#

„Wesoła wdówka" Franza Lehára to jedno z najpopularniejszych dzieł literatury operetkowej, od światowej prapremiery (1905, Wiedeń) - grywane na wszystkich scenach muzycznych świata, wielokrotnie przenoszone także na srebrny ekran.

Hanna Glawari, córka ubogiego dzierżawcy, wychodzi za mąż za bajecznie bogatego bankiera księstwa Pontevedry. Bankier umiera 8 dni po ślubie, a ona jest młoda, piękna, bogata i wolna... Po śmierci męża opuszcza ojczyznę, by zamieszkać w Paryżu, jak głosi plotka z zamiarem powtórnego zamążpójścia, co wywołuje spore emocje. Wdowa odziedziczyła po mężu niezłą sumkę. Ślub z Francuzem mógłby poważnie nadwerężyć nie najlepszą sytuację finansową księstwa Pontevedro. Miliony muszą pozostać w kraju, dlatego Hannę trzeba wyswatać z rodakiem. Zostają podjęte stosowne kroki. W sprawę zamieszane jest paryskie przedstawicielstwo dyplomatyczne Pontevedry, gdzie odbywa się wielkie przyjęcie z okazji urodzin księcia. Z uwagi na sumę, o jaką toczy się gra, Hanna staje się obiektem szczególnych względów wszystkich panów. Jednak tylko dwaj mają poważne szanse - Camille de Rossillon oraz dawna miłość Hanny -- lekkoduch i kobieciarz hrabia Daniło.

Atutem spektaklu, oprócz cudownej muzyki (Pieśń Wilii, Wieczorem jest Maxim, Usta milczą, dusza śpiewa) oraz dowcipnego, pełnego zaskakujących zwrotów akcji libretta jest oryginalna koncepcja realizacyjna, barwne sceny baletowe i udział gwiazd polskiej wokalistyki oraz sceny dramatycznej.