Filharmonia Warmińsko-Mazurska im. Feliksa Nowowiejskiego, ul. Głowackiego 1 2:30 /antrakt/

GALA TEATRALNA z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru

Gala z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru to zwieńczenie Spotkań. Towarzyszy jej uroczysty finał plebiscytu czytelników „Gazety Olsztyńskiej”, słuchaczy Radia Olsztyn, internautów - Teatralna Kreacja Roku /najlepsza rola aktorska w Teatrze Jaracza/ oraz wręczenie statuetek Srebrna Maska zasłużonym sponsorom Teatru. Podczas Gali będziemy świętować 80-te urodziny naszej wybitnej aktorki Hanny Wolickiej.

Po antrakcie gość wieczoru:

Teatr Muzyczny – Gdynia

Julian Tuwim BAL W OPERZE

reżyseria: Wojciech Kościelniak

muzyka: Leszek Możdżer

występują: Katarzyna Kurdej, Karolina Merda, Marta Smuk, Karolina Trębacz, Tomasz Bacajewski, Mateusz Deskiewicz, Sebastian Münch, Rafał Ostrowski Sasza Reznikow, Krzysztof Wojciechowski, Krzysztof Żabka oraz adepci: Paulina Łaba, Przemysław Pawłowski, Marcin Łabowski

muzycy: Artur Lipiński /perkusja/ Piotr Mania /fortepian, instrumenty klawiszowe/ Patryk Stachura /gitara basowa/

Julian Tuwim miał dwie twarze. Jedna, ta bardziej znana wszystkim, to twarz poety tworzącego bajki dla dzieci. Druga jest obrazem niepokornego artysty, który szokuje pisząc odważne i mocne teksty ocierające się o brutalizm czy prymitywny biologizm. Teatr Muzyczny sięgnął po ten drugi „repertuar” napisany Tuwimowskim piórem. Bal w operze to mocny, satyryczny poemat, który może być czytany jako dzieło nadal aktualne w kontekście dzisiejszych realiów politycznych, społecznych i obyczajowych.

Przygotowaniem sztuki zajęli się wybitni ludzie teatru i muzyki, duet Kościelniak – Możdżer. Stworzyli dzieło wielopoziomowe, które nie tylko można czytać na różne sposoby, ale też rozkoszować się jego warstwą muzyczną. Utwór Tuwima dawniej wzbudzał szerokie kontrowersje, drażnił i rozjuszał tę część społeczeństwa, w którą był wymierzony. Przedstawiał obraz rozpusty, masowej orgii, nie stronił też od pokazania aspektu fizjologicznego ludzkiej natury. Prezentował jak wzniosłe ideały przekształcają się w wyświechtane slogany. Pokazywał inwigilowany świat pełen szpicli i węszących dziennikarzy. Tekstowi dodatkowo pikanterii dodawały fragmenty Apokalipsy św. Jana, które zapowiadały śmierć, zniszczenie – nieuchronny koniec, który musi nadejść. A co mówi tekst Tuwima dzisiaj, w realizacji Wojciecha Kościelniaka? Spektakl analogicznie przedstawia wady systemu, w którym funkcjonujemy: obłudę i ułomność rodzaju ludzkiego. Jest to obraz rozkładającej się Polski, która toczy wojnę sama niszcząc się od środka /…/. Reżyser sprytnie przemyca w spektaklu subtelne symbole, które zebrane w jedną całość, tworzą przerażający obraz nadchodzącej przyszłości i nawiązują do wydarzeń znanych z przeszłości /…/.