23 lipca wtorek

16.30 sala Węgajty

Więcej niż miód (More than Honey) – film dokumentalny, reż. Markus Imhoof (Szwajcaria). Europa, Stany Zjednoczone, Australia – pszczoły, ludzie i globalizacja.

18.00 sala Węgajty

...I my wszyscy. Odcinek 0. – spektakl Teatru 21, reż. Justyna Sobczyk, po spektaklu: spotkanie z wykonawcami i dyskusja

20.00 sala Węgajty

Otwarty Kurs Tańca i śpiewany barter – prowadzenie Inna Szkoła Teatralna & special guests

Szczegółowe informacje o każdym z wydarzeń poniżej:

16.30 sala Węgajty

Więcej niż miód (More than Honey) – film dokumentalny, reż. Markus Imhoof (Szwajcaria). Europa, Stany Zjednoczone, Australia – pszczoły, ludzie i globalizacja.

Gdy zginie ostatnia pszczoła, ludzkości pozostaną tylko cztery lata życia. Albert Einstein Więcej niż miód to nowy film dokumentalny Markusa Imhoofa. Imhoof podróżuje w nim po świecie, by przyjrzeć się koloniom pszczół miodnych w Kalifornii, Szwajcarii, Chinach, Australii. Podjęcie się przez Imhoofa zadania demaskowania krzywdy wyrządzonej pszczołom wydaje się szczególne uzasadnione, gdyż jest on przedstawicielem rodziny, która od wielu pokoleń zajmuje się pszczelarstwem. Film ten rzuca światło na często przemilczany fakt przemieszczania pszczół w obrębie całego kraju, po to by zapylały one uprawy monokulturowe. Oficjalne streszczenie ze strony internetowej filmu: Przez ostatnie 15 lat na całym świecie zostały zdziesiątkowane liczne kolonie pszczół, przyczyny tej katastrofy pozostają nieznane. W zależności od regionu na świecie, 50% do 90% lokalnych pszczół zniknęło, a epidemia ta wciąż szerzy się od ula do ula na całej kuli ziemskiej. Wszędzie powtarza się ten sam scenariusz: miliony pszczół opuszczają swoje ule i nigdy nie powracają. W najbliższym otoczeniu nie odnaleziono martwych pszczół, jak i nikt nie potrafił zlokalizować żadnego drapieżnika. W Stanach Zjednoczonych ostatnie obliczenia wskazują na zaginięcie 1,5 miliona (z 2,4 miliona uli) w 27 stanach. W Niemczech, jak ogłosiło Narodowe Stowarzyszenie Pszczelarzy, jedna czwarta całej kolonii została zniszczona, straty niektórych farmerów wynoszą nawet 80%. To samo zjawisko zaobserwowano w Szwajcarii, Francji, Włoszech, Portugalii, Grecji, Austrii, Polsce oraz Anglii, gdzie syndrom ten otrzymał przydomek Fenomenu Mary Celeste, nawiązując do historii statku, którego załoga zniknęła w 1872 roku. Naukowcy znaleźli nazwę odpowiadającą skali tego zjawiska: zaburzenia rozpadu kolonii. Mają solidne powody do zmartwienia: 80% gatunków roślin wymaga zapylenia przez pszczoły. Bez pszczół nie dojdzie do zapylenia, więc owoce i warzywa mogą zniknąć z powierzchni Ziemi. Apis mellifera (pszczoła miodna), która pojawiła się na ziemi 60 milionów lat przed człowiekiem, jest tak samo niezbędna dla gospodarki jak i dla przetrwania człowieka. Czy powinniśmy winić pestycydy czy nawet leki, które zazwyczaj przyczyniają się do ginięcia pszczół? Może trzeba zwrócić uwagę na pasożyty takie jak roztocza Varroa? Nowe wirusy? Stress przemieszczania? Namnażanie się fal elektromagnetycznych rozprzestrzeniających nanocząstki magnetyczne znalezione w odwłoku pszczół? Do tej pory wygląda na to, że kombinacja tych wszystkich czynników odpowiada za osłabienie „immunologicznego systemu obronnego” pszczół. Markus Imhoof – szwajcarski scenarzysta i reżyser filmowy. Zdobywca Srebrnego Niedźwiedzia na 31. Berlińskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym za film Łódź jest pełna (1981), który był również nominowany do Academy Award za Najlepszy Film Obcojęzyczny. http://www.markus-imhoof.ch/

18.00 sala Węgajty

...I my wszyscy. Odcinek 0. – spektakl Teatru 21, reż. Justyna Sobczyk, po spektaklu: spotkanie z wykonawcami i dyskusja

Badamy granice między fikcją i rzeczywistością. Formuła serialu, naśladującego życie, pozwala widzom utożsamiać się z jego bohaterami, z ich problemami i rozterkami. Widzowie śledzą losy postaci, ich historie pozwalają wypełnić własne braki w realnym życiu, dać im poczucie rekompensaty i spełnienia. Czy serial może zastąpić rzeczywistość? Co zrobić, jeśli każdy kolejny dzień rozpoczyna się tak samo i nic nowego nas w nim nie czeka? Bo nie mamy pracy, nie czujemy się pełnowartościowi albo wystarczająco samodzielni. A może lepiej wykorzystać serial, żeby zmienić swoje życie? Aktorzy Teatru 21 postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce, stwarzają swój własny scenariusz, swój własny serial. Czy tylko serial? A może to pierwszy krok w dorosłość? Czy napisanie roli rożni się tak bardzo od zaplanowania swojego życia? reżyseria: Justyna Sobczyk scenariusz: Aktorzy Teatru 21, Justyna Sobczyk, Justyna Lipko - Konieczna dramaturgia: Justyna Lipko - Konieczna ruch sceniczny: Bożena Gawerska - Panfil scenografia, kostiumy, reżyseria światła: Agata Skwarczyńska, Ewa Machnio muzyka: Paweł Andryszczyk video: Tomek Michalczewski, Michał Łaskawiec konsultacja artystyczna: Jakub Drzewiecki produkcja: Agnieszka Szymańska projekt plakatu: Aneta Popławska występują aktorzy Teatru 21: Grzegorz Brandt, Ania Drózd, Teresa Foks, Maja Kowalczyk, Daniel Krajewski, Barbara Lityńska, Anna Łuczak, Aleksander Orliński, Michał Pęszyński, Aleksandra Skotarek, Marta Stańczyk, Piotr Swend, Magdalena Świątkowska http://www.teatr21.waw.pl/

Justyna Sobczyk – absolwentka Pedagogiki Specjalnej UMK w Toruniu, Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej oraz Theaterpädagogik (Pedagogiki Teatru) na berlińskim Universität der Künste; stypendystka organizacji GFPS (Gemeinschaft für Wissenschaft und Kultur in Mittel- und Osteuropa) oraz DAAD (Deutscher Akademischer Austausch Dienst). W trakcie studiów aktorka alternatywnego teatru Wiczy w Toruniu. Od pięciu lat realizuje program pedagogiki teatralnej w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie (projekty: Szkoła Widzów, TiSZ, TiSZ Anex). Prowadzi Teatr 21 przy Zespole Szkół Społecznych Dać Szansę w Warszawie, pracując teatralnie z młodzieżą z zespołem Downa i autyzmem. Współpracowała z teatrami: Teatrem Polskim w Bydgoszczy, Teatrem Dramatycznym w Warszawie, Teatrem Studio w Warszawie czy Teatrem Miejskim w Gdyni. Ze wszystkimi teatrami związana jest przez projektowanie sytuacji teatralnych, twórczych, edukacyjnych z młodzieżą. Należy do grupy Latających Animatorów Kultury (współpraca ze Stowarzyszeniem Inicjatyw Twórczych ę).

20.00 sala Węgajty

Otwarty Kurs Tańca i śpiewany barter – prowadzenie Inna Szkoła Teatralna z udziałem Pauliny Miu Zielińskiej & special guests

Paulina Miu Zielińska - performerka, projektantka dźwięku, instruktorka archaicznej techniki śpiewu białego. Zajmuje się szeroko pojętym sound artem. Komponuje muzykę do spektakli, działań performatywnych i form wizualno-dźwiękowych. Łazi po miastach, bagnach i lasach, skąd pobiera próbki dźwiękowe do swoich kompozycji. Współpracuje z teatrem Węgajty, współrealizuje i wspiera projekty społeczne i artystyczne w Polsce i w Niemczech, studiuje muzykoterapię w Akademii Muzycznej w Łodzi.

Program na dalsze dni festiwalu na naszej stronie internetowej: www.teatrwegajty.art.pl

Organizator: Stowarzyszenie "Teatr Węgajty"

Współorganizatorzy: Gmina Jonkowo Sołectwo wsi Węgajty

Festiwal organizowany pod patronatem honorowym Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego

Dofinansowano ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Warmińsko-Mazurskiego

Dofinansowano ze środków: Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Funduszu Aktywizacji Teatralnej Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie

Pomocy finansowej udzielili: Altkom Akademia SA Warmiński Bank Spółdzielczy

Patronat prasowy: GAZETA OLSZTYŃSKA

Za pomoc przy kserowaniu dziękujemy firmie: Studio Reklamy Erzet