ODSŁONA - ANNA SŁONKA - MOSKWA

rzeźba

Muzeum Zamek Gorkow Szamotuły

Wernisaż 16 września 2010r. godz.18.00

Wystawa czynna do 10 grudnia 2010r.

Patrząc na prace Anny dotykamy wzrokiem każdą jej najmniejszą komorkę i strukturę. Artystka tworzy w czytelnym tonie. Znana z interesujących aktow kobiecych, świetlistych blikow osadzonych w przestrzeniach na ukształtowanych przez nią formach. Ciało w proponowanej przez nią tematyce jest deprymującym elementem i podstawowym tematem korelującym z poszukiwaniami rzeźbiarskiej materii. Drewno i metal oraz kamień to podstawowa baza materiałowa jej prac. Anna Słonka-Moskwa dzięki przykładom drobnej plastyki w endogeniczny sposob wykańcza całość materii. Kierunki jej prac od form figuralnych, stożkowatych, spiralnych bądź wysmukłych uświadamiają, że ciało, jego estetyka może mieć nie jeden wymiar. Trudno nie wspomnieć o tworach sztuki cykladzkiej, ktore w tworczości Anny Słonki przybierają postać pełną, dopracowaną w estetycznej, unikalnej warstwie ludzkiej powłoki: „Odcienie kobiecości". Owe ślady skupiają uwagę i powodują wrażenie obecności. Wprowadzają spojrzenie w sferę intymności i erotyki, mimo stosowanych materiałow są od nich „wolne", ulotne i ludzkie: „Kobietki idealne".

Dla artystki wspołczesna kobieta jawi się jako:

"Samodzielna, waleczna niczym łowczyni, a może Afrykanka żyjąca z daleka od zgiełku, w środku afrykańskiego buszu... W społeczności zamkniętej, sterylnej, gdzie życie przeplatane jest obrzędami. Cykl życia zamyka się w tajemnym kręgu. Jej ciało częstokroć poddawane rytuałom zmienia się i swoiście przeistacza... Kobieta niezależnie od kultury, w ktorej żyje, jest ucieleśnieniem życia i natury".

Anna Słonka-Moskwa

Rzeźbiarka nie ukrywa cielesności stawia na emocje związane z czytaniem swoich prac, Jej kobiety są dumne, wzniosłe i „świadome" swojego ciała i jego atrybutow. Figury o doskonałych proporcjach, pełnych piersiach, dodatkowe elementy są tak dobrane, że odnosi się wrażenie wyważonej harmonii nagiego ciała. Rzeźby te posiadają jeszcze jeden walor wpisują się doskonale w rozmaite przestrzenie od wnętrz począwszy, skończywszy na otwartych placach miejskich, bądź parkowych.

Bohaterki tych przedstawień rzeźbiarskich odnoszą się do wielu kanonow, pozostają one bezterminowo w sferze poszukiwań artystycznych. Mają, namiętny, mroczny temperament mimo specyficznie konstruowanych płaszczyzn. Obiecują płodność, są obrazem ciała, ich sylwetka modelowana jest swobodnie, wyraża pewność nawet w dekompozycji i naruszeniu formy: „Kroczące".

Doświadczenie życiem, ktore jest owocem przebytych dni daje odbicie w wizerunku ciała od narodzin do ostatecznego przejścia, tak samo artystyczne wizje Anny Słonki-Moskwy uświadamiają nam o kruchości ludzkiego bytu i jego czarze i ulotności.

Autor tekstu: Julia KP