Podstawą kompozycji „Struktury ulotne – trzcina” jest obserwacja podobnych, powtarzających się elementów rzeczywistości, które - występując w grupie - w fascynujący sposób samo -porządkują się, tworząc rodzaj struktury zorganizowanej, którą można przyrównać do zjawiska „populacji” czy „społeczności”. Jej elementy składowe - oprócz podobieństwa, wiąże także szczególny rodzaj spoiwa, jakim jest relacja i współzależność. Tajemnicą pozostają przyczyny i siły, które ten proces uruchamiają, mimo, że jest on wszechobecny i uniwersalny. Dotyczy bowiem nie tylko społeczności ludzi, można go również zaobserwować w sferze fauny i flory, w procesach fizycznych, chemicznych – wszystkich, jakim podlega materia. Obiekt „Struktury ulotne” jest prostą wizualną metaforą procesu, który sprawia, że zbiór podobnych elementów organizuje się w „społeczność”. Spoiwem – wizualnym ekwiwalentem siły hierarchizującej i harmonizującej całą strukturę jest światło, które kładąc się na poszczególnych elementach kompozycji formuje kształt lewitującej w przestrzeni świetlnej bryły geometrycznej. Piotr Korzeniowski