że prezentuje trio swoich marzeń. Już po chwili wszyscy słuchacze przekonali się że miał trzystuprocentową rację. Pianista skupiał się w ostatnich latach na komponowaniu i aranżowaniu muzyki scenicznej, teraz wrócił w pełnej glorii jako jazzman. Możdżer, szwedzki basista i wiolonczelista Lars Danielsson i śpiewający wirtuoz instrumentów perkusyjnych, Zohar Fresco z Izraela zaprezentowali muzykę równocześnie zdyscyplinowaną, łatwą w odbiorze i pozbawioną ograniczeń stylistycznych. Sama odwaga w doborze repertuaru robiła wrażenie: trio zagrało kompozycje własne, standardy jazzowe, ale w kulminacyjnym momencie występu pojawił się 'Smells Like Teen Spirit" Nirvany i średniowieczna pawana batalistyczna. Odpłatą był dziki aplauz publiczności, która wymogła dwa bisy. Z tego wszystkiego muzycy ulepili fascynującą całość, trudną do opisania w słowach. Zespół zapowiada jednak wydanie albumu i będzie to szansa do przeżycia muzyki Możdżera i kolegów dla tych, którzy do Sopotu poskąpili się dotrzeć.

BIOGRAFIE MUZYKÓW

LESZEK MOŻDŻER

Jest jednym z najwybitniejszych polskich muzyków jazzowych, pianista światowej klasy, odważny i oryginalny twórca posługujący się własnym językiem muzycznym.

Urodził się 23 marca 1971 roku w Gdańsku, naukę gry na fortepianie rozpoczął w piątym roku życia i przeszedłszy wszystkie szczeble edukacji uzyskał dyplom gdańskiej Akademii Muzycznej w 1996 roku. Jazzem zainteresował się w klasie maturalnej, pierwsze kroki na scenie stawiał grając w zespole klarnecisty Emila Kowalskiego, a pierwszą próbę z zespołem Miłość odbył na swoje 20 urodziny.

W roku 1993 otrzymał wyróżnienie indywidualne na Jazz Juniors. Rok później zajął I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Zwyciężał dziesięciokrotnie we wszystkich kolejnych ankietach czytelników "Jazz Forum" w kategorii fortepianu, dwa razy został uznany Muzykiem Roku (1995-96), oraz otrzymał nagrodę Fryderyka (1998) w tej samej kategorii.

Przez sześć lat (1991-97) był członkiem Miłości - najważniejszego jazzowego (i yassowego) zespołu lat 90, z którym nagrał sześć płyt, w tym dwie z Lesterem Bowie. Równolegle (1992-1995) udzielał się muzycznie w Kwartecie Zbyszka Namysłowskiego ("Secretly&Confidentially", "Zbigniew Namysłowski Quartet&Zakopane Highlanders Band") oraz grupie Eryka Kulma Qunitessence (1993-95).

W połowie lat 90-tych rozpoczął nagrywanie autorskich płyt (m.in. "Talk To Jesus" z Sekstetem i "Facing The Wind" w duecie z amerykańskim kontrabasistą Davidem Friesenem, 1996). Pod własnym nazwiskiem zadebiutował roku 1994 solowym nagraniem "Chopin - Impresje", włączając się tym samym w chopinowski nurt polskiego jazzu. Pięć lat później we Francji ukazał się jego album "Impressions On Chopin". Kolejny solowy krążek to zapis koncertów filharmonicznych (m.in. właśnie interpretacje Chopina), jakie miały miejsce w Kijowie i Lwowie, wydany nakładem krakowskiej oficyny Gowi pt. "Solo In Ukraine 2000-2001". Jeszcze w tym samym roku ukazał się album "Pub700", zawierający muzykę z Trans-opery "Sen Nocy Letniej".

Leszek Możdżer nagrywał płyty z prawie wszystkimi naszymi najwybitniejszymi muzykami jazzowymi: Tomaszem Stańką ("Pożegnanie z Marią"), Januszem Muniakiem ("One And Four"), Michałem Urbaniakiem ("Live In Holy City"), Piotrem Wojtasikiem ("Lonely City", "Quest" - z Billym Harperem i "Hope" - z Dave'em Liebmanem), Adamem Pierończykiem ("Live In Sofia" i "19-9-1999"), Henrykiem Miśkiewiczem ("Ja nie chcę spać"), Anną Marią Jopek (m.in. "Bosa", "Barefoot", "Upojenie", "Farat").

Od lat współpracuje z kompozytorami muzyki filmowej - Zbigniewem Preisnerem (m.in. "Requiem dla mojego przyjaciela", "10 łatwych utworów na fortepian") i mieszkającym w Los Angeles Janem Kaczmarkiem (nagrania dla wytwórni 20th Century Fox oraz Mira Max) - włącznie z nagraniem nagrodzonej Oscarem muzyki do Finding Neverland. Napisał muzykę do filmu dokumentalnego w reżyserii Sylwestra Latkowskiego "PUB 700", którego sam jest bohaterem, a także do filmu "Nienasycenie" wg Witkacego w reżyserii Wiktora Grodeckiego.

Na uwagę zasługują jego realizacje teatralne: "Hair - Love, rock musical" (Teatr Muzyczny w Gdyni), "Tango z Lady M." (Polski Teatr Tańca w Poznaniu), "Psychosis 4.48" - Sary Kane, w reżyserii Grzegorza Jarzyny (sztuka wystawiana w Dusseldorfie) i "Rewizor" Gogola (Teatr Dramatyczny w Warszawie). Jest autorem muzyki do spektaklu "Mandarynki i pomarańcze" do wierszy Tuwima (Operetka Wrocławska) oraz trans-opery "Sen nocy letniej" wg Szekspira, wystawianej w Teatrze Muzycznym w Gdyni.

Na uwagę zasługuje również jego twórczość poza jazzowa - napisał "Psalmy Dawidowe" na chór i kwartet jazzowy, występował z wiolonczelistą Adamem Klockiem (wykonując wspólnie z nim zarówno sonaty Bacha, jak i tematy jazzowe), a także z Orkiestrą Aukso Marka Mosia ("Siedem miniatur na fortepian improwizowany i smyczki").

Jest uczestnikiem specjalnego projektu Ola Walickiego "Metalla Pretiosa". Na zaproszenie Pata Metheny gra co roku z międzynarodową orkiestrą Jazz Baltica na festiwalu w Salzau (Niemcy). We wrześniu 2004 Leszek Możdżer wystąpił z Adamem Makowiczem na koncertach w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Wydarzenie to nazwane zostało kulminacyjnym momentem polskiej pianistyki jazzowej.

Leszek Możdżer występował w prawie wszystkich krajach europejskich, a także w USA, Kanadzie, Brazylii, Urugwaju i Argentynie, Chile (dla 15 000 widzów). Jego koncert na dwa fortepiany z Adamem Makowiczem w Carnegie Hall ukazał się na płycie i obok wydanego w czerwcu 2004 albumu solowego PIANO uzyskał status podwójnie platynowej płyty. Rok 2004 to jeszcze album PUB700 i krążek z zapisem DVD koncertu pianisty PIANO LIVE. Posypały się też nagrody. Najważniejsze z nich to PASZPORT POLITYKI, Dolnośląski Brylant Roku i Nagroda Kulturalna Prezydenta Miasta Gdańska.

LARS DANIELSSON

Jego liryczne, ale mocne i rytmiczne granie przyniosło mu wielkie uznanie w świecie międzynarodowego jazzu. W Jego wykonaniu nawet najzwyklejsza melodia brzmi świeżo i niezwykle.

Lars urodził się w 1958 roku w Szwecji. Ukończył Konserwatorium w Goteborgu w klasach kontrabasu, wiolonczeli i gitary basowej. Doskonale prowadzi sekcje rytmiczna, jednocześnie wnosząc do zespołu niezwykłą ostrość, dynamikę i temperament jako solista. "Kwartet Larsa Danielssona" z saksofonistą Milesa Davisa, Davidem Liebmanem, pianistą Bobo Stensonem i legendarnym perkusistą Jonem Christensenem zyskał ogromne uznanie i zdobył wszelkie możliwe nagrody w ciągu 20 lat działalności. Ten zespół pozwolił Larsowi rozwinąć swój potencjał, jako muzyka, aranżera i kompozytora. Lars Danielsson pisał dla kwartetu, orkiestry symfonicznej, big bandu, był szefem pełnej gwiazd Jazz Baltica Orchestra.

Dyskografia Larsa to między innymi osiem autorskich albumów od 1980 roku przy współpracy takich tuzów jak: John Abercombie, Bill Evans, Michael Brecker, John Scofield, Jack DeJohnette, Mike Stern, Billy Hart, Pat Metheny, czy Charles Lloyd. Jako producent Lars współpracuje m. in. z Cecilie Norby.

ZOHAR FRESCO

Zohar Fresco urodził się w Izraelu w 1969 roku w rodzinie o tureckich korzeniach. Grę na instrumentach perkusyjnych rozpoczął już w wieku sześciu lat. Jako nastolatek głęboko zainteresował się tradycyjnymi arabskimi instrumentami, takimi jak bębny ramowe czy tamburyna. Swoja wiedzę muzyczną wzbogacał przez częste kontakty z muzykami, imigrantami z innych krajów, którzy osiedli w Izraelu przynosząc ze sobą wiele rzadkich instrumentów. Spędzając z nimi wiele godzin, Zohar z wielką cierpliwością i zaangażowaniem doprowadzał do perfekcji swoje umiejętności. Opanował wiele technik właściwych muzyce Iranu, Iraku, Indii, Turcji, czy Egiptu. Zohar odwiedzał również małe arabskie wioski na północy Izraela, gdzie otwierał się coraz bardziej na tradycyjne rytmy zachowane i używane wciąż w tamtych rejonach.

Jako dwudziestolatek Zohar został członkiem instrumentalnej grupy Bustan Avraham. Muzycy, pochodzący z wielokulturowych środowisk, tworzą własne kompozycje, zaaranżowane w wielu etnicznych stylach. Odbierające oddech, technicznie doskonałe i żywe improwizacje Zohara są z pewnością punktem centralnym występów grupy. Zohar stał się prawdziwym poetą bębnów. Nagrał z grupą pięć płyt i podróżował z koncertami po całym świecie.

Oprócz grania z Bustan, Zohar wziął udział w wielu znakomitych muzycznych projektach. Grał z Omarem Faroukiem, Phillipem Glassem, Zakirem Hussejnem, Davidem Dolanem, Larsem Danielssonem.