koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  5 lat temu

Nono Garcia & Tito Alcedo

Rybnik »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 12 219 wyświetleń od 20 lutego 2020
  • 25 marca 2020, środa
    » 18:00

#

Zapraszamy na niewzykły koncert dwóch wielkich hiszpańskich wirtuzów gitary!
Nono Garcia & Tito Alcedo to niezwykli muzycy, którzy od wielu lat goszczą na najlepszych salach koncertowcyh Europy i świata, wszędzie zdobywając uznanie puboiczności.

Nono Garcia

Urodził się w Barbate (Cadiz, Hiszpania) w 1959 roku. W wieku 15 lat otrzymał pierwszą nagrodę "Festival de la Canción de Andalucía".

Studiował filozofię w Granadzie. W tym czasie skomponował także muzykę teatralną i grał na gitarze w Peña Flamenca "La Platería". W 1980 roku wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową ze słynnym piosenkarzem i autorem tekstów, Carlosa Cano. Następnie grał w jazzowych klubach w Madrycie, towarzysząc gitarzyście Tito Alcedo, z którym później także koncertował w całej Europie.

Wkrótce Nono wyrusza w kolejne tournee po Europie, z gitarzystą Antonio Toledo, a także ze znanymi hiszpańskimi muzykami jazzowymi Flamenco Jazz Jorge Pardo i Chano Domínguez.

W 1988 roku, studiując Jazz w Konserwatorium w Brukseli, Nono dołączył do belgijskiego zespołu VAYA CON DIOS z którymi koncertował wiele lat na całym świecie. Jednocześnie założył swój pierwszy kwartet, NONO GARCÍA BELGIAN BAND. Ponadto brał udział w różnych projektach z muzykami z Afryki, Węgier i brazylijskiego Cheiro Do Choro.

W 1992 roku Nono wydał swoją pierwszą płytę solową "Las Quimeras Del Momento" ze specjalnym udziałem Jorge Pardo i Chano Domínguez. Ten album jest odzwierciedleniem jego spojrzenia na flamenco i jazz.

Wrócił do Madrytu w 1996 roku. Następnie współpracował z tak różnymi artystami, jak Martirio, Javier Ruibal, Carmen París, kubańska Gema y Pável z Kuby i brazylijska Gladston Galliza. Ponadto brał udział w projekcie "DIGITANO", a także tworzył ścieżki dźwiękowe do filmów fabularnych i dokumentalnych.W ramach projektu TURESPAÑA wziął udział wraz ze znakomitym harmonistą Antonio Serrano, w tournee po USA, Indiach, Japonii i Południowej Afryce.

Jego drugi album "Atún Y Chocolate" ukazał się w 2001 roku, a w 2002 otrzymał nagrodę "Flamenco Hoy" w National Critique of Flamenco. W 2004 roku skomponował ścieżkę dźwiękową do filmu Pabla Carbonell "Atún Y Chocolate". W 2005 roku dzięki temu został nominowany do nagrody za najlepszą ścieżkę dźwiękową w "IX Premios de la Música" (Spanish Music Awards).

W 2006 roku był dyrektorem muzycznym programu "ABRACADOS"autorstwa znanego tancerza Davida Moralesa. W tym projekcie García zaadaptował muzykę brazylijskiego kompozytora Toma Jobima do Flamenco. Dwa lata później, w 2008 roku, opublikował swój trzeci solowy album "Al Filo De La Medianoche", z udziałem takich wybitnych muzków jak Jerry Gonzalez, Bob Sands, Norman Hogue, Chano Domínguez, Miguel Blanco, Eva Durán i wielu innych.

Tito Alcedo

Hiszpański gitarzysta, niezwykle utalentowany muzyczny samouk. Wychowany na piosenkach Beatlesów oraz innych zespołów rockowych i popowych pomogło mu rozwinąć umiejętności wirtuoza. Wielki wpływ na sposób gry Tito miała również muzyka Django Reinhardta. Geniusz cygańskiego mistrza zafascynował Tito, przez co stał się uczniem belgijsko-francuskiego i „jazzowego manouche” lub „cygańskiej huśtawki”, jak Django nazwał swój styl interpretacyjny. W Paryżu miał okazję grać razem z Rafaëlem Faÿsem, największym ówczesnym francuskim propagatorem tego stylu. Później miał również okazję spotkać się i zagrać z Biréli Lagrène, również wielkim zwolennikiem Django. Techniczne mistrzostwo i błyskotliwość Tito uczyniły go najwybitniejszym gitarzystą jazzowym w Hiszpanii. Wierny muzyce Django, wraz z gitarzystą Fernando Bellverem koncertował, pokazując styl wielkiego francusko-belgijskiego cygańskiego gitarzysty.
Odbył kilka tras koncertowych w Europie, w różnych formacjach z muzykami takimi jak Nono García lub francuska grupa „Rumeur Iberique”.
Występował na wielu europejskich festiwalach jazzowych, takich jak Cádiz (1982 i 1988), Mallorca (1985) z Joan Bibiloni i Larry Coryell, Córdoba (1985 i 1988) z Chano Domínguez i Philippe Catherine, Saragossa, Gandawa i Brugia (Belgia) (1987) i Oviedo (1988) z własnymi grupami. Wziął udział w nagraniu ścieżki dźwiękowej kilku filmów, w tym: „La mala educación” Pedro Almodóvara. W 2004 roku przyjął zaproszenie występu na poznańskim festiwalu Malta, w koncercie muzyki Alberto Iglesiasa, znanego kompozytora m.in. muzyki filmowej.
Wziął udział w nagraniu albumu „Word of Latin Guitar”, prezentując świetną, gitarową wersję popularnego passodoble „Sighs of Spain”. Album, wyprodukowany w 1997 roku przez majorkańskiego muzyka Joana Bibiloniego, pozwolił mu dzielić przestrzeń z gitarzystami takimi jak Tomatito, Larry Coryell, Biréli Lagrène, Raimundo Amador, Luis Salinas i wielu innymi mistrzami.
Przez kilka lat towarzyszył piosenkarzowi i autorowi tekstów Javierowi Ruibalowi. Brał udział w nagrywaniu ostatnich płyt CD muzyka z Buenos Aires, „Contraband” i „Las Damas Primero”, które promowały Hiszpania, Maroko, Szwajcaria, Kuba, Argentyna, Belgia, Francja, Anglia, Stany Zjednoczone, Portugalia, Jugosławia, Rosja, Niemcy, Algieria, Izrael, Japonia i Polska.
Eksperymentował z arabską gitarą, mandalą i lutnią przy nagraniach: El Barrio, Chano Domínguez, Kiko Veneno, Marina Heredia, Pastora Soler, Pablo Carbonell, Carmen París, Ana Salazar, Maíta Sell Cá itp.
Mistrzowie gitary - Paco de Lucía i Camarón, dla których Tito czuje autentyczne oddanie, odcisnęli na jego grze piętno muzyki flamenco. Artysta całkowicie poświęcił swój czas na studium techniki gry na gitarze flamenco. Jednocześnie wzbogacił ją o ogromne, eklektyczne zaplecze muzyczne, które daje mu pozycję wyjątkowego w zakresie operowania techniką flamenco i treningu gitarowego. Jak często mówi, miał „szczęście”, bo posiada wiedzę na temat jazzu, popu, rocka oraz klasyki, stąd jego zdolność interpretacji jest praktycznie nieograniczona, ponieważ może wykonywać utwory w najróżniejszych stylach, przechodząc płynnie przez wszystkie z nich.

zmodyfikowano  5 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ