koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

INFORMACJA:

dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
OK

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
CO JEST GRANE - listopad 2024 - nr 365
zmodyfikowano  12 lat temu  »  

Projekcja spektaklu „Święto wiosny” w wykonaniu Polskiego Teatru Tańca

Poznań »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 12 422 wyświetleń od 6 maja 2013
  • 15 maja 2013, środa
    » 20:00

15 maja, godz. 20.00, Centrum Kultury ZAMEK - SALA POD ZEGAREM

DARMOWE ZAPROSZENIA do odbioru w kasach CK Zamek oraz w impresariacie Polskiego Teatru Tańca (ul. Kozia 4).

"Święto wiosny" Polskiego Teatru Tańca (premiera 1 października 1993)

chor. Ewa Wycichowska, muz: Igor Strawiński realizacja nagrania: TVP2 prelekcja i prowadzenie: Jagoda Ignaczak

Po transmisji spektaklu odbędzie się spotkanie z odtwórczynią niezapomnianej kreacji w wyświetlanym przedstawieniu – Anna Gruszką.

Wydarzenie zorganizowane z okazji stulecia baletu „Święto wiosny” Igora Strawińskiego.

Święto wiosny w choreografii Ewy Wycichowskiej, które zostanie pokazane w CK Zamek miało swoją premierę w roku 1993. Premierowy spektakl powstał we współpracy z orkiestrą Teatru Wielkiego w Poznaniu pod dyrekcją Zbigniewa Gracy i miał transmisję na żywo w II programie Telewizji Polskiej.

Ciążący nad Świętem wiosny choreograficzny i muzyczny pierwiastek mitotwórczy został potraktowany przez Ewę Wycichowską z pokorą, ale i odwagą. Jej skupienie nad partyturą trwało kilka miesięcy, wspominając ten czas mówiła: „stałam się niewolnicą Strawińskiego, uznałam, że wszystko wypływa z muzyki i potraktowałam ją bałwochwalczo”.

Po prezentacji spektaklu Beata Ostojska pisała: „Święto wiosny nosi wyraźne piętno artystycznej osobowości Ewy Wycichowskiej (…) ten układ może bez wątpienia zaliczyć do swoich osiągnięć. Jest wyrafinowany, a jednocześnie czytelny i przejrzysty, obfituje w elementy dekoracyjne, które podobają się w oderwaniu od idei spektaklu, a zarazem wywierają wrażenie jako całość. Jest w nim jakieś napięcie, które wywołuje silną reakcje emocjonalną: oglądamy tańczących wstrzymując oddech i zaciskając dłonie na poręczy fotela. Piękny spektakl” - 'Dziennik Łódzki', 15.11.1993 r.

zmodyfikowano  12 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ