Tadeusza Perkitnego i Leona Mroczkiewicza podróż dookoła świata (1926-1930) - prelekcja Agnieszki Baszko

Filia Wildecka Biblioteki Raczyńskich zaprasza na prelekcję Agnieszki Baszko:

"W świat na włoczęgę!" Tadeusza Perkitnego i Leona Mroczkiewicza podroż dookoła świata (1926-1930).

Prelekcji będzie towarzyszyć prezentacja multimedialna zdjęć T. Perkitnego z podroży dookoła świata.

„Z setką złotych naokoło świata"

11 września 1926 r. dwaj przyjaciele - Tadeusz Perkitny i Leon Mroczkiewicz rozpoczęli niezwykłą podroż dookoła świata. Jako absolwenci Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego, z dyplomami inżynierow leśnikow w ręku, ruszyli „w świat na włoczęgę", by w ramach kontynuacji studiow poznać rożne kompleksy leśne świata, ich botanikę, hodowlę i eksploatację. Szlak ich trzy i połletniej wędrowki (do Poznania powrocili 16 lutego 1930 r.) wiodł przez Europę połnocną i zachodnią, Amerykę Południową, Azję południowo-wschodnią i Afrykę centralną.

Chcąc podrożować, a nie mając na to zbyt dużych środkow, wytyczyli sobie jasny cel: „Wejść między mieszkańcow nieznanego kraju, stanąć do walki o pracę, zdobyć ją wszelkim sposobem, potem zakasać rękawy, pracować i za uczciwie zapracowane pieniądze przebić się dalej do nowego kraju…". Pracowali jako robotnicy w fabrykach ścieru drzewnego i papieru w Szwecji, drwale, hotelowi ogrodnicy i pomywacze we Francji, robotnicy kolejowi i wędrowni fotografowie w Brazylii, pracownicy w gospodarstwie rolnym i pomocnicy przy wytyczaniu nowej trasy kolejowej w Argentynie oraz kierownicy ekspedycji mierniczej we francuskich Indochinach.

Rożnymi środkami lokomocji pokonali ponad 80 tys. kilometrow. Podrożowali statkami, łodkami, pociągami, samochodami, ale także pieszo, konno, a nawet na osiołku w Argentynie i na słoniach w Indochinach.

Najlepiej poznali kraje, w ktorych pracowali - Szwecję, Francję, Brazylię, Argentynę i owczesne Indochiny Francuskie, ale podroż dookoła ziemskiego globu pozwoliła im na odwiedzenie kolejnych. Zawitali m.in. do Trondheim w Norwegii, Rotterdamu w Holandii, Paryża we Francji, Lizbony w Portugalii, Dakaru w Senegalu, Valparaiso w Chile, Limy w Peru, Manzanillo w Meksyku, Los Angeles w Stanach Zjednoczonych, Honolulu na Hawajach, Kobe w Japonii, Szanghaju i Hongkongu w Chinach. Z Indochin przez Płw. Malajski i wyspę Cejlon trasa ich podroży wiodła przez Afrykę centralną - przez port Dar es Salaam w Tanzanii, miasto Kigoma nad Jeziorem Tanganika, osady i miasta leżące nad rzeką Kongo, jak Albertville (ob. Kalemie), Kongolo, Ponthierville (ob. Ubundu), Stanleyville (ob. Kisangani), Leopoldville (ob. Kinshasa), aż do miasta Matadi w zachodniej części Afryki.

Podroż dookoła świata pełną była niebezpieczeństw i wyrzeczeń. Podrożnikow nie oszczędzała pogoda, nie omijały choroby, ani nieszczęścia. Perkitny jednak pogodnie stwierdzał: „Los, przyznać trzeba, jest dla nas wyjątkowo łaskawy i, choć niekiedy poprzez życia dno i ciernie, wiedzie nas ku wszystkim, nawet najbardziej ukrytym świata tego cudom." Za takie cuda świata bez wątpienia uważał wodospad Iguaçu i gory Ameryki Południowej, Andy.

Perkitnemu i Mroczkiewiczowi towarzyszyła w trakcie podroży filozofia człowieka z duszą włoczęgi: „W łachmanach wprawdzie chodzi, na kamieniach sypia, łaty w spodnie wstawia, skarpetki sam ceruje i do prożnego garnka nieraz ze smętkiem zagląda, ale w zamian za to żyje pełną piersią, upaja się swobodą, czuje się krolem przestrzeni i jak ow ptak skrzydlaty z lądow, oceanow, dżungli, stepow, gor, z całego wszechświata chłonie w siebie rozkosz życia."

Efektem trzy i połletniej wędrowki dookoła świata była wydana w 1938 r. książka T. Perkitnego „Z setką złotych naokoło świata", a następne dwutomowe wspomnienia „Okrążmy świat raz jeszcze", ktore doczekały się już trzech wydań (1979, 1994, 2009).

bilety:

wstęp wolny