Straszny Dwór

Straszny Dwór należy do najczęściej wystawianych w Polsce oper. Cechuje się harmonią, wspaniałą konstrukcją grup scenicznych, subtelną a równocześnie bogatą instrumentalizacją, nowatorską melodycznością. Kompozytor pokazał kunszt budowy dzieła dramatycznego integrując tradycyjne polskie pieśni i tańce (mazurek, polonez, krakowiak). Akcja opery dzieje się w pierwszej połowie XVIII wieku. Zbigniew i Stefan wracają do domu po skończonej służbie wojskowej. Poprzysięgają na zawsze pozostać "w bezżennym stanie". Ale inne są zamiary ich ciotki, Pani Cześnikowej. Bracia postanawiają odwiedzić starego przyjaciela ojca - Miecznika, nie spodziewając się, że w jego dworze poznają dwie urodziwe panny Hannę i Jadwigę - córki Miecznika. Zaczynają się wahać. Tymczasem Cześnikowa, która chce ich wydać za inne niewiasty, wyrabia im złą markę u właściciela dworu, twierdząc że panicze to tchórze. Damazy, panny i Skołuba postanawiają przekonać się, czy szlachcice są faktycznie podszyci strachem. Skołuba opowiada Maciejowi historię Strasznego Dworu. Panicze nic sobie z tego nie robią, ale chcąc dotrzymać postanowienia (verbum nobile) decydują się wyjechać. Jednak podstęp arystokraty Damazego, także pretendenta do ożenku wychodzi na jaw, podobnie jak wzajemne zauroczenie młodych. Ku ogólnej radości i "pokrzepieniu serc" rzecz kończy nieoczekiwanie zabawnym wyjaśnieniem dlaczego "ten dwór strasznym się zowie".