Wieczór Taneczny Epifanie

Serdecznie zapraszamy na pierwszą premierę Kieleckiego Teatru Tańca w 2022 roku!!

Wieczór Taneczny Epifanie będzie składał się z dwóch spektakli tanecznych, dla których oparcie stanowią przypowieści z Ksiąg Starego i Nowego Testamentu: Sen Jakuba oraz Syn marnotrawny.
Zaprezentowane zostaną przedstawienia, autorstwa dwóch choreografów: Tobiasza Sebastiana Berga i Grzegorza Pańtaka:

„Sen Jakuba” – w choreografii Grzegorza Pańtaka, który jest premierą wznowieniową;
_„SM. Masochistyczne obrazy ojciec – syn” – _spektakl premierowy, choreografia Tobiasz Sebastian Berg.

„SEN JAKUBA”
PREMIERA WZNOWIENIOWA
Choreografia: Grzegorz Pańtak
Muzyka – Krzysztof Penderecki
Wstęp dźwiękowy do utworu muzycznego z oddechów człowieka – Grzegorz Pańtak
Kostiumy – Agnieszka Brzozowska
Światło – Grzegorz Pańtak

Inspiracją choreografa była muzyka Krzysztofa Pendereckiego pt. Przebudzenie Jakuba, czy też Sen Jakuba oraz cytat z Księgi rodzaju:
A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem». I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba!
28, 16-18. Biblia Tysiąclecia, Wydanie trzecie poprawione, Wydawnictwo Pallottinum

„SM. MASOCHISTYCZNE OBRAZY OJCIEC-SYN”
PREMIERA
Choreografia: Tobiasz Sebastian Berg
Dramaturgia: Beniamin M. Bukowski
Video: Kamila Siwińska
Opracowanie muzyczne: Karol Osman
Przestrzeń i kostiumy: Barbara Binkowska
Twórcy spektaklu przyjrzą się relacjom ojciec – syn, które znamy z przypowieści o synu marnotrawnym przedstawionej w Ewangelii według św. Łukasza, z „Syna marnotrawnego” Siergieja Prokofiewa czy malarstwa związanego z tą tematyką. Artyści obudują tę opowieść współczesnymi kontekstami psychologicznymi, społecznymi i filozoficznymi.
A jaką wybiorą dla tego tematu formę? W przedstawieniu „SM. Masochistyczne obrazy ojciec – syn” chcą przyjrzeć się strukturze kroków baletowych i poprzez technikę tańca współczesnego zastanowić się nad przełożeniem choreografii klasycznej na język tańca współczesnego. Balet zamyka ciało tancerza w „kody” i „ramy” – ta jasna i określona struktura nie pozwala w pełni oddać emocji związanych z tematem marnotrawności na linii ojciec – syn. Poprzez otwarte i rozwibrowane w tańcu współczesnym ciało poruszą tematy słabości syna w stosunku do figury ojca, słabości męskiej, dziecięcej miłości syna do ojca określanej przez Zygmunta Freuda miłością erotyczną oraz symbolicznym „zabójstwem” ojca jako aktem wejścia w dorosłość.
Spektakl będzie również wystawiany podczas 13. Interdyscyplinarnego Festiwalu Wielkopostnego Nowe Epifanie 2022, organizowanego przez Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie.
Spektakl powstał we współpracy z Festiwalem Nowe Epifanie jako efekt Laboratorium Nowych Epifanii.