19 maja podczas poznańskiej Nocy Muzeow Galeria Sztuki Katarzyny Napiorkowskiej zaprasza na wystawę malarstwa Edwarda Dwurnika - jednej z najbardziej rozpoznawalnych osobowości polskiej sztuki wspołczesnej. Na wystawie zaprezentowane zostaną przede wszystkim obrazy z cyklu Miasta. Polską rzeczywistość Dwurnik przenosi na płotna już niemal od poł wieku. Jego tworczość ma w pewnym sensie wartość narodowego pamiętnika. Artysta maluje miejskie pejzaże od początku. Jeszcze jako student jeździł z miasta do miasta i rysował gęste od budynkow i ludzi place, ulice. Wśrod zebranych na wystawie w Poznaniu prac znajdą się rownież najnowsze prace artysty z 2012 roku.

Edward Dwurnik studiował w latach 1963-1970 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Krystyny Łady-Studnickiej. Przez 3 lata studiował rzeźbę. W 1992 roku został laureatem prestiżowej nagrody Fundacji Coutts & Co w Zurychu. Został nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną "Solidarności" (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Wspołczesnej (1992) oraz prestiżową nagrodą Fundacji Coutts & Co w Zurychu (1992). Prace w zbiorach: Albertina, Wiedeń; S.M.A.K. Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent, Belgia; Alvar Aalto Museum, Jyvaskyla, Finlandia; Van Abbemuseum, Eindhoven, Holandia; Gemaldegalerie Neue Meister Albertinum, Drezno; Museum Junge Kunst, Frankfurt/Oder; Kunsthalle zu Kiel der Christian-Albrechts-Universitat, Kilonia; Museum Ludwig, Kolonia; Wurttembergischer Kunstverein, Stuttgart; Museum Villa Haiss, Zell a.H., Niemcy; Slovak National Gallery, Bratysława, Słowacja; Schaulager, Bazylea, Szwajcaria; Cleveland County Museum; Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Waszyngton, USA. Edward Dwurnik to jedyny polski artysta, ktoremu udało się odnieść międzynarodowy sukces przed transformacją (m.in. udział w "documenta 7" w Kassel w 1982 roku). Cieszy się uznaniem zarowno krytyki artystycznej jak i kolekcjonerow sztuki.

„Miasta dość prędko weszły do kanonu tematow malarstwa europejskiego, niestety arcydzieł powstało niezbyt wiele. Miasto jako samodzielny temat w sztuce, jeszcze nie nowożytnej, pojawiło się w Sienie u Ambrogio Lorenzettiego. Najpierw w tle wielkiego fresku ilustrującego "Dobre i złe rządy". Potem wkrotce na niewielkich obrazkach będących zapewne fragmentami niezachwianej mapy świata, wiszącej niegdyś w sieneńskiej signorii, na ktorej widniała twierdza i miasto otoczone murem i zamek nad zatoką. "Oba widoki są ujęte z gory pod kątem 45 stopni i tak, że nieba nie widać wcale. Są poza tym puste, pozbawione ludzi." Z XV wieku pochodzą trzy widoki "Miast idealnych" o nie dającym się ustalić autorstwie. Powstały zapewne w Urbino, w kręgu mecenatu księcia da Montefeltre. W wieku XVII malarstwo wedut zagościło na dobre w sztuce Połnocy, a najpiękniejszym i nieprześcignionym w swym realizmie pozostaje Vermeera "Widok Delft". Wreszcie XVIII stulecie można nazwać wiekiem malarstwa wedutowego. Tworzy wowczas rzymski klasycysta Pannini i Wenecjanie: Canaletto, Belotto, i najsubtelniejszy z nich Francesco Guardi. Wraz z końcem wieku XIX żywioł miasta stał się częstym tematem impresjonistow - Pissarra i Moneta. Czym innym jest miasto, siedlisko zła na obrazach ekspresjonistow. "Metropolis" Georga Grosza, miasto moloch, rozpalone do czerwoności ludzkimi namiętnościami, jest już tylko uwspołcześnioną wersją piekła. Malarska wizja miasta przetoczyła się drogą wytyczoną przez Goethego w "Fauście" - "z nieba przez świat do samych piekieł"."

Miasta Dwurnika unoszą się ponad własnymi pierwowzorami na kształt i podobieństwo "Niewidzialnych miast" Italo Calvino. Są i nie są zarazem tym, czym są.

Wystawa potrwa od 19 maja do 3 czerwca 2012

Zapraszamy w dniu 19 maja w godzinach 11.00 - 24.00

W pozostałe dni w godzinach 11.00 - 20.00

Galeria Sztuki Katarzyny Napiorkowskiej

Stary Rynek 95/96, Poznań

tel. 61 851 98 04

www.napiorkowska.pl

poznan@napiorkowska.pl

bilety:

wstęp wolny