Czarna dziura – wystawa zbiorowa

Czarna dziura – wystawa zbiorowa

artyści: Konrad Juściński, Katarzyna Klich, Anna Róża Kołacka, Marek Kucharski, Ewa Kulesza, Kasper Lecnim, Iwona Ogrodzka, Agnieszka Mastalerz, Martyna Pająk, Natalia Pakuła, Aga Piotrowska, Zuzanna Rokita, Marta Stachowska, Paweł Stasiewicz, Maja Staśko, Natalia Wiśniewska, Ewa Żuchnik

kuratorki: Urszula Kluz-Knopek, Marta Ostajewska

17.11.2017 – 7.01.2018

otwarcie wystawy: 17.11.2017 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

Na wystawie prezentowane są prace siedemnastu artystów, inspirowane zagadnieniem czarnej dziury. Jak piszą kuratorki projektu – Urszula Kluz-Knopek i Marta Ostajewska: „Czarna dziura to czysta transcendencja, czasoprzestrzeń, której nic, nawet światło, nie może opuścić. Rodzi się w miejscu umierających gwiazd, pochłania materię, a zderzając się z innymi czarnymi dziurami osiąga wielkość milionów mas Słońca. Nie można się z niej wydostać, wyznacza granicę bez powrotu. Znajduje się wewnątrz własnego horyzontu zdarzeń, wszelkie wyimaginowane próby ucieczki prowadzą donikąd. W jej wnętrzu czas spowalnia, na zewnątrz – całkiem znika. Jest pełna niewyjaśnionych osobliwości, w niej kończy się czas, a grawitacja wzrasta do poziomu nieskończoności. Czarna dziura wciąga, kurczy się, rozpręża, fascynuje, przyciąga, pochłania. Niektórzy widzą w niej tunel do innego wszechświata, inni korek w wannie pełnej galaktyk, czarny kleks, nieskończoną kałużę, aksamitną plamę niepamięci. Czarna dziura to zagadka, w której kręcimy się jak w wirze… Siedemnastu artystów wpadło do czarnej dziury, gdzie wpół spalone konary splotły się z amorficznymi, błyszczącymi kawałkami pulsującej materii. Grawitacja zwolniła, nawarstwiając totemiczne kształty. W pulsujący wir, jak w żywołowną pułapkę, wpadły małe ssaki, szczątkowe rekonstrukcje zbrodni, astrofizyka spotkała się z religią, kwadrat, obrócony nieskończoną ilość razy, przemienił się w koło. Rzeczywistość wcisnęła się w pętlę zawieszoną na punktach sprzeczności, gdzie odległości są tylko pozorne. Is there any hope?”.

Na wystawie prezentowana jest selekcja prac artystów, które pojawiły się w tematycznym magazynie „Woof Woof Arf Arf” (2016) wydawanym przez Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, częściowo finansowanym ze środków Samorządu Doktorantów Środowiskowych Studiów Doktoranckich na ASP im. Jana Matejki w Krakowie.