Taman Negara – wystawa fotografii Marka Lalko

w Galerii Fotograficznej OKO

Taman Negara znaczy po Malajsku dokładnie Park Narodowy, jest to największy i zarazem najstarszy las deszczowy na Ziemi, ma już 130 milionow lat. Na obszarze 4343 km kwadratowych żyje niezliczona ilość zwierząt i owadow. Na miejscu zastałem nienagannie zorganizowany resort turystyczny co zwykle nie napawa mnie optymizmem w kwestii fotografii. Jest to niewątpliwie atrakcja dla miłośnikow przyrody. Mimo słonecznego dnia, w dżungli panuje piękne przenikające przez gąszcz roślin światło. Chęć przekazania tego magicznego klimatu jest poważnym wyzwaniem, bo konkurencja działających zmysłow jest trudna do przejścia, co w kwestii fotograficznej zazwyczaj mogłoby stać się banałem. Przy pomocy przewodnika dotarłem do plemienia żyjącego w dżungli, i ta część fotografii wypełnia w większej mierze ten zestaw. Jest to „dzikie" plemię prowadzące koczowniczy tryb życia wspierane przez malezyjski rząd. Nie wiem na ile sytuacja jest wykreowana na potrzeby turystyczne, a na ile jest prawdziwym obrazem rdzennych mieszkańcow i czy efekt jest zamierzony, czy wrażenie ktore się odnosi jest bezwarunkowe. Bez wątpienia jest ono mocne i nie ma nic wspolnego z wizytą w skansenie. Miejsce to daje poczucie bycia w wyjątkowych warunkach trudnych do wyobrażenia dla przeciętnego człowieka żyjącego w cywilizacji. Zatraca się poczucie czasu i tylko drobne akcenty przypominają nam „kiedy" jesteśmy.

Marek Lalko

Marek Lalko - urodzony w 1974, ukończył studia na wydziale artystycznym w Zielonej Gorze dyplomem z grafiki i malarstwa ze specjalnością fotografia, na codzień żyjący w Zielonej Gorze, oddaje się pracy ze studentami wydziału artystycznego Instytutu Sztuk Wizualnych w pracowni fotografii, także wykładowca Akademii Tworczych Poszukiwań w Zielonej Gorze. Autor kilkunastu wystaw indywidualnych i zbiorowych. www.lalko.com

        _Fotografia to moje życie. Stale poszukuję nowych drog i słow do opowiadania o tym co mnie otacza i absorbuje moje zmysły. Czasem bardziej od emocjonalnej strony, innym razem „ja reporter" zmieniający się w rzemieślnika nieustannie powracającego do studia. Wpatrzony w matowkę kamery wielkoformatowej zapisuję czas, ktory z każdą sekundą zmienia twarze i życie moich przyjacioł i osob, ktore spotykam. Bez ustannie pozostaję  człowiekiem zafascynowany otaczającym mnie światem. Codziennie się dziwię, co daje mi zdolność patrzenia na życie codziennie od nowa. _